Πώς ζουν οι Μαορί στην Νέα Ζηλανδία;

Στο βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας η μεγαλύτερη κοινότητα των Μαορί χορεύει και τραγουδά ένα τραγούδι που γοητεύει τους επισκέπτες αυτής της εξωτικής γωνιάς…

Η διάσημη λυρική σοπράνο Κίρι Τε Κανάουα, φημισμένη κυρίως για τις ερμηνείες της στις ηρωίδες του βερισμού, γεννήθηκε στην περιοχή της φυλής Νγκάτι Πόρου και ανατράφηκε από μια οικογένεια της φυλής Μανιαπότο. Ετσι, θέλοντας να τιμήσει την καταγωγή της, το 1999 κατέγραψε γνωστά και άγνωστα τραγούδια της φυλής σε έναν δίσκο που κυκλοφόρησε από την εταιρεία ΕΜΙ. Η μουσική των Μαορί ξεκίνησε περίπου όπως τα λαϊκά παραδοσιακά τραγούδια όλων των λαών. Κάποιος έφτιαξε ένα ποίημα, ένας άλλος το «έντυσε» με μουσική και από στόμα σε στόμα σιγά-σιγά παραλλάχθηκαν και μουσική και στίχοι.

Η Ροτορούα έχει τη μεγαλύτερη κοινότητα Μαορί της Νέας Ζηλανδίας, οι οποίοι αρκετά οργανωμένοι (καμία σχέση με τις άσχημες συνθήκες των Αβοριγίνων της Αυστραλίας) και πλήρως ενταγμένοι κρατούν ήθη και έθιμα και ζουν όπως φαίνεται καλά, αξιοποιώντας το τουριστικό ενδιαφέρον, αλλά και τις ικανότητές τους στη χειροτεχνία και κυρίως στην ξυλογλυπτική. Η μουσική και ιδιαίτερα το κλασικό τραγούδι για τις γυναίκες των Μαορί ήταν φαίνεται θείο χάρισμα, αφού ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα έγιναν διάσημες φωνές όπως της Τε Ράνγκι Πάι, ενώ αργότερα η Ανα Χάτο ήταν η πρώτη που ηχογράφησε στη Νέα Ζηλανδία, με διάδοχο την πολύ αγαπητή Κάχου Μόρισον. «Ακοάκο ο τε ράνγκι» τραγουδάει η Κίρι Τε Κανάουα με βελούδινη φωνή στο φεγγαρόφωτο, κάτω από τη σκιά ενός δένδρου: «Απαλό αεράκι, φύσηξε εσύ που έχεις τη δύναμη να θεραπεύσεις την ταραγμένη μου καρδιά. Αυτή τη νύχτα, μόνο ο έρωτας μπορεί να υπερβεί το σκοτάδι…».

 
Η «Πόλη του Θείου»

Η πρώτη εντύπωση από τη Ροτορούα είναι η περίεργη μυρωδιά που υπάρχει παντού: το θειάφι. Στην αρχή κάπως σε ξενίζει αλλά ύστερα από λίγο τη συνηθίζεις. Ωστόσο η «Πόλη του Θείου» προσελκύει τους περισσότερους επισκέπτες. Βλέπεις, εδώ κατοικεί το 35% των Μαορί της Νέας Ζηλανδίας, οι οποίοι κρατώντας ήθη και έθιμα έχουν διατηρήσει την πολιτισμική τους ταυτότητα. Ο άλλος λόγος είναι βέβαια οι εντυπωσιακές πηγές Ουάι-ο-Τάπου, όπως τις ονόμασαν οι Μαορί. Ο τόπος πρωτοκατοικήθηκε τον 14ο αιώνα από τους Τε Αράουα που έφθασαν εκεί με το ομώνυμο πλεούμενο. Ολα κυλούσαν ειρηνικά ώσπου αντίπαλες φυλές εισέβαλαν στα εδάφη τους το 1823 και ο πόλεμος κράτησε σχεδόν πενήντα χρόνια. Με την ειρήνη, ο κόσμος έμαθε για τις φυσικές ομορφιές της περιοχής και η πόλη άνθησε. Σήμερα, με έναν πληθυσμό που δεν ξεπερνά τους 71.000 κατοίκους (μεγάλος για τα δεδομένα της χώρας), η Ροτορούα στα δικά μας μάτια φαντάζει μάλλον σαν μια μικρή κωμόπολη όπου το εμπορικό κέντρο περιορίζεται σε δύο πεζόδρομους ενώ τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια είναι διάσπαρτα στην περιοχή.

