Το μεγαλείο τους καθηλώνει όποιον επισκεφθεί έστω και έναν από αυτούς. Αποτελούν θαύματα της φύσης αλλά και δημοφιλή αξιοθέατα. Το ύψος τους, η ορμή των νερών και η καταπράσινη φύση κάνουν τους καταρράκτες έργα τέχνης.
1. Καταρράκτες της Βικτωρίας, Ζάμπια – Ζιμπάμπουε
Ο βρετανός εξερευνητής Ντέιβιντ Λίβινγκστον σίγουρα δεν διάλεξε σωστό όνομα για τους καταρράκτες αυτούς, μιας και τους έδωσε το όνομα της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτώριας, ενώ ούτε μουντοί είναι, ούτε μετρημένοι. Οι ντόπιοι αποκαλούν τους καταρράκτες «ο καπνός που βροντά», και με το δίκιο τους. Οι καταρράκτες παράγουν πολύ δυνατό ήχο, καθώς ρίχνουν πάνω από 12.000 κυβικά μέτρα νερού ανά δευτερόλεπτο από ύψος 108 μέτρων και δημιουργούν σύννεφα ομίχλης. Δείτε τους οπωσδήποτε!
15 πιο εντυπωσιακά μέρη του πλανήτη
Αν και η ροή είναι ισχυρότερη ανάμεσα στους μήνες Απρίλιο και Ιούνιο, η καλύτερη εποχή για φωτογράφιση το ηλιοβασίλεμα είναι ανάμεσα στον Οκτώβριο και το Δεκέμβριο.
2. Καταρράκτες του Νιαγάρα, ΗΠΑ-Καναδάς
Ο Νιαγάρας είναι εκπληκτικός – ειδικά τη στιγμή που ρίχνει μέχρι και 2.800 κυβικά μέτρα νερού ανά δευτερόλεπτο. Είναι αρκετά εμπορευματοποιημένος και υπάρχουν πολλές ατραξιόν να επισκεφθείτε. Μη χάσετε την περιήγηση με το σκάφος Maid of the Mist, που είναι ανακατασκευή του πρώτου σκάφους που έπλευσε μέσα στους καταρράκτες το 1846. Οι περιηγήσεις με το σκάφος πραγματοποιούνται από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
3. Καταρράκτες του Ράιχενμπαχ, Ελβετία
Οι καταρράκτες του Ράιχενμπαχ βρίσκονται μέσα στις βαθιές χαράδρες και τα κακοτράχαλα βουνά του Όμπερλαντ της Ελβετίας. Εδώ ήταν που ο συγγραφέας Άρθουρ Κόναν Ντόιλ τοποθέτησε την τελική μάχη του ήρωά του Σέρλοκ Χολμς με τον αντίπαλό του Μοριάρτι. Για μια ατμοσφαιρική προσέγγιση, μπείτε στο ιστορικό τελεφερίκ που ταξιδεύει κατά μήκος των καταρρακτών, το οποίο λειτουργεί από τα μέσα Μαΐου έως τις αρχές Οκτωβρίου.
Τι μπορείτε να «κλέψετε» και τι όχι από ξενοδοχεία, αεροπλάνα και πλοία
4. Καταρράκτες Καγιατέρ, Γουιάνα
Μπορεί οι απομακρυσμένοι αυτοί καταρράκτες να μην είναι οι υψηλότεροι, οι ισχυρότεροι ή οι διασημότεροι – είναι όμως αυτοί που βρίσκονται σε πιο άγριο περιβάλλον. Είναι κρυμμένοι στο καταπράσινο εσωτερικό της Γουιάνα και δημιουργούνται από την πτώση του ποταμού Ποτάρο από ύψος 250 μέτρων. Καθώς μεταβαίνετε στους καταρράκτες, ίσως δείτε γαλάζιες πεταλούδες, κατακόκκινα πτηνά, δηλητηριώδεις βατράχους και θορυβώδεις μαϊμούδες. Μπορείτε να πάτε στην περιοχή με τσάρτερ από την πρωτεύουσα της Γουιάνα, Τζορτζτάουν, ή, αν θέλετε περισσότερη περιπέτεια, να ξεκινήσετε ένα πολυήμερο ταξίδι με λεωφορεία, βάρκες και ορειβασία.
5. Καταρράκτες Ιγκουασού, Αργεντινή-Βραζιλία
Αν και η Αργεντινή και η Βραζιλία δεν έχουν ακριβώς αυτό που λέμε ιστορικό συνεργασίας και ομόνοιας, είτε μιλάμε περί αμφισβητούμενων εκτάσεων ή αμφισβητούμενων φάσεων στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο, οι καταρράκτες Ιγκουασού είναι εξίσου μοιρασμένοι ανάμεσα στις δύο χώρες. Ναι, μπορεί ο υψηλότερος να πέφτει «μόνο» από τα 82 μέτρα, όμως δε γίνεται να μην εκπλαγείτε με τους πάνω από 275 καταρράκτες που βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού Ιγκουασού.
