Πολλά τουριστικά αξιοθέτα που γνωρίζουμε εμείς σήμερα, δεν ήξεραν ότι υπάρχουν… Πώς το ανακάλυψαν; Απλά από τύχη! Στην αρχή δεν γνώριζαν τι ήταν αυτό που είχαν βρει, στη συνέχεια οι αρχαιολόγοι τους έδιναν την απάντηση. Για να δούμε μερικά απο αυτά τα 10 αριστουργήματα της αρχαίοτητας.
Πέτρα, Ιορδανία
Όρος Σινά, Πέτρα. Γύρω στα 1898-1946.
Υπολογίζεται ότι χτίστηκε περίπου το 300 π.Χ. ως πρωτεύουσα των Ναβαταίων, η Πέτρα αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο τουριστικό αξιοθέατο της Ιορδανίας. Η πόλη είναι γνωστή για τη λαξευμένη στο βράχο αρχιτεκτονική της και το σύστημα ύδρευσης.
Το λεγόμενο Θησαυροφυλάκιο στην Πέτρα της Ιορδανίας.
Έχει περιγραφεί από την UNESCO ως “ένα ένα από τα πολυτιμότερα δείγματα πολιτιστικής κληρονομιάς του ανθρώπου”. Η Πέτρα παρέμενε άγνωστη για τον περισσότερο κόσμο για περισσότερα από 2.000 χρόνια μέχρι που την ανακάλυψε ο Ελβετός εξευρενητής Johann Ludwig Burckhardt το 1812. Ο Burckhardt αναγκάστηκε να μεταμφιεστεί σε Πέρση τουρίστα για να επισκεφθεί το σημείο καθώς την εποχή εκείνη δεν ήταν ασφαλές για τους Χριστιανούς να ταξιδέψουν τόσο βαθιά στην περιοχή αυτή.
Η πόλη των Ναβαταίων, οι οποίοι υπήρξαν νομαδικός λαός, είχε πληθυσμό περίπου 30.000 κατοίκων κατά την εποχή της ακμής της και η αρχιτεκτονική της πόλης φέρει επιρροές από την Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία και την Ινδία.
Οι πολεμιστές από τερακότα, Κίνα
Αρχαιολόγοι αποκαλύπτουν τους πολεμιστές και τα άλογα στον τάφο του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας το Σεπτέμβριο του 1979.
Πάμε εναλλακτικές διακοπές σε χαλαρούς προορισμούς του εξωτερικού
Όπως υποδηλώνεται κι από την ονομασία πρόκειται για μια συλλογή από πήλινα αγαλματίδια που αναπαριστούν τα στρατεύματα του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας, του Τσιν Σι Χουάνγκ, ο οποίος ένωσε την Κίνα το 221 π.Χ. Ο στρατός από τερακότα είναι μια μορφή ταφικής τέχνης και θάφτηκε μαζί με τον αυτοκράτορα το 209-210 π.Χ. με σκοπό να τον προστατεύει στη μεταθανάτια ζωή του. Τα αγαλματίδια αυτά που θάφτηκαν κατά τον τρίτο αιώνα ανακαλύφθηκαν μετά από περίπου 2000 χρόνια από τοπικούς γεωργούς της επαρχίας Σαάνσι κατά τύχη.
Μια γενική όψη των πολεμιστών από τερακότα.
Ο μεγάλος αριθμός του πήλινου αυτού στρατού εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους. Πρόκειται για περίπου 8.000 στρατιώτες, 130 άμαξες με 520 άλογα και 150 άλογα του ιππικού. Η πλειονότητα των αγαλματιδίων παραμένει θαμμένη στο μαυσωλείο του αυτοκράτορα και οι εντυπωσιακές αυτές μορφές αποτελούν σήμερα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο.
Ντερινκούγιου, Τουρκία
Μια άποψη του εσωτερικού της εντυπωσιακής πόλης.
Η υπόγεια πόλη Ντερινκούγιου βρίσκεται σε βάθος 60 μέτρων περίπου. Το εντυπωσιακό με την πόλη αυτή είναι το βάθος και το μέγεθός της τα οποία είναι τέτοια που θα μπορούσε να στεγάζει ακόμη και 20.000 άτομα μαζί με τους τόπους λατρείας τους, τα καταστήματα τροφίμων, τον εξαερισμό, τα πηγάδια και ένα σχολείο κατήχησης.
Μια άποψη του σεωτερικού της πόλης.
Το πότε ακριβώς χτίστηκε το ιστορικό αυτό πλέον μνημείο απομένει να καθοριστεί. Ορισμένοι επιστήμονες το τοποθετούν στα 800 π.Χ. από τους Φρύγες ενώ άλλοι πιστεύουν ότι χτίστηκε από τους Χετταίους το 1000 π.Χ.