Στα πολυνησιακά ιαματικά λουτρά

Ηταν στα 1878 όταν ένας καθολικός ιερέας ονόματι Πάτερ Μαχάνι συνήθιζε να παίρνει το λουτρό του στα ζεστά νερά, στο σημείο που αργότερα έγιναν τα Πολυνησιακά Λουτρά. Επειτα από καιρό λέγεται ότι θεραπεύθηκε από την αρθρίτιδα που τον ταλαιπωρούσε και έτσι όλο και περισσότεροι πήγαιναν να χαλαρώσουν στις μικρές λιμνούλες του θερμού νερού με φόντο τη λίμνη Ροτορούα. Στα 1882 κτίστηκε το πρώτο περίπτερο των λουτρών για να ακολουθήσει το 1931 το οίκημα των λουτρών Βαρντ, που από το 1972 έχει νοικιάσει η κυβέρνηση στην εταιρεία των Πολυνησιακών Λουτρών. Συμπεριλαμβανόμενος στις 10 καλύτερες ιαματικές πηγές του κόσμου, σύμφωνα με τους αναγνώστες του διάσημου ταξιδιωτικού περιοδικού «Conde Nast Travel-ler», ο χώρος αποτελείται από μικρές φυσικές πισίνες που χωρίζονται μεταξύ τους από βράχια και από την υπάρχουσα φυσική βλάστηση, ενώ τα νερά τους έχουν ποικίλες θερμοκρασίες, ιδιότητες και στοιχεία. Για όσους το επιθυμούν, προσφέρονται και θεραπείες σώματος, όπως μασάζ με ιαματική λάσπη, ενώ στον χώρο λειτουργεί κατάστημα με ειδικά καλλυντικά, καθώς και καφέ που προσφέρει φυσικούς χυμούς και ελαφρά υγιεινά γεύματα.

Τε Πουία – Το ινστιτούτο τέχνης και χειροτεχνημάτων των Μαορί…

Η πρώτη εικόνα του επισκέπτη στο Τε Πουία είναι τα 12 ξυλόγλυπτα τρομακτικά πρόσωπα Μαορί της εισόδου «Τε Χεκετάνγκα α Ράνγκι», που σημαίνει «ουράνια προέλευση», τα οποία τείνουν να φτάσουν θαρρείς τον ουρανό στερεωμένα  σε ψηλούς πόλους και καθένα συμβολίζει έναν ουράνιο φύλακα του πολιτισμού Τε Αράουα. Στις επόμενες αίθουσες παρουσιάζεται ο πολιτισμός των Μαορί, με εκθέματα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης, ενώ σε τακτά διαστήματα δίνονται παραστάσεις με παραδοσιακή μουσική και τραγούδια, πολεμικούς χορούς, ενώ παρουσιάζονται και παραδοσιακά ομαδικά παιχνίδια. Αξίζει να επισκεφθείτε την εθνική σχολή υφαντουργίας, την εθνική σχολή ξυλογλυπτικής, αλλά και τη μικρή σκοτεινή αίθουσα του πουλιού κίουι. Το μικρό, ντροπαλό πουλί-σύμβολο της χώρας, που φοβάται τον θόρυβο και το φως, είναι είδος προς εξαφάνιση και εδώ θα είναι ίσως η μοναδική σας ευκαιρία να το δείτε.

