Είναι το πιο απομακρυσμένο κατοικημένο μέρος του πλανήτη. Ο λόγος, για ένα αρχιπέλαγος που βρίσκεται 2.816 χιλιόμετρα (1.750 μίλια) από την πλησιέστερη ακτή, στη Νότια Αφρική, και 3.360 χιλιόμετρα (2.088 μίλια) από τη Νότια Αμερική.
Ονομάζεται Τριστάν ντα Κούνια-Tristan da Cunha και το ίδιο όνομα έχει το κύριο νησί του.
Το αρχιπέλαγος, το οποίο αποτελεί τμήμα του Βρετανικού υπερπόντιου εδάφους, ανακαλύφθηκε το 1506 από τον Πορτογάλο εξερευνητή Tristão da Cunha, αλλά λόγω κακοκαιρίας δεν αποβιβάστηκε σε κάποιο από τα νησιά του.
Ο πρώτος μόνιμος οικισμός δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 1810, από τον Τζόναθαν Λάμπερτ, από την Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος όταν έφτασε στα νησιά τα δήλωσε ως προσωπική περιουσία του και τα ονόμασε “Islands of Refreshment”-“Νησιά της Αναψυχής”.Η κυριαρχία του δεν κράτησε πολύ αφού σκοτώθηκε σε ατύχημα το 1812.
Το 1816 το Ηνωμένο Βασίλειο επίσημα προσάρτησε τα νησιά του αρχιπελάγους. Αυτό φέρεται να έγινε κατά κύριο λόγο προκειμένου να διασφαλιστεί, ότι οι Γάλλοι δεν θα ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα νησιά ως βάση, για μια επιχείρηση διάσωσης και ελευθέρωσης του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, από τη φυλακή του στην Αγία Ελένη.
Ο κύριος οικισμός στο νησί Tristan da Cunha ονομάζεται “Εδιμβούργο των Επτά θαλασσών”.
Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Πρίγκιπα Alfred, Δούκα του Εδιμβούργου, ο οποίος επισκέφτηκε τονησί το 1867. Αυτός είναι ο πιο απομακρυσμένος μόνιμος οικισμός του πλανήτη. Εδώ κατοικούν περίπου 270 άτομα, ενώ τα υπόλοιπα νησιά του αρχιπελάγους-η Απρόσιτη Νήσος, τα Νησιά Αηδονιού και η Νήσος Γκαφ-είναι ακατοίκητα.
Το κύριο νησί είναι αρκετά ορεινό, η μόνη επίπεδη περιοχή είναι η τοποθεσία της πρωτεύουσας Εδιμβούργου στην βορειοδυτική ακτή. Το ψηλότερο σημείο είναι ένα ηφαίστειο που ονομάζεται Κορυφή Βασίλισσας Μαρίας (“Queen Mary’s Peak”) στα 2.062 μέτρα, που καλύπτεται με χιόνιατον χειμώνα.
Η κύρια πηγή εισοδημάτων του νησιού είναι το εργοστάσιο αστακού και η πώληση γραμματοσήμων και νομισμάτων σε ξένους συλλέκτες. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν διπλή απασχόληση, αφού συχνά δουλεύουν για την τοπική κυβέρνηση. Πολλοί κάτοικοι έχουν αγροτεμάχια (σε ισώματα πλαγιών) όπου καλλιεργούν πατάτες.
Το νησί καταστράφηκε από μια έκρηξη ηφαιστείου το 1961. Το σύνολο σχεδόν του πληθυσμούαναγκάστηκε να το εγκαταλείψει και να κινηθεί προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Η ηφαιστειακή έκρηξη του 1961 κατάστρεψε το εργοστάσιο κονσερβοποιίας καραβίδας του Τριστάν ντα Κούνια. Μετά την επιστροφή του μεγαλύτερου μέρους των νησιωτών το 1963, ο οικισμός και το εργοστάσιο ξαναχτίστηκαν.
Οι νέοι άνθρωποι γενικά θα ήθελαν να παραμείνουν στο νησί αλλά συχνά ανησυχούν για την εύρεση συζύγου. Κάποιοι φεύγουν για το εξωτερικό, παντρεύονται και ελπίζουν να επιστρέψουν. Ο πληθυσμός των 272 ατόμων του Τριστάν ντα Κούνια μοιράζεται μόλις 8 επώνυμα: Γκλας, Γκρην, Χάγκαν, Λαβαρέλλο (τυπικό Λιγουριανό επώνυμο), Ρεπέττο (επίσης τυπικό επώνυμο της Λιγουρίας), Ρότζερς, Σουαίην και Πάττερσον, με το τελευταίο να έχει προστεθεί στα υπόλοιπα μόλις το 1986. Υπάρχουν 80 οικογένειες στο νησί.
Για τους επισκέπτες του νησιού διοργανώνονται διάφορες δραστηριότητες, όπως πεζοπορία, ψάρεμα, ορειβασία, ακόμα και γκολφ. Επίσης διοργανώνονται περιηγήσεις προς την Απρόσιτη Νήσο, η οποία μαζί με τη Νήσο Γκαφ αποτελούν καταφύγια άγριας ζωής και Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Η Νήσος Γκαφ είναι ένα από τα λιγότερο διαταραγμένα οικοσυστήματα του πλανήτη και καταφύγιο για τα θαλασσοπούλια.
Το νησί και οι κάτοικοί του έχουν αποτελέσει θέμα σε πολλά έργα συγγραφέων απ’ όλο τον κόσμο.
Aκολουθήστε μας στo Google News
 από την){kind=link}