Έχοντας τυλίξει η ομίχλη τα δάση νωρίς το πρωί, διασχίζεις το τροπικό μονοπάτι για να αποκαλυφθεί μπροστά σου το αινιγματικό βραχώδες φρούριο της Αρχαίας πόλης Σιγκιρίγια (Sigiriya).
Ο λόγος για τον λεγόμενο «Βράχο του Λιονταριού», που δεσπόζει στη κεντρική περιοχή Ματάλε, της Σρι Λάνκα, ίσως ένα από τα πιο δραματικά θεάματά της, με τους πολύμορφους κήπους και τις γραφικές λίμνες να καταφέρνουν να «μαλακώσουν» τη σκληρότητα και το μυστήριο που αποπνέει το μέρος.
Ο ψηλότερος καταρράκτης στον κόσμο!Εικόνες που συγκλονίζουν!
Οι κάθετοι βραχώδεις τοίχοι πλαισιώνουν την επίπεδη κορυφή, η οποία φέρει τα αρχαιολογικά ερείπια ενός αρχαίου πολιτισμού που κάποτε θεωρείτο το επίκεντρο ενός βραχύβιου βασιλείου.
Πρόκειται για μία βασιλική Ακρόπολη που οφείλει το όνομά της στο γεγονός ότι τη μισή πλευρά αυτού του βράχου, τη στόλιζε σκόπιμα ένα γιγάντιο άγαλμα Λιονταριού.
Τα χαραγμένα στον βράχο πόδια του αιλουροειδούς, τα μόνα εναπομείναντα μέρη του αγάλματος σήμερα, οριοθετούσαν τη σκάλα του βασιλικού φρουρίου που αναδυόταν από το ανοιχτό στόμα του και σταδιακά οδηγούσε στον κήπο του ανακτόρου στην κορυφή. Το κεφάλι του λιονταριού έχει καταρρεύσει.
Ωστόσο, ποιος θα μπορούσε να είναι ο λόγος που ο βασιλιάς επέλεξε να δώσει στην πύλη σχήμα λιονταριού και να το αναδείξει στο σημαντικότερο χαρακτηριστικό αυτού του γεωλογικού αριστουργήματος;
Τα λιοντάρια αποτελούσαν το σημαντικότερο έμβλημα των βασιλέων της Σιχαλίας και το μέγεθος του θηρίου προφανώς στόχευε στο να αντικατοπτρίσει το κύρος και την ισχύτου Βασιλιά, ενώ παράλληλα ανταποκρινόταν στην επιθυμία του να “σφραγίσει” την αμφισβητούμενη νομιμότητα του στο θρόνο.
‘Ενας βράχος γεμάτος ιστορία…
Ο βασιλιάς Dhatusena είχε δύο γιούς, τον Mogallana και τον Kashyapa, τον οποίο απέκτησε με μία μη νόμιμη σύζυγό του. Ο Kashyapa, όταν έμαθε πως ο αδελφός του είχε ανακηρυχθεί ως ο νόμιμος κληρονόμος, επαναστάτησε και διεκδίκησε τον θρόνο από τον πατέρα του.
Ο αδελφός του είτε στάλθηκε ως εξόριστος στις Νότιες Ινδίες από τον ίδιο, είτε έφυγε με δική του απόφαση για να προφυλάξει τη ζωή του, υποσχόμενος πως θα επιστρέψει αποζητώντας εκδίκηση. Ο Kashyapa φυλάκισε τον πατέρα του, του οποίου ο ακόλουθος θάνατός «καθρεφτίζει» πλήρως τη σημασία που δόθηκε στο νερό από τον πρώιμο πολιτισμό της Σιχαλίας.
Με άλλα λόγια, ο Dhatusana, ακόμη και υπό την απειλή του θανάτου του, αρνήθηκε να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα του γιου του σχετικά με τη θέση του κρατικού θησαυρού, θέτοντας ως όρο για την αποκάλυψή του, να του επιτρέψει να κολυμπήσει μία τελευταία αφορά στο Klawewa Tank.
Ο πατέρας του αφήνοντας το νερό να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια του, του είπε πως αυτός ήταν ο μόνος του θησαυρός, μία απάντηση που δεν ικανοποίησε τον αλαφιασμένο γιο του που τον άφησε αργότερα να πεθάνει.
Ο Kashyapa, αναμένοντας την επιστροφή του αδερφού του, προετοιμάστηκε για την επερχόμενη εισβολή του και μετέφερε το Βασίλειο, για τα επόμενα 18 χρόνια (477-495 μ.Χ.), στην κορυφή του λόφου Sigiriya.
Το τείχος με τα χιλιάδες αποτυπώματα από δεινόσαυρους
Σε ύψος 200 μέτρων, ο Βασιλιάς προσπάθησε να δημιουργήσει ένα και συνδυασμό παλατιών αναψυχής και ενός απροσπέλαστου φρουρίου που θα αποτελούσε απομίμηση της θρυλικής κατοικίας του θεού του πλούτου, Kubera. Στους πρόποδες του βράχου ιδρύθηκε μία νέα πόλη. Όπως προκύπτει από τη λαογραφία, σε διάστημα μόλις επτά χρόνων, το φρούριο είχε ολοκληρωθεί, ενισχύοντας τον επιβλητικό «αέρα» όλου του τοπίου.