Το χωριό των Μαορί Ταμάκι

Οπως μας εξηγούν στο ενημερωτικό φυλλάδιο τα αδέλφια Ταμάκι, ήταν το 1989 όταν αποφάσισαν να αξιοποιήσουν αυτόν τον χώρο προκειμένου να δείχνουν και να διηγούνται στους ξένους τον πολιτισμό της φυλής τους. Μη έχοντας χρήματα, ο Ντακ Ταμάκι πούλησε τη Χάρλεϊ Ντάβιντσον μοτοσικλέτα του προκειμένου να αγοράσει ένα μικρό πουλμανάκι 16 θέσεων, ώστε να μεταφέρει τους τουρίστες στο χωριό. Τότε τα αδέλφια και οι γυναίκες τους βοηθούσαν στη μικρή «επιχείρηση» ενώ σήμερα απασχολούν τουλάχιστον 150 Μαορί προσωπικό. Το χωριό βρίσκεται στο δάσος εδώ και 200 χρόνια και οι επισκέπτες κατ’ αρχάς θα ζήσουν το καλωσόρισμα των Μαορί πριν από την κύρια είσοδο του χωριού. Στη συνέχεια θα ξεναγηθούν στις κατοικίες, θα μάθουν για τη μεγάλη μετανάστευση του λαού στη «χώρα με το μεγάλο λευκό σύννεφο» όπως ονομάζουν τη Νέα Ζηλανδία, θα ακούσουν χορούς και τραγούδια και θα φάνε όλοι μαζί το «χάνγκι», το παραδοσιακό φαγητό που μαγειρεύεται μέσα στη γη. Ισως ακούγεται αρκετά τουριστικό, όμως αυτή η επίσκεψη είναι ωραία εμπειρία και τελικά αξίζει τα χρήματά της.

Η φάρμα και η παράσταση του Αγκροντόμ

Σε κοντινή απόσταση από τη Ροτορούα, το Αγκροντόμ είναι η φάρμα η οποία συνδυάζει τις καλλιέργειες, την κτηνοτροφία, την περιπέτεια αλλά βεβαίως και την τουριστική τους αξιοποίηση. Ο κήπος αποτελείται από 12 εκτάρια όπου καλλιεργούνται ορχιδέες, ακτινίδια, ελιές, στο κατάστημα πωλούνται αναμνηστικά αλλά και προϊόντα παραγωγής, λειτουργεί και ένα μικρό μουσείο που εξιστορεί την εξέλιξη του μαλλιού στη Νέα Ζηλανδία, ενώ υπάρχει επίσης και ένα πολύ όμορφο καφέ που σερβίρει οργανικά προϊόντα. Ανοιχτά τρακτέρ-βανάκια μεταφέρουν τους επισκέπτες απ’ άκρη σ’ άκρη του αγροκτήματος, ενώ οι νεότεροι έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν ανάμεσα σε πολλά extreme sports. Αφησα για το τέλος τη σπουδαιότερη ατραξιόν του Αγκροντόμ: το σόου των προβάτων! Τρεις παραστάσεις καθημερινά δίνουν τα 19 διαφορετικά είδη προβάτων μαζί με τρία τσοπανόσκυλα στη σκηνή του θεάτρου υπό την καθοδήγηση του βοσκού, ενώ λεπτομέρειες για τη ράτσα κάθε είδους μεταφράζονται σε διάφορες γλώσσες. Στη συνέχεια γίνεται μια επίδειξη της συμβολής των σκυλιών στην καθοδήγηση του κοπαδιού και στο τέλος ο σωματώδης βοσκός θα κουρέψει επιδέξια ένα από τα πρόβατα – συνήθως όχι το μερινός που απαιτεί το κοινό!

Αθλητικές δραστηριότητες για τολμηρούς

Οπως όλη η χώρα έτσι και η Ροτορούα είναι διάσημη για τις αθλητικές δραστηριότητες και κυρίως για τα ριψοκίνδυνα σπορ, τα οποία ελκύουν πολλούς νέους από όλον τον κόσμο. Ράφτινγκ με βαθμό δυσκολίας από 2 ως 5, που περιλαμβάνει κατάβαση του ποταμού Καϊτούνα και των 7 μέτρων καταρράκτη Τουτέα, ελεύθερη πτώση από τα 15.000 πόδια με ταχύτητα 200 χλμ. την ώρα, εξερεύνηση σπηλαίων με σκοινιά και αναρρίχηση, διαδρομές στη λίμνη με ταχύπλοα, το γνωστό μπάντζι τζάμπινγκ, αλλά και το ζορμπ, την τεράστια πλαστική διαφανή μπάλα όπου χωρούν ως τρεις άνθρωποι και αφήνονται να κατρακυλήσουν από μια πλαγιά. Βέβαια οι λιγότερο τολμηροί μπορούν να επιλέξουν σαφάρι με 4Χ4 για διαδρομές εκτός δρόμου, ιππασία, περιπατητικές διαδρομές, ποδηλασία βουνού, ανάβαση με το τελεφερίκ στο βουνό Νγκονγκοτάχα για απόλαυση της θέας, κρουαζιέρα στη λίμνη με τις ομορφιές της αλλά και βόλτα με ελικόπτερο στην περιοχή.

