Για αιώνες οι Κινέζοι αγρότες αντιμετώπιζαν τη φτώχεια με δρεπάνια και τσάπες. Τώρα έχουν νέο εργαλείο, το λαούτο.Το χωριό Σουσάνγκ της κομητείας Λανκάο στην κεντρική επαρχία Χενάν είναι γνωστό ως «Χωριό του Λαούτου». Έχει άφθονα δέντρα παυλώνιας, ιδανική πρώτη ύλη και 54 εργαστήρια.
Τέσσερις στους πέντε από τους 628 χωρικούς κατασκευάζουν το τετράχορδο αυτό όργανο, καθώς και άλλα παραδοσιακά όργανα. Μπορούν να κατασκευάσουν πάνω από 50.000 λαούτα ετησίως με πωλήσεις άνω των 60 εκατ. γιουάν (9,05 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ), ενώ μερικά μεγάλα εργοστάσια κάνουν και εξαγωγές.
Δύο σεφ από το «ΜasterChef» άνοιξαν ένα «κρυφό» εστιατόριο για το οποίο θα μιλάει όλη η Αθήνα!
φωτογραφία: wikipedia
Συχνές πλημμύρες και καταιγίδες τον περασμένο αιώνα αδυνάτισαν το χώμα της περιοχής με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καλλιεργηθεί. Ωστόσο, το 1962 ο τότε γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στο Λανκάο, ο Τζιάο Γιουλού, συμβούλεψε τους χωρικούς να φυτεύσουν δέντρα για να βοηθήσουν στη διατήρηση του χώματος και των υδάτων.
Στη δεκαετία του 1980 όταν τα δέντρα ήταν σε πλήρη ανάπτυξη, πολλοί χωρικοί ξεκίνησαν να ασχολούνται με την ξυλουργική και να πωλούν έπιπλα στις παραθαλάσσιες πόλεις.
Όταν ένας επαγγελματίας κατασκευαστής οργάνων στην Σανγκάη διαπίστωσε ότι ο ήχος από τα όργανα που είχαν φτιαχθεί από δέντρα παυλώνιας ήταν καθαρός και μελωδικός, οι ντόπιοι ξεκίνησαν να ανοίγουν εργαστήρια κατασκευής τέτοιων οργάνων.
«Συνήθως πουλούσαμε αντικείμενα κατασκευασμένα από ξύλο παυλώνιας ως διακοσμητικά, με ελάχιστο όμως κέρδος.
Εάν όμως κατασκευάζαμε λαούτα θα κερδίζαμε τουλάχιστον 400 γιουάν» λέει ο Ντάι Σιγιόνγκ ο οποίος ήταν ο πρώτος που άνοιξε εργαστήριο κατασκευής λαούτων στο Λανκάο το 1988. Ο Ντάι τα κατάφερε και τον ακολούθησαν και άλλοι, παρά τις πρώτες εκτιμήσεις οτι τα όργανα ήταν κακής ποιότητας.
Ταξίδι στον χρόνο: Πώς ήταν ο ηλεκτρικός Αθήνα – Πειραιά πριν 148 χρόνια!
Ο Σου Χουιπίνγκ έφυγε από το χωριό του για να γίνει εργάτης στις μεγάλες πόλεις, όμως μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’90 κέρδιζε μόνο 40 γιουάν το μήνα δουλεύοντας σε βιοτεχνία κατασκευής λαούτων στο Καϊφένγκ, 60 χλμ από το Λανκάο. Μόλις και μετα βίας μπορούσε να συντηρήσει τα δύο του παιδιά και την ανάπηρη γυναίκα του.
Η οικογένειά του ήταν από τις πιο φτωχές στο χωριό. Ο Σου όμως εργάστηκε σκληρά και μετά από μία δεκαετία είχε μάθει πως να κατασκευάζει ένα λαούτο. Το 2008 επέστρεψε στο χωριό του και άνοιξε ένα μικρό εργαστήριο.
Αρχικά κατασκεύαζε λιγότερα από 20 λαούτα τον χρόνο τα οποία πωλούσε πάνω από 1.000 γιουάν, αλλά θα μπορούσαν να πωλούνται έως και δεκάδες χιλιάδες γιουάν.