Φορέστε το αδιάβροχό σας και κατευθυνθείτε προς το παρατηρητήριο Garganta do Diablo (Λαιμός του Διαβόλου) για να νιώσετε την ωμή ισχύ των καταρρακτών. Το Εθνικό Πάρκο Ιγκουασού της Βραζιλίας είναι ανοικτό από τις 9 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα και το αντίστοιχο της Αργεντινής είναι ανοικτό από τις 8 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα.
6. Καταρράκτες Ντετιάν, Κίνα
Οι Ντετιάν είναι οι δεύτεροι μεγαλύτεροι καταρράκτες του κόσμου που κυλούν κατά μήκος συνόρων. Ωστόσο, δεν είναι η ισχύς τους, ή ο μεγάλος θόρυβος που προκαλεί η πτώση του νερού που τραβά τον κόσμο, αλλά η μοναδική τους ομορφιά: μια καταπράσινη θέα με γαλήνια χωράφια και μαγευτικούς ορυζώνες. Η καλύτερη περίοδος να τους επισκεφθείτε είναι το καλοκαίρι. Αποφύγετε το χειμώνα, επειδή οι καταρράκτες είναι λιγότερο ισχυροί και κυριαρχεί η ομίχλη.
Τα must see στη Νάξο για αξέχαστες διακοπές
7. Γκούλφος, Ισλανδία
Η Ισλανδία είναι το μέρος όπου «πηγαίνουν» οι καλοί καθηγητές γεωγραφίας όταν πεθάνουν: πρόκειται περί ενός γεωλογικού θαύματος και τα εξωπραγματικά του τοπία εξηγούν σε ένα βαθμό το γιατί πολλοί Ισλανδοί πιστεύουν ακόμα στα ξωτικά. Τεράστιοι παγετώνες καλύπτουν πάνω από το ένα δέκατο της χώρας, τα ξακουστά γκέιζερ ξερνούν καυτό νερό, πολύχρωμα βουνά σκιάζουν την ενδοχώρα, γεωθερμικές πηγές αχνίζουν – και καταρράκτες πέφτουν.
Το Γκούλφος είναι ένας καταρράκτης που πέφτει μέσα σε μια βαθιά σκισμή χαραγμένη στη γη. Είναι μαγικός όταν ο ήλιος δημιουργεί ουράνια τόξα πάνω του και είναι ακόμα πιο μαγευτικός το χειμώνα, όταν το χιόνι λαμπυρίζει και η πάχνη καλύπτει τα βράχια τριγύρω. Μπορείτε εύκολα να μεταβείτε στο Γκούλφος με λεωφορείο από το Ρέικιαβικ.
8. Καταρράκτες Σάδερλαντ, Νέα Ζηλανδία
Δεν είναι απορίας άξιον που βρέχει αρκετά στη Νέα Ζηλανδία, ειδικά στην υγρή δυτική ακτή του Σάουθ Άιλαντ. Μετά τις συχνές βροχοπτώσεις, είναι λογικό να ισχυροποιούνται οι πολλοί καταρράκτες της Νέας Ζηλανδίας. Το Μίλφορντ Σάουντ, το φιόρδ με τη μεγαλύτερη φωτογένεια, διαθέτει τον καλύτερο καταρράκτη, τον ύψους 580 μέτρων Σάδερλαντ. Αν ο ήλιος λάμπει κατά την επίσκεψή σας, τέλεια· αν βρέχει, ακόμα καλύτερα!
Όσοι θέλουν να περπατήσουν στο Μίλφορντ πρέπει να κλείσουν θέση σε διάφορες καλύβες κατά μήκος του δρόμου.
25 συναρπαστικές περιπέτειες που πρέπει να ζήσεις (μέρος Α’)
9. Καταρράκτες Τζιμ Τζιμ, Αυστραλία
Τι είναι πιο συναρπαστικό, να βρίσκεστε σε μια λίμνη βλέποντας έναν καταρράκτη ύψους 215 μέτρων να πέφτει, ή να αναρωτιέστε αν ένα ερπετό πέντε μέτρων θα ορεχτεί το πόδι σας; Στους καταρράκτες Τζιμ Τζιμ της Αυστραλίας, θα έχετε και τα δύο! Προτού όμως βουτήξετε στη γοητευτική δροσερή λίμνη, προσέξτε γιατί μπορεί να είχαν την ίδια ιδέα με σας και μερικοί κροκόδειλοι!
10. Καταρράκτες Έιντζελ, Βενεζουέλα
Θα απογοητεύσουμε τους ρομαντικούς: οι πανύψηλοι αυτοί καταρράκτες δεν πήραν το όνομά τους από κάποιο πανέμορφο ουράνιο πλάσμα, αλλά από τον πιλότο Τζίμι Έιντζελ, ο οποίος πέταξε για πρώτη φορά από πάνω τους το 1933. Οι ντόπιοι τους έχουν δώσει ένα πιο ποιητικό όνομα, Κερεπακουπάι Μερού: «οι καταρράκτες του βαθύτερου μέρους».
Ορισμένες εταιρείες στην κοντινή Κανάιμα προσφέρουν πτήσεις και δίωρες ή τρίωρες περιηγήσεις με μηχανοκίνητα κανό, συνήθως από το Μάιο ή τον Ιούνιο έως το Νοέμβριο.
Πηγή: msn.com
Aκολουθήστε μας στo Google News