Οι Κυβερνητικοί Κήποι και το μουσείο

Φτάνοντας στον χώρο σίγουρα θα ζαλιστείτε από τις ευωδιές και τα έντονα χρώματα: κατακόκκινα τριαντάφυλλα, αλλά και ροζ και κίτρινα, εκτάσεις ολόκληρες, να ανακατεύονται με μαβιές ορτανσίες και να αγκαλιάζουν καταπράσινα δένδρα και φυτά. Κάθε τόσο μια λιμνούλα ή ένα ρυάκι να συμπληρώνουν τα κελαηδίσματα των πουλιών στα ψηλά κλαδιά, ενώ ζευγάρια και μοναχικοί επισκέπτες καθισμένοι στο γρασίδι να απολαμβάνουν την ομορφιά των Κήπων. Στο βάθος, μπροστά από τη χαριτωμένη λιμνούλα, κτισμένο σε στυλ Τιδόρ, το καταπληκτικό κτίριο του μουσείου που κτίστηκε αρχικά για να φιλοξενήσει τα Λουτρά, γύρω στο 1908. Σήμερα βέβαια στις αίθουσές του στεγάζει αντικείμενα των Μαορί – τα περισσότερα ξυλόγλυπτα που απεικονίζουν θεότητες της γονιμότητας, που για τους Μαορί ήταν αρσενικές. Στις αίθουσές του παρουσιάζονται επίσης κάποιες εκκεντρικές ιαματικές θεραπείες που εφαρμόζονταν παλαιά, ενώ προβάλλεται και ένα δεκαπεντάλεπτο φιλμ που αφορά τη γεωθερμική δραστηριότητα και την παράδοση των Μαορί της περιοχής, καθώς και την έκρηξη του ηφαιστείου Ταραβέρα το 1886. Αξίζει να επισκεφθείτε και το καταπληκτικό καφέ του μουσείου για την εξαιρετική του θέα.

Η γεωθερμική κοιλάδα της Γουακαρεβαρέβα

Στην ευρύτερη περιοχή της Τε Πουία περιλαμβάνεται και η γεωθερμική κοιλάδα, με τους πίδακες, τις λίμνες από λάσπη και τα κοχλάζοντα ύδατα. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στην περιοχή εκδηλώνεται με τρεις τρόπους: το νερό, που βράζει υπογείως σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, βρίσκει έξοδο διαφυγής και εκτοξεύεται με πίεση τέτοια ώστε να φτάνει σε ύψος τα 30 μέτρα, όπως ο πίδακας Ποχούτου που είναι ο μεγαλύτερος της περιοχής και εκτοξεύεται τουλάχιστον δύο-τρεις φορές την ώρα. Σε άλλες περιπτώσεις δημιουργούνται μικρές λιμνούλες όπου το ζεστό νερό αναμειγνύεται με τη λάσπη ή δημιουργεί σύννεφα ατμού σε συνδυασμό με αέρια. Ανάμεσά τους η λίμνη Νγκαμοκεακόκο – ή για τους Ευρωπαίους η «Λίμνη του Βατράχου» από τον ήχο που κάνει η λάσπη που κοχλάζει. Αξίζει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν περίπου 500 λίμνες στην περιοχή. Στην ανατολική πλευρά της Γουάκα, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, βρίσκεται εδώ και αιώνες το γεωθερμικό χωριό των Μαορί, το οποίο εξακολουθεί να κατοικείται ως σήμερα και σίγουρα οι ντόπιοι έχουν να σας διηγηθούν αρκετές ιστορίες τόσο από τη ζωή τους όσο και από τα γεωφυσικά φαινόμενα της κοιλάδας, αλλά και να σας «χτυπήσουν» κάποιο από τα περίτεχνα τατουάζ τους.