Η ιστορική αυτή πόλη παρέμεινε άγνωστη επί 3000 χρόνια περίπου μέχρι που είδε το φως το 1963 όταν ένας κάτοικος ανακάλυψε ένα μυστηριώδες δωμάτιο πίσω από τον τοίχο του σπιτιού του. Μετά από έξι χρόνια η πόλη δόθηκε στο κοινό.
Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, Κουμράν, Ισραήλ
Η διαδικασία αποκατάστασης είναι μια πολύ λεπτή και επίπονη διαδικασία την οποία ανέλαβε ο καθηγητής Bieberharant, το 1955, στην Ιερουσαλήμ.
Σε βλέπεις να αράζεις σε ένα τέτοιο ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ;
Είναι γνωστοί και ως οι πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας και θεωρούνται τα παλαιότερα απομεινάρια της εβραικής Βίβλου που έχουν βρεθεί ποτέ. Χρονολογούνται στο 150 π.Χ. μέχρι το 70 μ.Χ., και τα κείμενα έχουν σημαντικότατη ιστορική, θρησκευτική και φιλολογική σημασία.
Λεπτομέρεια των χειρογράφων.
Το αρχαίο κείμενο ανακαλύφθηκε στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού από τρεις Βεδουίνους βοσκούς γύρω στα 1946-1947. Αρχικά ανακάλυψαν επτά χειρόγραφα μέσα σε βάζα σε σπηλιά κοντά στο Κουμράν.
Ο πάπυρος του Ναού, αριθμ. 11Q20, τέλη 1ου αιώνα π.Χ.
Η αρχική αυτή ανακάλυψη οδήγησε στην ανασκαφή της σπηλιάς φέρνοντας στο φως κι άλλα χειρόγραφα. Οι εν λόγω πάπυροι εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο του Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ.
Τικάλ, Γουατεμάλα
Το Τικάλ ανακαλύφθηκε το 1955 (αριστερά), σκίτσο με το πώς πίστευαν ότι θα ήταν μετά την ανασκαφή (δεξιά).
Την εποχή της ακμής του το Τικάλ αποτελούσε την πρωτεύουσα ενός από τα πιο ισχυρά βασίλεια των Μάγια. Το Τικάλ χτίστηκε το 300 π.Χ. και είναι μία από τις πιο σημαντικές πόλεις των Μάγια.
Το Τικάλ.
Η πόλη φαίνεται πως εγκαταλείφθηκε το 950 μ.Χ. Οι ντόπιοι φυσικά τη γνώριζαν αλλά λόγω του ότι η τοποθεσία ήταν απομονωμένη η πρόσβαση δεν ήταν καθόλου εύκολη. Οι πρώτες ομάδες αρχαιολόγων έφθασαν εδώ στα τέλη του 1880.
Το Εθνικό Πάρκο Τικάλ.
Από τότε αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο και ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1979.
Η στήλη της Ροζέτας, Αίγυπτος
Μια γενική όψη της στήλης.
Η στήλη της Ροζέτας είναι μια πέτρινη πλάκα από γρανοδιορίτη που προέρχεται από τον ναό του Πτολεμαίου Ε’ του Επιφανούς. Χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ. και φέρει μια εγχάρακτη επιγραφή σε δύο γλώσσες (αιγυπτιακή και ελληνική) και τρία συστήματα γραφής (ιερογλυφικά, δημώδη αιγυπτιακή, ελληνική). Το σύστημα που χρησιμοποιήθηκε για να αποκρυπτογραφηθεί το κείμενο της στήλης, η οποία φυλάσσεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, αποτελεί σημαντικό οδηγό για όσους ενδιαφέρονται για τη μελέτη των αρχαίων συστημάτων γραφής.
Επισκέπτης εξετάζει την ιστορική στήλη στο Μουσείο.
Η στήλη ανακαλύφθηκε τον Ιούλιο του 1799 από έναν Γάλλο στρατιώτη που λεγόταν Pierre-François Bouchard, και ο οποίος ανήκε στο στρατό του Ναπολέοντα. Από την εποχή της ήττας των γαλλικών στρατευμάτων από τους Βρετανούς στην Αίγυπτο το 1801, η στήλη βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.
Μάτσου Πίτσου, Περού
Τα σημάδια των Ίνκας στο Μάτσου Πίτσου περίπου το 1930.
Βρίσκεται στην κορυφή ενός βουνού, 2.430 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και πρόκειται για μνημείο του πολιτισμού των Ίνκας το οποίο πιστεύεται ότι χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Πατσακούτι ο οποίος βασίλευσε από το 1438 μέχρι το 1472. Το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε το 1450 σε κλασική αρχιτεκτονική γραμμή των Ίνκας. Εγκαταλείφθηκε μετά από περίπου 100 χρόνια και η αιτία αποδίδεται στην εξάπλωση ευλογιάς την οποία έφεραν οι ταξιδιώτες πριν την Ισπανική εισβολή.
Μια γενική όψη του Μάτσου Πίτσου.
