Τα δύο λιμάνια στην Ερέτρια, το άγνωστο βυθισμένο λιμάνι της Αρχαίας Ερέτριας που απέχει, μόλις, 30 μέτρα από το σύγχρονο, ενώ τα χωρίζουν πάνω από 2.500 χρόνια.
Επίσης, ανακαλύψτε το ταξίδι από την Αχαΐα στην…Ελβετία! (video)
Πρόκειται για μνημειώδη κατασκευή από αργούς λίθους και εκτείνεται για παραπάνω από 600 μέτρα, με κατεύθυνση από Βορειοδυτικά προς Νοτιανατολικά. Στο ΝΝΑ άκρο του, όπου είναι ο φάρος του σύγχρονου λιμανιού, προστατεύοντας, από νότια, την είσοδο του λιμανιού.
Τα πρώτα 300 μέτρα της κατασκευής καλύπτονται από τον σύγχρονο λιμενοβραχίονα, ο οποίος μετά τα πρώτα αυτά μέτρα τρέχει παράλληλα προς τον αρχαίο σε όλο το μήκος του. Η αρχαία κατασκευή καθ’όλο το μήκος της διατηρεί σταθερό πλάτος (8 μέτρα) και βρίσκεται -86 εκ. χαμηλότερα από το σημερινό επίπεδο της θάλασσας.
Ιστορική αναδρομή του λιμανιού
Η κατασκευή του χρονολογείται στις αρχές του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα π.Χ με κάποιες ενισχυτικές μετασκευές στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Η πρώτη αναφορά στην Ερέτρια από την ελληνική γραμματεία γίνεται στα Ομηρικά έπη. Μαζί με τις υπόλοιπες ευβοϊκές πόλεις συμμετέχει στην τρωική εκστρατεία. Η πόλη οφείλει την μεγάλη άνθιση της στο θαλάσσιο εμπόριο κατά τον 9ο και 8ο αιώνα π.Χ.
Υπήρξαν στενές εμπορικές επαφές της πόλης με την Ανατολική Μεσόγειο και πιο συγκεκριμένα με τις περιοχές της Κύπρου, της Συρίας και της Παλαιστίνης. Η Ερέτρια γνωρίζει μεγάλη ακμή και τοποθετείται στον 8ο αιώνα π.Χ., εποχή που συμμετέχει στον Β’ ελληνικό αποικισμό, μαζί με τη Χαλκίδα. Το 775 π.χ ιδρύονται οι Πιθηκούσες της Νεάπολης, η σημερινή Ίσκια.
Ενώ στο Βόρειο Αιγαίο κυριότερη αποικία της Ερέτριας είναι η Μένδη στην Χαλκιδική. Στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα ξεσπά η μεγάλη διαμάχη ανάμεσα σε Χαλκίδα και Ερέτρια για την κατοχή του Ληλάντιου πεδίου, που καταλήγει με ήττα της Ερέτριας. Στην αρχαία ελληνική γραμματεία είναι έντονη η μνήμη μιας Ερετρικής θαλασσοκρατορίας, απόηχος των γεγονότων της γεωμετρικής και πρώιμης αρχαϊκής περιόδου.
Η σημασία του ονόματος της πόλης!
Το όνομα της πόλης, ετυμολογικά, εξηγείται ως παράγωγο του ουσιαστικού Ερετμόν. Θέλει να δείξει την «πόλη κωπηλάτη με τους αδιαλείπτως ερέσσοντας κατοίκους» σύμφωνα με την πρόταση του αρχαιολόγου Νικολάου Κοντολέοντος. Σχετικές προς τον καθαρά ναυτικό χαρακτήρα της πόλης είναι τόσο η, επιγραφικά τεκμηριωμένη, αρχή των Αειναυτών, άμεσα συνδεδεμένης με την Ερετριακή ναυσιπλοoία, αρχής ήδη ενεργής τον 6ο π.Χ αιώνα, όσο και η λατρεία στο χώρο του κλειστού λιμένα του Ερετριέα ήρωα Ναυστόλου.
Σύμφωνα με μία επιγραφή η οποία βρέθηκε ενσωματωμένη σε σύγχρονο τοίχο, στην περιοχή του σημερινού λιμανιού, κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου π.Χ. αιώνα η Ερέτρια ελέγχει με το στόλο της τόσο το νότιο όσο και το βόρειο πέρασμα του Ευβοϊκού προς την ανοικτή θάλασσα Κατά την διάρκεια της Ιωνικής εξέγερσης επανάστασης η Ερέτρια βοηθά τους εξεγερμένους Ίωνες στέλνοντας σαν βοήθεια 5πέντε τριήρεις.
Στην βοήθεια αυτή οφείλεται και η καταστροφή της από τους Πέρσες το 480 π.Χ. Στην ναυμαχία του Αρτεμισίου η Ερέτρια πόλη συμμετάσχει με 7 επτά τριήρεις.
Η Ερέτρια λαμβάνει μέρος στην Α΄Αθηναϊκή Συμμαχία από την οποία αποστατεί το 411 π.Χ. χρονιά κατά την οποία οι Σπαρτιάτες καταστρέφουν τον Αθηναϊκό στόλο μέσα στο λιμάνι της Ερέτριας. Μετά το 411 π.Χ. ιδρύεται το πρώτο κοινό των Ευβοέων του οποίου έδρα αποτελεί η Ερέτρια.
Ανάμεσα στο 377- 357 π.Χ. η Ερέτρια ανήκει στην Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία, ενώ ανάμεσα στο 341 κα- ι 338 π.Χ. επανιδρύεται το κοινό των Ευβοέων. Την περίοδο των διαδόχων ο έλεγχος της στρατηγικής της θέσης την καθιστά το μήλο της Έριδος για τα μακεδονικά βασίλεια.
Η σημαντική ιστορική περίοδος
Σημαντική είναι η ιστορική περίοδος που αναφέρεται κυβερνά την πόλη στον ο ερετριαία κυνικός φιλόσοφος Μενέδημος, ο οποίος κυβερνά την πόλη το πρώτο μισό τουστις αρχές του 3ου π΄. .Χ. αιώνα έως ότου και εξορίζεται το 274 π.Χ. Το 198 π.Χ. την πόλη καταλαμβάνει και καταστρέφει ο Λεύκιος αδελφός του Ρωμαίου Τίτου Κόιντου Φλαμινίνου νικητή της Πίδνας.. Ο Φλαμινίνος δίνει στην πόλη μερική ανεξαρτησία και επανιδρύει το κοινό των ευβοέων, στο οποίο συμμετάσχει και η Ερέτρια.
Η πόλη δεν διατηρεί την αρχική ακμή της, συνεχίζει να υπάρχει έως και τον 7ο μ.Χ. αιώνα στην ίδια θέση. Η περίοδος που ο φόβος των πειρατών ωθεί τους κατοίκους να την μεταφέρουν προς το εσωτερικό. Στην ασφάλεια που πρόσφεραν οι δασωμένες πλαγιές του Ερετριακού Ολύμπου. Το 87 π.Χ. η Ερέτρια συμμαχεί με τον Μυθριδάτη και καταστρέφεται για δεύτερη φορά ολοσχερώς από τους Ρωμαίους το 86 π.Χ.
Δείτε τα πλάνα από το κανάλι του haanity:
Δείτε επίσης στο Travelstyle.gr:
Aκολουθήστε μας στo Google News