Ο Σου είναι πολύ χαρούμενος με την δουλειά του: «Εργάζομαι σπίτι και πλέον έχω περισσότερο χρόνο να φροντίζω την οικογένειά μου» λέει.
Φέτος, ο Σου αγόρασε δύο μηχανήματα με δάνειο της τοπικής κυβέρνησης, καθώς έχει λάβει πολλές παραγγελίες και έχει κατασκευάσει πάνω από 3.000 λαούτα.
«Επιταχύνω ώστε να μπορώ να ολοκληρώσω όλες τις παραγγελίες» λέει.
Η κατασκευή λαούτων έχει βοηθήσει 102 άτομα στο χωριό Σουσάνγκ να βγούν από την φτώχεια ενώ τρεις οικογένειες έχουν ανοίξει εργαστήριο, όπως ο Σου.
«Το ετήσιο εισόδημα των φτωχότερων ανθρώπων αυξήθηκε το 2014 από 1.400 σε 3.500 γιουάν» λέει ο Σου Σουνχάι αρχηγός του κόμματος στο χωριό.
Θρυλικά νυχτερινά κέντρα της Αθήνας που δεν υπάρχουν πια!
Το 2014 ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, ο Σι Τζιπίνγκ, επισκέφθηκε δύο φορές το Λανκάο στο πλαίσιο μίας εκστρατείας να έρθουν σε επαφή κοφυφαίοι κομματικοί αξιωματούχοι με τις φτωχές περιοχές. Εκείνο τον χρόνο, περίπου το 11,8% του πληθυσμού του Λανκάο ζούσε στην φτώχεια. Οι τοπικές αρχές δεσμεύθηκαν να βγάλουν την περιοχή από την φτώχεια και να επιτύχουν μέτρια ευημερία σε διάστημα επτά χρόνων. Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους το Λανκάο βγήκε από την λίστα των φτωχών επαρχιών.
Ο δείχτης φτώχειας μειώθηκε στο 1,27%. Περίπου 7.000 κάτοικοι είναι ιδιοκτήτες εργαστηρίων κατασκευής μουσικών οργάνων, απασχολώντας 65.000 ανθρώπους
Τα αγαπημένα κομμάτια του Σου Χουιπίνγκ είναι δύο λαούτα που χάρισε στην κόρη του Σου Σιτσιάν, στα 7α και στα 18α γενέθλιά της. Μέσα στο ηχείο του λαούτου το οποίο είναι κατασκευασμένο από υλικά υψηλής ποιότητας, έγραψε το όνομά του και ποιήματα.
Το κάθε ένα από αυτά τα λαούτα θα μπορούσε να το πουλήσει 50.000 γιουάν.
«Είναι όμως ανεκτίμητα» λέει ο Σου με ένα ταπεινό χαμόγελο.
Η 20χρονη Σου Σιτσιάν ξεκίνησε πέρυσι το κολλέγιο έχοντας ως καθηγητές τους καλύτερους στο χώρο της μουσικής.
Στο σπίτι παίζει λαούτο, αποσπώντας επιφωνήματα και επευφημίες από τους γείτονες, κάνοντας τον πατέρα της περήφανο.
Η βιομηχανία κατασκευής μουσικών οργάνων έχει προωθήσει και τα μαθήματα μουσικής. Τα Σαββατοκύριακα, οι γονείς στέλνουν συχνά τα παιδιά τους σε μαθήματα μουσικής και πλεον σχεδόν κάθε δημοτικό σχολείο προσφέρει εθνικό μουσικό πρόγραμμα σπουδών.
Το Λανκάο προσανατολίζεται να κάνει τον θεσμό του «Μουσικού Χωριού» όπου επαγγελματίες από όλη τη χώρα να μπορούν να δώσουν συναυλίες.
Η Σου Σιτσιάν θέλει όταν αποφοιτήσει να διδάξει στα παιδιά του χωριού λαούτο: «Ελπίζω μία ημέρα όλοι χωρικοί όχι μόνο να κατασκευάζουν λαούτο αλλά να παίζουν και να απολαμβάνουν την όμορφη μουσική του».
Πηγή: iefimerida.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