info:

πρόσβαση:Η αεροπορική εταιρεία Air New Zealand πετάει από Αθήνα για Ροτορούα μέσω Λονδίνου και Οκλαντ και αυτή την περίοδο δίνει την καλύτερη τιμή. Το αεροδρόμιο απέχει περίπου 10 χλμ. από το κέντρο της πόλης και εξυπηρετεί – μεταξύ άλλων – και λεωφορείο της γραμμής. Με λεωφορείο μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε τα αξιοθέατα της πόλης.  

διαμονή:Κεντρικό ξενοδοχείο το «Ridges Hotel» (272 Fenton Street, τηλ. +64 7 3490099), σε λογικές τιμές, χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Το «Quality Hotel Geyserland» (424 Fenton Street, τηλ. +64 7 3482039) είναι το μοναδικό ξενοδοχείο της περιοχής με πανοραμική θέα από όλα τα δωμάτια στον διάσημο γεωθερμικό πίδακα Ποχούτου. Σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία περίπου μία ώρα έξω από την πόλη, αλλά μέσα στο δάσος, κοντά στη λίμνη με τις πέστροφες και σε κοντινή απόσταση από τους γεωθερμικούς πίδακες, τα ξύλινα σπιτάκια του «Rotorua Thermal Holiday Park» (Old Taupo Road, τηλ. +64 7 3463140,  www.rotoruathermal.co.nz) είναι ιδανικά για οικογένειες αλλά και για αθλητές του ποδηλάτου βουνού, καθώς υπάρχουν πολλές σηματοδοτημένες διαδρομές. Το συγκρότημα διαθέτει επίσης κατασκηνωτικούς χώρους και δωρεάν χρήση πισίνας ιαματικών λουτρών.

φαγητό:Η Ροτορούα φημίζεται για τις άφθονες πέστροφες από τις λίμνες και τα ποτάμια της περιοχής. Επίσης θα απολαύσετε φρέσκα οστρακοειδή, όπως αστακούς, μύδια και χτένια, νοστιμότατα τυριά από τις τοπικές φάρμες, αλλά και το διάσημο αρνάκι που όλοι το προτιμούν ψητό στον φούρνο. Βεβαίως, καθώς η Ροτορούα διαθέτει τον μεγαλύτερο πληθυσμό Μαορί, αναζητήστε σπεσιαλιτέ τους, όπως το «πούχα», ένα αγριάγκαθο που μαγειρεύεται με χοιρινό, μύδια ή αρνίσια κόκαλα, ή το «χάνγκι» που ψήνεται σε φουρνάκι μέσα στο χώμα. Απολαύστε φρέσκα εξωτικά φρούτα, με πρώτο το ακτινίδιο, και φρούτα του δάσους, όπως βατόμουρα και φραγκοστάφυλα. Και φυσικά την περίφημη «πάβλοβα», το γλυκό με βάση μαρέγκας, κρέμα σαντιγί και διάφορα φρούτα του δάσους, που δημιουργήθηκε το 1926 κατά τη διάρκεια τουρνέ της διάσημης ρωσίδας μπαλαρίνας Αννας Πάβλοβα, από σεφ ξενοδοχείου στο Γουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Δεν θα παραλείψετε φυσικά τα περίφημα κρασιά που οι ποικιλίες τους περιλαμβάνουν Ρίσλινγκ, Σαρντονέ και Σαβινιόν Μπλαν, Πινό Νουάρ, Πινό Γκρι. Για τοπική κουζίνα στο «Rendezvous Restaurant» (1282 Hinemoa Street). Στο «Poppy’s Villa» (4 Marguerita St.) για αρνάκι και στο «Bistro 1284» (1284 Eruera str.) – από τα καλύτερα της περιοχής – για τοπική κουζίνα με ασιατικές επιρροές.