Η πολυαναμενόμενη, από τον αδερφό του, επίθεση τελικά υλοποιήθηκε το 495 μ.Χ., όταν ο ίδιος εμφανίστηκε με τον μισθοφορικό στρατό των Ταμίλ για να πολεμήσει. Η άγρια διάθεση του Μogallana, ανάγκασε τον Κασιάπα να βγει με τόλμη και να χυθεί στη μάχη που έγινε γύρω από τις τροπικές πεδιάδες της Σιγκιρίγια.
Ωστόσο, κρίσιμος για την έκβαση της πολεμικής αναμέτρησης αποδείχθηκε ο τρόμος που ένιωσε ο ελέφαντας που έφερε τον Βασιλιά. Το ζώο υποχώρησε από τον φόβο του και ο στρατός εγκατέλειψε τον Βασιλιά, νομίζοντας πως αυτό ήταν σήμα υποχώρησης.
Ο Kashyapa συλλήφθηκε και επειδή δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της ήττας σκότωσε ο ίδιος τον εαυτό του. Από μόνα τους, εξάλλου, τα πλεονεκτήματα του άφθαρτου φρουρίου του δεν θα μπορούσαν να σταθούν αρκετά ώστε ο ίδιος να εξασφαλίσει την εξουσία που αποζητούσε.
Ο Moggalana μετέφερε την πρωτεύουσα και πάλι στην Anuradhapura και παρέδωσε τη Σιγκιρίγια στους βουδιστές μοναχούς, μετατρέποντας τη για άλλη μία φορά σε «σπίτι» των θρησκευτικών ασκητών που αναζητούσαν την ειρήνη και τη μοναξιά. Ο χώρος εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1155 και παρέμεινε ουσιαστικά ξεχασμένος έως ότου ανακαλύφθηκε, και πάλι, από τους Βρετανούς το 1828.
5 από τις ομορφότερες ισπανικές πόλεις που πρέπει να ανακαλύψετε
Οι Βασιλικοί Κήποι στα «πόδια» του Λιονταριού
Οι Υδάτινοι κήποι πλαισίωναν κλιμακωτά τον βράχο και οι τακτικές τους συμμετρίες έρχονταν σε αντίθεση με την άγρια φύση, δημιουργώντας ένα γραφικό θέαμα δύσκολο στο να το πλάσει σήμερα ο ανθρώπινος νους. Οι κήποι τη πόλης συνιστούσαν ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία αυτού του τόπου, και εντάσσονται μεταξύ των παλαιότερα διαμορφωμένων κήπων.
Χωρίζονταν σε τρία σκέλη που συνδέονταν, όμως, μεταξύ τους: τους κήπους με νερό, τις σπηλιές και τους βραχώδεις κήπους. Αποτέλεσαν, επίσης, το κέντρο της μοναστικής δραστηριότητας που αναπτύχθηκε στην περιοχή πριν και μετά τη βασιλεία του Kashyapa, αφού ανάμεσά τους κρύβονταν 20 πέτρινα μοναστήρια γεμάτα με επιγραφές.
Οι Κήποι του νερού, η μορφή των οποίων ποικίλει ανάλογα με τη βροχή που έχει συμπεριληφθεί πρόσφατα στην περιοχή, αποτελούνταν από τέσσερις πισίνες τετράγωνου σχήματος και όταν γεμίζαν δημιουργούσαν την αίσθηση ενός μικρού νησιού στο κέντρο, που συνδέεται με μονοπάτια που οδηγούν στους γύρω κήπους.
Ένα πορφυρό μικροσκοπικό « ποτάμι», κανάλια, ρυάκια και λίμνες έρχονται να συμβάλλουν στην ιδιαιτερότητα του τοπίου, δίνοντας ένα καλό παράδειγμα της υδραυλικής πολυπλοκότητας που επιτεύχθηκε από τους αρχαίους κατοίκους της Σαχιλίας. Έτσι, πρόκειται για ένα σύνολο μικρών νησιών που στις επίπεδες επιφάνειες τους έφεραν τα καλοκαιρινά παλάτια.
Μία «γκαλερί εικόνων» άνευ προηγουμένου
Στο δυτικό τμήμα του βράχου, κατά μήκος της απότομης πλαγιάς, δύο ασυνεχείς σπειροειδείς σκάλες διαπερνούν τα ερείπια των κατώτερων τμημάτων του ανακτόρου και οδηγούν στην πιο διάσημη ακολουθία τοιχογραφιών, οι οποίες δημιουργήθηκαν τον 5ο αιώνα και συνιστούν τα μοναδικά μη θρησκευτικά έργα ζωγραφικής από την αρχαία Σρι Λάνκα. Πρόκειται, ίσως, για τη μεγαλύτερη «γκαλερί εικόνων» στον κόσμο, αφού τα σχέδια κάλυπταν μία έκταση περίπου 140 μέτρων μήκους και 40 μέτρα σε ύψος.
