Πρόκειται για την συνοικία Scheunenviertel, που σημαίνει κυριολεκτικά «η γειτονιά των αχυρώνων» και κατοικήθηκε κυρίως από Εβραίους από το 1737 και μετά, στο Βερολίνο.
Στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, η εβραϊκή κοινότητα της συνοικίας των Αχυρώνων υπολογιζόταν σε 175.000 άτομα και οι περισσότεροι είχαν εγκατασταθεί εκεί από το 1671. Μετά τα παγκρόμ της Ρωσίας, στις αρχές του 20ού αιώνα, το Βερολίνο έγινε κέντρο προσέλκυσης Εβραίων που περνούσαν από εκεί με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Μόνο όσοι ήταν πολύ φτωχοί έμειναν σε αυτό το προάστιο, το οποίο χτυπήθηκε ανελέητα από φυματίωση, λόγω του υπερπληθυσμού», εξηγεί ο ιστορικός Erik Natter, στην γαλλική εφημερίδα Liberation, η οποία έκανε έρευνα για την περιοχή.
Η συνοικία το 1933:
Οι Εβραίοι της γειτονιάς των Αχυρώνων χτυπήθηκαν όσο κανείς από την μιζέρια, τη φτώχεια, τις ταπεινώσεις και τις εφόδους της χιλτερικής αστυνομίας πριν από την «Τελική λύση». Το 1945 είχαν απομείνει μόνο 1.700 διασωθέντες από την αγριότητα του χιτλερισμού.
Ακόμη και σήμερα όμως, η συνοικία μαρτυρά τον πολιτιστικό πλούτο της εβραϊκής κοινότητας που έζησε εκεί πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η περιοχή δεν θυμίζει σε τίποτα το υπόλοιπο Βερολίνο. Η γερμανική πρωτεύουσα είναι μια πόλη που έχει επεκταθεί σε φάρδος. Τα κλασικά της μνημεία βρίσκονται γύρω από τις πόρτες του Βραδεμβούργου και του Ράιχσταγκ, από την Alexanderplatz ως το Νησί των Μουσείων. Είναι το Βερολίνο με τους φαρδείς και ατέλειωτους δρόμους που μπορεί κανείς να διασχίσει και με ποδήλατο.
Στην γειτονιά Scheunenviertel, αντίθετα, οι δρόμοι είναι στενοί και δαιδαλώδεις. Μικροί κήποι ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί. Τα κτίρια έχουν δύο-τρεις ορόφους το πολύ ενώ τα περισσότερα διαθέτουν εσωτερικές αυλές, γεμάτες, παλιότερα, από μικρές βιομηχανίες γούνας και σιδήρου.
Ελεγχος των Εβραίων στην συνοικία των Αχυρώνων το 1933:
Memorial στη μνήμη των Εβραίων που χάθηκαν στην Τελική Λύση, σε πάρκο του προαστίου:
Πλάκες στο δρόμο για τους Εβραίους που είχαν τα σπίτια τους στη γειτονιά:
Η συνοικία σήμερα
Eμβληματικό σημείο του προαστίου σήμερα είναι η αγορά Hackescher Markt, ένα γιγαντιαίο πρώην βιομηχανικό κτίριο που έχει γίνει σήμερα η καρδιά του σικάτου Βερολίνου με τα καφέ, τις υπαίθριες αγορές και το ποιοτικό της καμπαρέ Chamäleons, όπου εμφανίζονται συνήθως μη γερμανοί.
Το «Πυργόσπιτο Ι» αποτελεί την πιο πρωτότυπη και μινιμαλιστική κατοικία στη Μάνη!
Δίπλα βρίσκεται η οδός Rosenthaler Strasse. Στον αριθμό 39, ένα μικρό Μουσείο, στο βάθος μιας αυλής, αφηγείται την ιστορία του Otto Weidt, ενός γερμανού βιομήχανου που έσωσε τους εργάτες του, Εβραίους κυρίως, από τον ναζισμό, με ψεύτικα χαρτιά.
Στην ίδια συνοικία δεσπόζει η γκαλερί της Εβραίας Erika Hoffmann, η οποία εγκαταστάθηκε σε ένα πρώην βιομηχανικό κτίριο που το μετέτρεψε σε λοφτ.
Στον διπλανό δρόμο Augustrasse, το πρώην εβραϊκό λύκειο θηλέων έγινε το 2012 πολιτιστικό κέντρο που φιλοξενεί στα 3.000 τ.μ. τρεις γκαλερί τέχνης και δύο εστιατόρια. Mέσα από μια γραφική ο επισκέπτης φτάνει στο ερείπιο Tacheles, πρώην μεγαλοκατάστημα το οποίο μεταμορφώθηκε σε πολιτιστικό κέντρο, μετά την πτώση του Τείχους. Εκεί έχουν τα ατελιέ τους πολλοί καλλιτέχνες σήμερα, αν και το κτίριο τείνει να εγκαταληφθεί ξανά.
Το «Πυργόσπιτο Ι» αποτελεί την πιο πρωτότυπη και μινιμαλιστική κατοικία στη Μάνη!
Από την άλλη πλευρά της στοάς βρίσκεται η νέα συναγωγή του προαστίου.
(Φωτό Bernt Rostad / Flickr)
H διπλανή οδός Auguststrasse επιφυλάσσει μια απο τις ωραιότερες εκπλήξεις, αφού εκεί βρίσκεται η αίθουσα δεξιώσεων Clärchen Ballhaus, ένα κτίριο 100 ετών μοναδικό στο είδος του που μαρτυρά μια πλουσιότερη και καλύτερη εποχή πριν τον πόλεμο.
Aκολουθήστε μας στo Google News
