Από τον Γιώργο Παπαχατζή
Έχοντας δει τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγµατα µνηµείων της πόλης και έχοντας πάρει ένα overdose από dolce vita στις trattorie και τα βράδια στις λιλιπούτειες pubs, µπορώ να καταστρώσω τα επόµενα σχέδιά µου για µια απόδραση –πού αλλού;– στα χωριά της Τοσκάνης! Και η απόφαση ελήφθη: Σιένα, Σαν Τζιµινιάνο, Πίζα! Και µη νοµίζετε ότι χρειάστηκα πολλές µέρες, αφού οι κοντινές αποστάσεις (σχεδόν 1 ώρα µεταξύ τους) µου επέτρεψαν να τα δω όλα, σε ένα αξέχαστο –αν και λίγο κουραστικό– ηµερήσιο tour µε αφετηρία τη Φλωρεντία.
Σιένα, η µεσαιωνική! Η πρώτη στάση του ταξιδιού µου µε το λεωφορείο ήταν η πλούσια και µεσαιωνική Σιένα, σχεδόν µία ώρα νότια της Φλωρεντίας. Το κέντρο της, η Piazza del Campo, συγκαταλέγεται στα µνηµεία παγκόσµιας κληρονοµιάς της Unesco. Οµολογουµένως, είναι µία από τις οµορφότερες πλατείες που είδαν τα µάτια µου! Κυκλική, µε έντονη τη µεσαιωνική αύρα της, σου έδινε την αίσθηση ότι σε λίγο θα δεις τα άλογα να τρέχουν – κάτι που έτσι κι αλλιώς συµβαίνει δύο φορές τον χρόνο (2 Ιουλίου & 16 Αυγούστου), στο πλαίσιο του Ιππικού Αγώνα Il Palio, που κρατά από τον Μεσαίωνα. Φυσικά, επισκέφθηκα τον Καθεδρικό της Santa Maria Assunta, από τα σηµαντικότερα αρχιτεκτονήµατα ολόκληρης της Ιταλίας! Τι κρίµα που δεν είχα χρόνο για ένα ποτήρι κρασί Chianti, για το οποίο φηµίζεται η Σιένα! Με παρηγόρησε το ότι θα το δοκίµαζα συνοδεία φαγητού στον επόµενο προορισµό µου, το Σαν Τζιµινιάνο.
Σαν Τζιµινιάνο: Βγαλµένο από πύργους και παραµύθια! Τι σας έλεγα για τις µικρές αποστάσεις; Και το Σαν Τζιµινιάνο δεν απέχει παραπάνω από 1,5 ώρα οδικώς. Αφού το µάτι µου χάθηκε στα απέραντα πράσινα κυµατιστά «χαλιά» και τους αµπελώνες που στολίζουν την ύπαιθρο, έφτασα στον πιο γραφικό οικισµό στην ενδοχώρα της Τοσκάνης. Οι φωτογραφικές µηχανές είχαν κυριολεκτικά ζεσταθεί από τις αλλεπάλληλες λήψεις που κατέγραφαν αδηφάγα αυτήν την καρτποσταλική µαγεία. Ανεβαίνουµε την ανηφόρα, περνάµε την κεντρική via San Giovanni υπό τη «σκιά» µεγαλόπρεπων πύργων (14 διατηρούνται από τους 72), που ξεπερνούν σε ύψος τα 50 µ., και χανόµαστε σε µαγαζάκια µε κεραµικά και δερµάτινα, περφουµερίες, τζελατερίες και παντοπωλεία µε παραδοσιακά είδη της τοπικής γαστρονοµίας , τα οποία ξελογιάζουν τους χιλιάδες επισκέπτες. Η εν λόγω κωµόπολη αποτελεί ολόκληρη µνηµείο της Unesco. Kαι µιας και βρίσκοµαι στο κέντρο της καλύτερης οινοπαραγωγικής περιοχής της Τοσκάνης, αφήνοµαι στη γλυκιά ζάλη ενός Chianti Classico, του πιο φηµισµένου κρασιού της περιοχής, που εκφράζει τη µακρά ιστορία της ποικιλίας Sangiovese. Το απόλαυσα µε τις καινούριες µου φίλες από την Καλιφόρνια, συνοδεία πιάτων ζυµαρικών, µε πολύ γέλιο και αστεία για το ποιος έχει τον καλύτερο ήλιο!
Πίζα: Στραβά βλέπω τον Πύργο και δεν φταίει το Chianti! Άλλοι νυσταγµένοι, άλλοι ζαλισµένοι, επιβιβαστήκαµε στο πούλµαν και ύστερα από µιάµιση ώρα φτάσαµε στον τελευταίο σταθµό, την Πίζα. Το πρώτο που θα θυµάµαι είναι η ασφυκτική υγρασία της και η όχι και τόσο ωραία όψη της στην τοποθεσία όπου δεσπόζει το σηµαντικότερο µνηµείο της. Όµως, όταν βρεθήκαµε µπροστά στον επιβλητικό Καθεδρικό και το Βαπτιστήριο, όπου –από πίσω– ξεπροβάλλει ο διάσηµος κεκλιµένος πύργος, µείναµε άφωνοι. Το εισιτήριο για να ανέβει κανείς στην κορυφή του κοστίζει €7. Παρόλο που περίµενα αρκετά στην ουρά µέχρι να έρθει η σειρά µου, έζησα µια πραγµατικά µοναδική εµπειρία. Ωστόσο, αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι ο Πύργος είναι ένα µόνο µέρος –το πιο διάσηµο– του συγκροτήµατος της Piazza del Duomo, που αποτελεί από το 1987 µνηµείο παγκόσµιας κληρονοµιάς της Unesco.
Aκολουθήστε μας στo Google News
