«Πάμε στον Άδωνι για καφέ»; Πού βρίσκεται το ιστορικό μαγαζί που έγινε μεγάλη επιτυχία από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη

Οταν το 1986 η Αλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδούσε «Πάμε στον Αδωνι για καφέ», η Νέα Σμύρνη ήταν μία από τις πιο ελκυστικές γειτονιές στις παρυφές του Δήμου Αθηναίων.

Το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο στην κεντρική πλατεία συμπύκνωνε με τους διασκεδαστικούς συμβολισμούς της επιτυχίας του Σταμάτη Κραουνάκη μιαν ανάλαφρη, σχεδόν ειδυλλιακή καθημερινότητα, όλο και πιο δυσεύρετη στο Λεκανοπέδιο εκείνης της εποχής.

Εκεί όπου οι παρέες γράφουν ιστορία. Ιστορικό αθηναϊκό μαγαζί γιορτάζει τα 25 του χρόνια!

Δεν ήταν όλα υπέροχα στη Νέα Σμύρνη της δεκαετίας του ’80 αλλά δύσκολα μπορούσες να παραβλέψεις τα πλεονεκτήματα. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο αρχικός της σχεδιασμός ακολούθησε τα πρότυπα ευρωπαϊκών κηπουπόλεων. Ετσι, η Νέα Σμύρνη προικοδοτήθηκε με καλή ρυμοτομία, έναν σημαντικό πνεύμονα πρασίνου (το Αλσος), πολλές πλατείες και ακόμα περισσότερες νησίδες πρασίνου που ευτυχώς επιβιώνουν μέχρι σήμερα.

Επιπλέον, στα χρόνια της ανοικοδόμησης και της αντιπαροχής, η Νέα Σμύρνη είχε τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Αλλαξε ασφαλώς άρδην η εικόνα της με την ανέγερση εκατοντάδων πολυκατοικιών, όχι όμως σε βαθμό που να εξαφανίζονται τα ίχνη της προσφυγικής κηπούπολης. Οι πολυώροφες οικοδομές ήταν πάντα η πλειοψηφία μετά το 1970. Με μία διαφορά: εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός μονοκατοικιών, με τους ωραίους κήπους και τις αυλές τους, παρέμενε πεισματικά στη θέση τους.

Η συνύπαρξη του παλιού με το καινούργιο σπάνια καταντούσε ενοχλητική. Ταυτόχρονα είχε διαμορφωθεί πληθυσμιακά ένα εξαιρετικά πλουραλιστικό μωσαϊκό στο οποίο είχαν θέση όλοι: από παλιούς εύπορους Σμυρνιούς έως εσωτερικούς μετανάστες που αντάλλασαν μία λογική δαπάνη για ενοίκιο με καλή ποιότητα ζωής. Ετσι εξασφαλιζόταν μία αρμονία, ευδιάκριτη στις κοινωνικές σχέσεις αλλά και στους πολιτικούς συσχετισμούς. Δεν ήταν τυχαίο που ο ήπιος πολιτικός λόγος του πάλαι ποτέ ΚΚΕ Εσωτερικού έβρισκε ιδιαίτερη απήχηση στη Νέα Σμύρνη.

Σήμερα, αν κάνετε έναν περίπατο στην πλατεία, πολύ δύσκολα θα ανακαλύψετε τον «Αδωνι» του τραγουδιού. Υπάρχει και δεν υπάρχει. Ανακαινισμένος και στριμωγμένος στον πρώτο όροφο ενός νέου κτιρίου δεν ξεχωρίζει από άλλες συνοικιακές καφετέριες της σειράς με τη μουσική στη διαπασών και τις οθόνες plasma για τα ματς του Σαββατοκύριακου.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Την τελευταία δεκαετία, η Νέα Σμύρνη δέχθηκε μία πρωτοφανή οικιστική επίθεση. Εκατοντάδες μονοκατοικίες παραδόθηκαν στις μπουλντόζες. Δεν ήταν όλες επαύλεις. Αλλά τι σημασία έχει; Κανονικά σπίτια με μικρές ή μεγαλύτερες αυλές, φοίνικες και μουριές, όλα ξεριζώθηκαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Ο Δήμος επιχείρησε να σώσει εν έτει 2003 ό,τι μπορούσε να σωθεί, ζητώντας να χαμηλώσουν οι συντελεστές δόμησης και τα ύψη των νέων οικοδομών. Η κεντρική εξουσία απέρριψε το αίτημα. Αλλά πρώτοι το είχαν απορρίψει οι ίδιοι οι πολίτες. Οταν η φήμη κυκλοφόρησε, οι περισσότεροι έσπευσαν να εκδώσουν οικοδομικές άδειες για να προλάβουν το «κακό». Να κατηγορήσεις, αλλά ποιον; Και γιατί; Η Νέα Σμύρνη των παιδικών μου χρόνων αποδήμησε εις Κύριον. Και μαζί της κι εκείνη «η χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες»..