Χανιά: Η μετατροπή εγκαταλελειμμένου βυρσοδεψείου του 19ου αιώνα σε αρχιτεκτονικό γραφείο!

Η ανακαίνιση του μικρού εγκαταλειμμένου βυρσοδεψείου του 19ου αιώνα στην παραθαλάσσια περιοχή των Ταμπακαριών στα Χανιά προσπαθεί βέβαια να λύσει λειτουργικά τις ανάγκες των μελετητών – χρηστών, αλλά κυρίως να συνοψίσει συμβολικά τις πρώιμες μορφολογικές και επαγγελματικές ανησυχίες δύο νέων αρχιτεκτόνων συνεργατών που εργάζονται στη συγκεκριμένη πόλη.

Ο αρχιτέκτονας λοιπόν πελάτης του εαυτού του. Και σαν ιδανικός πελάτης ενστερνίζεται όλες τις αρχιτεκτονικές ιδέες του μελετητή και –γιατί όχι – τα απωθημένα του χρήστη! Έτσι το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο δεν στάθηκε στους συνηθισμένους όρους: αποκατάσταση, αναπαλαίωση ή προσαρμογή. Αντίθετα το μοντέρνο λεξιλόγιο επιχειρεί μιαν αντιπαράθεση χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με το υφιστάμενο κέλυφος, το οποίο θα έπρεπε να παραμείνει ανέπαφο.

Υπέροχος! Ο art deco σιδηροδρομικός σταθμός της Φλωρεντίας

Παράλληλα, επιχειρεί να αποδείξει ότι το συνθετικό αποτέλεσμα δεν πρέπει απαραίτητα να είναι η άγευστη μονολιθικότητα ή η μονότονη τυποποίηση ή η κενή αφαιρετικότητα. Η αφομοίωση της επίπλωσης στην αρχιτεκτονική, σε συνδυασμό με το υφιστάμενο παράγωγο πλαίσιο, υπήρξε μια πραγματική γεωμετρική πρόκληση. Εδώ οι πλαστικές δυνατότητες της γυψοσανίδας, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε κατασκευή στα Χανιά, υπήρξαν καθοριστικές στην τρισδιάστατη δυναμική του χώρου.

Deco: 16 μπάνια που θα ζήλευε ο καθένας!

Δεν επιχειρήθηκε μια υπερεκμετάλλευση του κτιριακού όγκου με στυγνά λειτουργικά κριτήρια, αντίθετα υιοθετήθηκε η ιδέα του κενού χώρου, που δίνει την «εικόνα» και την κλίμακα στο συνθετικό όγκο ενώ παράλληλα είναι ο συνδετικός κρίκος των επιμέρους χώρων με τις καθορισμένες λειτουργίες.

Η θέση του κτίσματος πάνω στο χειμέριο κύμα αγναντεύοντας τον κόλπο των Χανίων, ζητούσε προκλητικά τη διάνοιξη των παραθύρων για την πανοραμική εκμετάλλευση του θαλάσσιου τοπίου. Όμως προτιμήθηκε η λογική του καδραρίσματος της θέας, αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο την αλλοίωση του υφιστάμενου κελύφους.