Άνθισαν σε άγριους καιρούς, έγιναν μέρος της Ιστορίας και στέκουν ακόμα στη θέση τους, φτιαγμένα από τόνους πέτρας, ηρωικών και ανθρώπινων στιγμών. Τα συναντάμε σε κορυφές μοναχικών λόφων ή δίπλα στη θάλασσα, μικρά ή μεγάλα, άλλα ως υπερήφανα ερείπια κι άλλα ολοζώντανα, λες και οι αιώνες που πέρασαν άφησαν μόνο λάμψη πάνω τους. Τα κάστρα της Ελλάδας στην ουσία δεν σιώπησαν ποτέ. Γεμάτα θρύλους, μυστήριο και μνήμες, σε προκαλούν για μια βόλτα στη δική τους εποχή.
Κάστρο Μεθώνης, Μεσσηνία: Τον 13ο αιώνα οι Ενετοί πάτησαν σε βυζαντινές και αρχαίες οχυρώσεις και θεμελίωσαν ένα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα κάστρα της Ελλάδας. Μια γέφυρα με 14 τόξα στεφανώνει την τεράστια τάφρο η οποία κατασκευάστηκε από τους μηχανικούς του στρατηγού Μαιζώνος. Η εντυπωσιακή πύλη, οι προμαχώνες και τα τείχη, τα φτερωτά λιοντάρια, η γρανιτένια στήλη του Μοροζίνι , τα δύο τουρκικά λουτρά, ο ναός της Μεταμόρφωσης είναι μερικά μόνο από τα οικοδομήματα που ξεχωρίζουν. Αλλά το πιο πολυφωτογραφημένο του σημείο είναι το Μπούρτζι, το νησάκι με τον οκταγωνικό πύργο στη νότια πλευρά του.
Κάστρο Πλαταμώνα, Πιερία: Ενα απ’ τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, από τη μεσοβυζαντινή εποχή (10ος-11ος αι.), χτισμένο σε φυσική οχυρή θέση που του επέτρεπε να ελέγχει τις οδικές αρτηρίες της περιοχής. Στο εσωτερικό του σώζονται ερείπια από δύο παλαιοχριστιανικές βασιλικές και, βέβαια, ο θαυμάσιος οκτάγωνος πύργος του. Κάτω από το κάστρο του Πλαταμώνα περνάει η παλιά σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε κάποτε τη Λάρισα με τη Θεσσαλονίκη και το Μοναστήρι.
Κάστρο Καβάλας: Η κορυφή του στρατηγικού λόφου της πόλης ήταν ανέκαθεν κάστρο. Από την αρχαία Νεάπολη, στη βυζαντινή Χριστούπολη και στην τουρκοκρατούμενη Καβάλα, εδώ βρισκόταν το διοικητικό κέντρο της πόλης. Ο λόγος προφανής: η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις από τον μεγάλο πύργο είναι ανεμπόδιστη.
Μυστράς, Λακωνία: Η θρυλική καστροπολιτεία υπήρξε το σημαντικότερο διοικητικό κέντρο του Βυζαντίου μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, με πληθυσμό που έφτανε τους 20.000 κατοίκους. Ερειπωμένη σήμερα αλλά επισκέψιμη, παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα βυζαντινά μνημεία στην Ελλάδα και προστατεύεται από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Φορτέτζα, Ρέθυμνο: Ψηλά στον λόφο του Παλαιόκαστρου, η Φορτέτζα είναι το βενετσιάνικο φρούριο και το μεγαλύτερο ιστορικό αξιοθέατο της πόλης. Στους αναστηλωμένους χώρους του θα δείτε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου – τέμενος του Σουλτάν Ιμπραήμ, τις αποθήκες του πυροβολικού, τους προμαχώνες, την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, την οικία του Ρέκτορα, τις αιχμές του τείχους και το Δημοτικό Θέατρο Ερωφίλη όπου φιλοξενείται το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι.