(Twitter/troy1lk)
Το στυλ ζωγραφικής θεωρείται μοναδικό, με 500 γυμνές γυναικείες μορφές να ρίχνουν διάσπαρτα πέταλα και να προσφέρουν λουλούδια και δίσκους φρούτων. Ωστόσο, τα ερωτηματικά γύρω από την ταυτότητα αυτών των γυναικών παραμένουν. Ορισμένοι πιστεύουν πως πρόκειται για τις κυρίες του Βασιλιά ή γυναίκες που συμμετέχουν σε θρησκευτικές παραδόσεις, ενώ σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς τέχνης συνιστούν «πορτρέτα» των Apsaras, ουράνιων νυμφών. Σήμερα σώζονται 21, μόνο, μορφές.
Ο «Τοίχος του Καθρέφτη»
Μπροστά από το μονοπάτι στο ίδιο δάπεδο εκτείνεται ο «Τοίχος του Καθρέφτη»,ο οποίος αρχικά ήταν επικαλυμμένος με ένα πολύ γυαλιστερό υλικό από ασπράδι, κηρό μελισσών και άγριο μέλι. Στόχος του; Να ανταποκριθεί στην επιθυμία του ίδιου του Βασιλιά νααντικρίζει τον εαυτό του καθώς περπατούσε κατά μήκος του. Ο αρχικός γύψος σώζεται τμηματικά, διατηρώντας την υπέροχη γυαλισμένη λάμψη του.
Παρ’ όλα αυτά το μεγαλύτερο μέρος του, σήμερα, καλύπτεται από γκράφιτι, που ουσιαστικά δεν είναι παρά μία αυθόρμητη καταγραφή των εντυπώσεων που είχαν σχηματίσει οι πρώτοι επισκέπτες του. Με το παλαιότερο να χρονολογείται τον 7ο αιώνα π.Χ., αυτά τα γκράφιτι συνιστούν, ίσως, ένα είδος βιβλίου αυτών των πρώιμων μεσαιωνικών του επισκεπτών, με τα 685 σχόλια τους ,αναφορικά με την αγάπη, την ειρωνεία και τις εμπειρίες τους, να έχουν αποκρυπτογραφηθεί και να προσφέρουν πολύτιμες γνώσεις για την ανάπτυξη της γλώσσας και της γραφής.
4 προορισμοί που θα αποτελέσουν τις τέλειες αφορμές για εξόρμηση το Σ/Κ!
(Wikimedia/ Το Άνω Παλάτι)
Με τον βράχο να είναι γεμάτος αρχαιολογική σημασία, το μέρος εντάχθηκε μεταξύ των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco. Τα αρχαιολογικά θησαυρήματαεντοπίζονται σε κάθε μικρή γωνιά αυτού του τοπίου, με το Κάτω Παλάτι του Βασιλιά να απλώνεται στου πρόποδες του βράχου, την ιδιαίτερη Πύλη και ο Τοίχος του Καθρέφτη με τις τοιχογραφίες του να τοποθετούνται στη μεσαία βεράντα και, φυσικά, το Άνω βασιλικό Παλάτι να δεσπόζει στην κορυφή.
Εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των θρόνων που βρίσκονται διάσπαρτοι στον χώρο, με την παρουσία τους να εντοπίζεται ακόμη και εντός των σπηλαίων. Χαρακτηριστικός αυτός των 5 μέτρων που, πιθανώς, ενείχε θρησκευτική λειτουργία και παρέμενε άδειος κατά τη διάρκεια της τελετουργίας αντιπροσωπεύοντας τον Βούδα.
Με τους χαρακτηριστικούς ογκόλιθους να φέρουν ρωγμές και να δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι τα βράχια έχουν σκαλιστεί, αυτός ο βράχος έχει αποδειχθεί πολύτιμος με τον συνδυασμό της ξεχωριστής ομορφιάς του και του ιστορικού του «πλούτου», με αποτέλεσμα να έχει χαρακτηριστεί ως το 8ο θαύμα του κόσμου!
Το σχέδιο της τοποθεσίας περίπλοκο και ευφάνταστο την κατατάσσει ανάμεσα στους σημαντικότερους πολεοδομικούς χώρους της 1ης χιλιετίας. Ο «Βράχος του Λιονταριού», που σύμφωνα με εικασίες σχηματίστηκε από την λάβα ενός αρχαίου ηφαιστείου της περιοχής, αποτελεί το διασημότερο τουριστικό αξιοθέατο της Σρι Λάνκα, και τα συναισθήματα δέους που «γεννά» το τοπίο, αποδεικνύει πως το λιοντάρι κυριαρχεί σε αυτή τη «ζούγκλα» απ’ όλες τις απόψεις!
πηγή:cnn.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