Οι Ισπανοί κατακτητές δεν βρήκαν ποτέ το Μάτσου Πίτσου κι ως εκ τούτου έμεινε ανέπαφο. Ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό ιστορικό Hiram Bingham το 1911. Ο Bingham το ανακάλυψε τυχαία εξερευνώντας άλλες περιοχές ιστορικής σημασίας.
Το Μάτσου Πίτσου ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1983 και αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στον κόσμο.
Πομπηία, Ιταλία
Το αμφιθέατρο της Πομπηίας μετά την έκρηξη του ηφαιστείου.
Η Πομπηία υπήρξε μια πλούσια αρχαία ρωμαϊκή πόλη κοντά στη σύγχρονη Νάπολη η οποία είχε θλιβερό τέλος λόγω της έκρηξης του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Ολόκληρη η πόλη θάφτηκε κάτω από έξι μέτρα στάχτης. Η πόλη διέθετε ένα πολύπλοκο σύστημα ύδρευσης, αμφιθέατρο και λιμάνι τα οποία θάφτηκαν κάτω από τη λάβα.
Μια γενική όψη της Πομπηίας.
Η πόλη παρέμεινε στο σκοτάδι επί περισσότερα από 1500 χρόνια πριν ανακαλυφθεί εκ νέου το 1599 από κάποιους εργάτες οι οποίοι έσκαβαν για ένα υπόγειο κανάλι. Ο Domenico Fontana, ο αρχιτέκτονας που ηγείτο του έργου δεν έδωσε πολύ σημασία στην ανακάλυψη και έδωσε εντολή να ξαναθαφτούν πάλι τα ευρήματα.
Άποψη δρόμου της Πομπηίας.
Η Πομπηία ήρθε τελικώς στο φως όταν ένας Ισπανός μηχανικός ο Roque Joaquín de Alcubierre την ανακάλυψε τυχαία το 1748. Οι ανακαλύψεις προκάλεσαν αίσθηση καθώς η λάβα είχε διατηρήσει άθικτα τα σώματα των κατοίκων σε στάσεις που είχαν πριν τον θάνατό τους. Ανακαλύφθηκαν επίσης σημαντικές τοιχογραφίες και άλλα αντικείμενα.
Αγκόρ Βάτ, Καμπότζη
Στην Ανάφη για ατέλειωτο λιώσιμο στον Ρούκουνα
Ο ναός Άγκορ Βατ αποτελεί το μεγαλύτερο σύμπλεγμα ναών στον κόσμο. Χτίστηκε στις αρχές του 12ου αιώνα κατά τη βασιλεία του Βασιλιά των Χμερ Σουριαβαρμάν τον 2ο και αποτελούσε το κεντρικό τρόπο λατρείας των Χμερ. Ο Άγκορ Βατ ήταν αφιερωμένος στην θεότητα Βίσνου.
Μια άποψη του Άγκορ Βατ, γύρω στο 1910.
Το σύμπλεγμα είχε κάποτε πληθυσμό 750.000 κατοίκων αλλά σταδιακά εγκαταλείφθηκε και παρέμεινε σε αχρησία μέχρι που ανακαλύφθηκε από Πορτογάλους ιεραπόστολους στα τέλη του 16ου αιώνα. Μέχρι σήμερα ο λόγος που εγκαταλείφθηκε δεν έχει ανακαλυφθεί.
Όψη του Άγκορ Βατ
Το Άγκορ Βατ έγινε σήμερα το σύμβολο της Καμπότζης και αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στον κόσμο με περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.
Αμπού Σίμπελ, Αίγυπτος
Ξυλόγλυπτο του 1880.
Αποτελείται από δύο μεγαλοπρεπείς ναούς και βρίσκεται κοντά στη Νούμπια της Νότιας Αιγύπτου, κοντά στα σύνορα με το Σουδάν. Οι δίδυμοι ναοί είναι λαξευμένοι στο βράχο και χτίστηκαν τον 13ο αιώνα π.Χ. Οι ναοί ήταν αφιερωμένοι στον Φαραώ τον Ραμσή Β’ και στη σύζυγό του Νεφερτάρη.
Η πρόσοψη του ναού του Άμπου Σίμπελ με τις τέσσερεις μορφές του Ραμσή Β.
Ο ναός ξεχάστηκε μέχρι το 1813 όταν ο Jean-Louis Burckhardt ανακάλυψε τον κύριο ναό. Οι ξεναγοί αναφέρονται σε μια ιστορία όπου ένα αγόρι που λεγόταν Άμπου Σίμπελ έδινε οδηγίες για την ανακάλυψη των ναών. Τελικώς ο χώρος πήρε το όνομά του.
Καθώς η άνοδος των υδάτων του Νείλου απειλούσε τους ναούς, μεταφέρθηκαν το 1968 στο οροπέδιο του Άμπου Σίμπελ όπου και τους επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες από όλο τον κόσμο.
πηγή: msn.com
Aκολουθήστε μας στo Google News
