Περνώντας κανείς τα στενά, πλακόστρωτα σοκάκια μίας από τις αρχαιότερες, αδιαλείπτως κατοικούμενες, πόλεις της Ιστορίας, που οδηγούν στο Γάγγη, διαπιστώνει πως η εξαιρετικά δυσάρεστη (κυρίως για το στομάχι) οσμή από τηγανιτά, μπαχάρια, αρωματικά στικς και κόπρανα (ιερών) αγελάδων, είναι το λιγότερο κακό.
Φτάνοντας στις όχθες του ιερού ποταμού των Ινδουιστών, την ομορφιά του ασυνήθιστου, πολύχρωμου, κάπως ξεθωριασμένου τοπίου σκιάζει μία ανατριχιαστική οσμή. Αυτή της καμένης σάρκας.
Δύο φωτιές καίνε. Δεν πρέπει να τις φωτογραφίσει κανείς. Δε σβήνουν ποτέ αυτές οι νεκρικές πυρές όπου ρίπτονται τα πτώματα για να αποτεφρωθούν. Η ίδια φωτιά καίει για πάντα, 24 ώρες το 24ωρο, επτά μέρες την εβδομάδα, επί εδώ και 3.000 χρόνια. Περίπου τρεις ώρες κάνει το ανθρώπινο σώμα να αποτεφρωθεί. Και οι στάχτες σκορπίζονται στο Γάγγη. Στα ίδια νερά όπου βυθίζονται και κάποιες κατηγορίες νεκρών. Παρά την ακραία μόλυνση των νερών, για τους Ινδουιστές ο Γάγγης είναι άσπιλης ιερότητας.
Οι άσβεστες νεκρικές πυρές (σιγο)καίνε στα “γκατ”, τις ιερές προβλήτες του Γάγγη. Οι όχθες του ποταμού στο Βαρανάσι (πρώην Μπεναρές που αποτελεί τη “Μέκκα” των Ινδουιστών) είναι ακλόνητης ιερότητας – τόσο, ώστε ακόμη και οι ξεναγοί που έχουν ζήσει και σπουδάσει μακριά από την Ινδία, προσβάλλονται όταν οι ξένοι μιλούν για ‘μολυσμένο ποτάμι’
Lotus Temple: Ένας οίκος λατρείας της θρησκείας Μπαχάι στην Ινδία
«Εκατομμύρια Ινδουιστές θέλουν να πεθάνουν στο Γάγγη ή, τουλάχιστον, να σκορπιστούν οι στάχτες τους εκεί. Μ’αυτόν τον τρόπο πιστεύουν πως μπορούν να σπάσουν τη ‘σαμσάρα’, τον ατέρμονο κύκλο μετενσαρκώσεων δηλαδή κι, έτσι, να επιτύχουν τη ‘μόκσα’, την αιώνια λύτρωση», λέει ο Raghvendra “Nandan” Upadhyay, Ινδός δημοσιογράφος και ξεναγός στο Newsweek.
Γι’αυτό και οι όχθες του Γάγγη είναι, πολλές φορές ασφυκτικά, γεμάτες από ετοιμοθάνατους Ινδουιστές που ήρθαν να πεθάνουν εδώ ώστε να κερδίσουν την αιώνια λύτρωση και πιστούς που, αποζητώντας τον εξαγνισμό, κολυμπούν στα νερά του, πλένουν τα ρούχα τους, προσεύχονται στις όχθες του.
Άνθρωποι λούζονται στα νερά του Γάγγη για να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες τους, άλλοι πλένουν τα ρούχα τους, άλλοι πέρνουν το νερό για το σπίτι τους ενώ πολλοί ταξιδεύουν για να πεθάνουν και να αποτεφρωθούν στις όχθες του – Photo: Reddit
Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν κάποιοι. Απόκοσμες φιγούρες, λιπόσαρκοι, ημίγυμνοι, κυρίως σιωπηλοί, με πρόσωπα και κορμιά μουντά, καλυμμένα από την τέφρα των νεκρών, με χειροποίητα ‘καπάλα’ (κρανία στα σανσκριτικά που ο Σίβα και άλλες θεότητες των Ινδουιστών συχνά απεικονίζονται να κρατούν) στα χέρια και χειροποίητα κοσμήματα από ανθρώπινα οστα. Είναι οι Αγκόρι Σάντους (Aghori sadhus): Οι ασκητές μίας ινδουιστικής σέκτας που, αποζητώντας την επικοινωνία με το Σίβα και την υπέρτατη έκσταση της λύτρωσης, πίνουν ούρα και κρασί από τα κρανία των νεκρών, συνευρίσκονται χωρίς αναστολές, διαλογίζονται νύχτα και τρώνε τα υπολείμματα από τα πτώματα που ξεβράζει ο Γάγγης.
