Στα τέλη του 1965, στο σημερινό αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου, μια εμπορική πτήση που προερχόταν από το Παρίσι έγραψε ιστορία καθώς ήταν η πρώτη που προσγειώθηκε αυτόματα. Το αεροπλάνο – A Trident 1C που λειτουργεί από την BEA, η οποία αργότερα θα γίνει η British Airways – ήταν εξοπλισμένο με μια τότε πρόσφατα αναπτυγμένη επέκταση του αυτόματου πιλότου (ένα σύστημα που βοηθά στην καθοδήγηση της διαδρομής του αεροπλάνου χωρίς χειροκίνητο έλεγχο) γνωστό ως “autoland”. Σήμερα, συστήματα αυτόματης προσγείωσης εγκαθίστανται στα περισσότερα εμπορικά αεροσκάφη και βελτιώνουν την ασφάλεια των προσγειώσεων σε δύσκολες καιρικές συνθήκες ή κακή ορατότητα.
Τώρα, σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, ο τρίτος μεγαλύτερος κατασκευαστής αεροσκαφών στον κόσμο, η Embraer της Βραζιλίας, εισάγει μια παρόμοια τεχνολογία, αλλά για απογειώσεις. Ονομάζεται “E2 Enhanced Take Off System”, από την οικογένεια των αεροσκαφών για τα οποία έχει σχεδιαστεί, η τεχνολογία όχι μόνο θα βελτιώσει την ασφάλεια μειώνοντας τον φόρτο εργασίας των πιλότων, αλλά θα βελτιώσει επίσης την εμβέλεια και το βάρος απογείωσης, επιτρέποντας στα αεροπλάνα που το χρησιμοποιούν να ταξιδεύουν μακρύτερα, σύμφωνα με τον Embraer. «Το σύστημα είναι καλύτερο από τους πιλότους», λέει ο Patrice London, κύριος μηχανικός απόδοσης στην Embraer, ο οποίος έχει εργαστεί στο έργο για πάνω από μια δεκαετία. “Αυτό συμβαίνει επειδή αποδίδει με τον ίδιο τρόπο όλη την ώρα. Εάν κάνετε 1.000 απογειώσεις, θα έχετε 1.000 ακριβώς ίδιες απογειώσεις.”
Το σύστημα αυτόματης απογείωσης θα εισαχθεί αρχικά στα αεροσκάφη E-190-E2 και E-195-E2 της Embraer, που μπορούν να φιλοξενήσουν μέχρι 140 επιβάτες. Η εκπαίδευση των πιλότων θα είναι πολύ περιορισμένη, καθώς η διαδικασία δεν αλλάζει ουσιαστικά, λέει ο Luís Carlos Affonso, ανώτερος αντιπρόεδρος μηχανικής και τεχνολογικής ανάπτυξης της Embraer.
Κατά τη διάρκεια μιας αυτοματοποιημένης απογείωσης, λέει ο Affonso, υπάρχει μόνο μία βασική απόκλιση από τις τρέχουσες διαδικασίες. «Δεν σηκώνει ο πιλότος τη μύτη του αεροπλάνου. Έχει τα χέρια στο τιμόνι και το αεροπλάνο σηκώνεται μόνο του» και συνεχίζει: «Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν πανομοιότυπα και όταν το αεροπλάνο περάσει τα 200 πόδια σε ύψος, το σύστημα επανέρχεται στον κανονικό αυτόματο πιλότο και το Autothrottle (σ.σ. το σύστημα που ελέγχει την ισχύ του κινητήρα)».
Ένα άλλο βασικό προτέρημα του συστήματος είναι ότι επιτρέπει στο αεροπλάνο να απογειωθεί νωρίτερα και να χρησιμοποιήσει λιγότερο από τον διάδρομο προσγείωσης. Ως αποτέλεσμα, η απόσταση απογείωσης – η οποία υπολογίζεται από την απελευθέρωση των φρένων έως ότου το αεροπλάνο φτάσει σε ύψος 35 ποδιών – είναι μειωμένη σε σύγκριση με μια χειροκίνητη απογείωση. Επίσης, εκμηδενίζεται η πιθανότητα για «tail strike», να ακουμπήσει δηλαδή η ουρά του αεροπλάνου στον διάδρομο κατά την απογείωση.
Προς το παρόν, η Embraer σχεδιάζει να εισαγάγει το σύστημα σε τρία αεροδρόμια: το London City στo HB, το αεροδρόμιο της Φλωρεντίας στην Ιταλία και το Santos Dumont στη Βραζιλία, ενώ πολλά ακόμη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Με πληροφορίες από https://tech.slashdot.org & cnntravel.com
Δείτε επίσης
Aκολουθήστε μας στo Google News