Ακροκόρινθος, Κορινθία: Το μεγαλύτερο κάστρο της Ελλάδας, ο επιβλέποντας οφθαλμός της Πελοποννήσου , ένα δυσπόρθητο φρούριο απ’ τον 6ο π.Χ. αι. έως το 1821. Ριζωμένο σε έναν βραχώδη λόφο στα 574μ., η Ακροκόρινθος υπήρξε η παλαιότερη οχυρωμένη Ακρόπολη της αρχαίας και μεσαιωνικής Κορίνθου, ελέγχοντας τη μοναδική είσοδο από την ηπειρωτική Ελλάδα προς την Πελοπόννησο και την κίνηση μεταξύ Κορινθιακού και Σαρωνικού Κόλπου. Να έχετε χρόνο και όρεξη για περπάτημα, ο χώρος είναι γεμάτος αποκαλύψεις.
Κάστρο Ιωαννίνων: Το αρχαιότερο βυζαντινό κάστρο στην Ελλάδα (528 μ.Χ) καταλαμβάνει 200 στρέμματα και περικλείει στα τείχη του μια θαυμαστή πολιτεία όπου είχε στηθεί και το διοικητικό κέντρο ολόκληρης της Ελλάδας την εποχή του Αλή Πασά. Οι στάσεις είναι πολλές και τα περισσότερα αξιοθέατα εντυπωσιακά μνημεία μιας άλλης εποχής, όμως το Φετιχιέ Τζαμί (φωτο) όπου είχε εγκατασταθεί ο Αλή για 34 χρόνια και ο τάφος του στο Ιτς Καλέ, προκαλούν τη μεγαλύτερη αίσθηση.
Κάστρο Ιωαννίνων (Ιτς Καλέ)
Μπούρτζι, Ναύπλιο: Το θαλασσόκαστρο λειτούργησε ως φρούριο μέχρι το 1865, μετά έγινε τόπος διαμονής των δημίων που εκτελούσαν τους θανατοποινίτες του Παλαμηδιού και το 1935 μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Σήμερα είναι το σήμα κατατεθέν της Αργολικής πρωτεύουσας και αφορμή για ρομαντική βαρκάδα για όποιον θέλει να το δει από κοντά.
Παλιό Φρούριο, Κέρκυρα: Εδώ συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι της Κέρκυρας μετά τον 6ο αι., στη βραχώδη χερσόνησο του Κανονιού με τις δυο κορυφές που τελικά ονόμασαν όλο το νησί, αφού τότε λεγόταν «Κορυφώ» ή «Κορυφές» ή «Κορφοί».
Φραγκοκάστελο, Σφακιά: Στο νότο των Χανίων, το καλοδιατηρημένο βενετσιάνικο κάστρο μπροστά στην παραλία του ομώνυμου οικισμού έχει ταυτιστεί με τους Δροσουλίτες. Είναι τα φαντάσματα των πολεμιστών του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στην άνιση μάχη με τους Τούρκους το 1828 και έμειναν άθαφτοι ώσπου να τους σκεπάσει η άμμος που έφερε ο αέρας. Σύμφωνα με τον θρύλο, εμφανίζονται ως σκιές στα τείχη του κάστρου κάθε τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, τα χαράματα.
Κάστρο Κορώνης, Μεσσηνία: Στην όμορφη παραλιακή κωμόπολη της δυτικής Μεσσηνίας το ενετικό κάστρο κατοικείται ακόμα. Ο περίπατος ανάμεσα στα ασβεστωμένα σπίτια, τους οχυρωματικούς περιβόλους, τους πύργους, τις εκκλησίες της Αγίας Σοφίας και του Αγίου Χαράλαμπου, καθώς και το σύγχρονο παλαιοημερογίτικο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (φωτο), είναι απολαυστική. Αν προσεγγίσετε το κάστρο από τη νότια πλευρά προς την παραλία Ζάγκα-Μεμί, θα βρεθείτε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μεσσηνίας, την Παναγιά Ελεήστρα (προστάτιδα της Κορώνης), στην εικόνα της οποίας είναι ενσωματωμένα τρία αγαλματίδια καθολικού τύπου, που απεικονίζουν την Παναγία, τον Εσταυρωμένο και τον Ευαγγελιστή Λουκά και βρέθηκαν στο σημείο.
Πηγή: www.msn.com
Aκολουθήστε μας στo Google News