Πίνουν κρασί και ούρα από ανθρώπινα κρανία, καταναλώνουν αλκοόλ και μαριχουάνα, ελέγχουν το σώμα και το πνεύμα τους διαλογιζόμενοι νύχτα, συνευρίσκονται σεξουαλικά χωρίς ενδοιασμούς και αναστολές, τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων που ξεβράζει ο Γάγγης. Παρόλα αυτά, ο κόσμος τους αποδίδει υπερφυσικές δυνάμεις
Το «μυστικό» της Ινδίας: Ένας εντυπωσιακός ναός,χώρος ευλάβειας και ησυχίας
Για τους ξένους αλλά και για τους ίδιους τους Ινδούς φαντάζουν τρομακτικοί. Κάτι που οι ίδιοι προφανώς δεν επιδιώκουν. Ο υπέρτατος στόχος είναι η λύτρωση, μέσω της υπέρβασης του μεγαλύτερου, ορμέμφυτου ανθρώπινου φόβου, του θανάτου. Για εκείνους η νεκροφαγία δεν είναι μία πράξη παράκρουσης, ιεροσυλίας ή εκδίκησης αλλά μία εκστατική τελετουργία που τους φέρνει πιο κοντά με το θεό και την λύτρωση του θανάτου. Και η νεκρή σάρκα δεν είναι απλώς «κρέας» όπως το βλέπουν όσοι τους φοβούνται αλλά ένα ινδουιστικό «αντίδωρο», μία τροφή άχραντης ιερότητας.
Για τους Αγκόρι Σάντους, η νεκροφαγία δεν είναι μία πράξη παράκρουσης, ιεροσυλίας ή εκδίκησης αλλά μία εκστατική τελετουργία που τους φέρνει πιο κοντά με το θεό και την λύτρωση από το ορμέμφυτο φόβο του θανάτου
Οι τελετουργίες τους αντιτίθενται σε όσα προστάζει ο ορθόδοξος Ινδουισμός. Και παρά τον φόβο που προκαλούν (ή, ίσως, λόγω αυτού, καθώς πολλές φορές οι άνθρωποι αποδίδουν υπερφυσικές δυνάμεις σε ό,τι φοβούνται), ο κόσμος τους αποδίδει μαγικές δυνατότητες μιας «μεταδοτικής ίασης». Οι (άφθονοι) θρύλοι δε, λένε πως μπορούν να θεραπεύσουν ανθρώπους με σοβαρές ασθένειες ή και να βλάψουν κάποιον, λόγω της ανώτερης σωματικής και πνευματικής κατάστασης στην οποία έχουν φτάσει.
Όπως καταλήγει ο Ινδός δημοσιογράφος «Όλα αυτά, η ιστορία, οι τελετουργίες, οι αποτεφρώσεις, τα πτώματα που ξεβράζει ο Γάγγης, οι οικογένειες που λούζονται στα νερά του για να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες οφείλονται στην βαθιά πίστη των Ινδουιστών στο Γάγγη. Και ο σεβασμός στο Γάγγη είναι αυτός που πραγματικά ενώνει την Ινδία».
*Στις 5/3 κάνει πρεμιέρα στο CNN η ενότητα “Believer with Reza Aslan” (Πιστοί με τον Ρεζά Ασλάν), απ’όπου και το βίντεο με τους Αγκόρι Σάντους, που ιχνηλατεί τις πιο άγνωστες θρησκείες, «βουτώντας» στα άδυτα τελετουργιών, ιεροτελεστιών και δογμάτων του πλανήτη…
πηγή:cnn.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
