124 χρόνια… γλύκας! Το εμβληματικότερο ζαχαροπλαστείο της Αθήνας είναι αυτό! (Photos)

Σας έ­χει τύ­χει πο­τέ να δα­κρύ­σετε στο δά­γκω­μα ε­νός γα­λα­κτο­μπού­ρε­κου ή να α­να­φω­νή­σε­τε με εν­θου­σια­σμό στη θέ­α ε­νός φρε­σκο­ψη­μέ­νου τσου­ρε­κιού;

Με το που μπαί­νεις στον Βάρ­σο -σή­μα κα­τα­τε­θέν της Κη­φι­σιάς κι έ­να α­πό τα πα­λαιό­τε­ρα ζα­χα­ρο­πλα­στεί­α της Α­θή­νας- ο συν­δυα­σμός της μυ­ρω­διάς του ευω­δια­στού βου­τύ­ρου με αυ­τή του φρέ­σκου γά­λα­κτος, κά­νει «ε­πέ­λα­ση» στα ρου­θού­νια σου και φτά­νει μέ­χρι τα βά­θη της ψυ­χής σου!

Σε πεί­σμα των και­ρών, εδώ και 110 χρό­νια ο Βάρ­σος εί­ναι έ­να α­πό τα ε­λά­χι­στα ζα­χα­ρο­πλα­στεί­α που ε­πιμέ­νει στην ποιό­τη­τα, στα α­γνά υ­λι­κά και βέ­βαια στην ι­κα­νο­ποί­η­ση του κα­τα­να­λωτή. Το μυ­στι­κό του βρί­σκε­ται στην ά­ρι­στη ποιό­τη­τα των πρώ­των υ­λών, δη­λα­δή τα φρέ­σκα αυ­γά, το α­λεύ­ρι και το γά­λα αλ­λά και στην πα­ρα­γω­γή που δεν έ­χει συ­ντα­χθεί με τη φυ­σιο­λο­γι­κή ε­ξέ­λι­ξη των και­ρών…

Οι συ­ντα­γές του πα­ρα­μέ­νουν α­νό­θευ­τες ε­δώ και πά­νω α­πό μι­σό αιώ­να, χω­ρίς να προ­σαρ­μο­στούν στο ε­λά­χι­στο στους σύγ­χρο­νους τρό­πους ζα­χα­ρο­πλα­στι­κής.

Ό,τι έ­τρω­γαν οι παπ­πού­δες και οι γο­νείς μας, μπο­ρού­με να το τρώ­με κι ε­μείς. Ει­δι­κά σή­με­ρα με τη στρο­φή των νέ­ων αν­θρώ­πων στην υ­γιει­νή δια­τρο­φή, πολ­λοί εί­ναι αυ­τοί που προ­τι­μούν τον Βάρ­σο α­πό άλ­λα μο­ντέρ­να ζα­χα­ρο­πλα­στεί­α και τις ευ­φά­ντα­στες συ­ντα­γές τους.

Ε­κτός α­πό το ρυ­ζό­γαλο, την πλού­σια σε γεύ­ση κρέ­μα και το λα­χτα­ρι­στό γα­λα­κτο­μπού­ρε­κο, το σα­κουλί­σιο για­ούρ­τι και το μυ­ρω­δά­το τσου­ρέ­κι για τα ο­ποί­α φη­μί­ζε­ται, αυ­τό που δια­πι­στώ­σα­με με ι­διαί­τε­ρη έκ­πλη­ξη εί­ναι η τε­ρά­στια ποι­κι­λί­α σε γλυ­κί­σμα­τα και αλ­μυ­ρά.

Οι πά­στες, οι νου­γκα­τίνες, οι δί­πλες, τα μιλ­φέ­ιγ, οι κουρα­μπιέ­δες και τα με­λο­μα­κά­ρο­να, τα πα­γω­τά, οι τυ­ρό­πι­τες και το ψω­μί φτιά­χνονται με τις πιο α­γνές πρώ­τες ύ­λες και με τον ί­διο τρό­πο που πα­ρά­γο­νταν πριν τον Β΄ Πα­γκό­σμιο πό­λε­μο.

Για ό­σους ξέ­ρουν, αυ­τό γί­νε­ται εμ­φα­νές πρώ­τα με την ό­ρα­ση, για τους λι­γό­τε­ρο ε­ξοι­κειω­μέ­νους με την ό­σφρη­ση και για ό­λον τον κό­σμο με τη γεύ­ση, που πραγμα­τι­κά α­πο­θε­ώ­νει ό­λες τις αι­σθή­σεις!

Ό­σο για το πε­ρι­βάλ­λον, δεν έ­χει αλ­λά­ξει α­πό το 1922 -χρο­νο­λο­γί­α που ά­νοι­ξε στο συ­γκε­κρι­μένο ση­μεί­ο της Κη­φι­σιάς το μα­γα­ζί- δια­τη­ρώ­ντας έ­ντο­να το ρε­τρό στυλ και συμ­βα­δί­ζο­ντας έ­τσι με τον πα­ρα­δο­σια­κό του χα­ρα­κτή­ρα.

Η φι­λο­σο­φί­α, άλ­λω­στε, της ε­πι­χεί­ρη­σης εί­ναι «αρ­ρα­γής» και δεν ε­πη­ρε­ά­ζε­ται α­πό τον εύ­κο­λο και γρή­γο­ρο τρό­πο ζω­ής του σή­με­τρα. Ποιος λοι­πόν δεν θα ε­κτι­μή­σει μί­α τέ­τοια «εμ­μο­νή» σε πα­ρα­δο­σια­κές γεύ­σεις με τις ο­ποί­ες έ­ζη­σαν και με­γά­λω­σαν οι πρό­γο­νοί μας;

Ιnfo

Κασ­σα­βέ­τη 5, Κη­φι­σιά, τηλ. 210 8012472