O must προορισμός στην Τουρκία, το Alacati…που εμείς,όμως,το ανακαλύψαμε ΠΡΩΤΟΙ!!

Σε πρόσφατο άρθρο της, η βρετανική Telegraph, μας συστήνει το Alacati ως το αντίπαλο δέος του Bodrum για τον τίτλο του πιο στυλάτου αιγιοπελαγίτικου θερέτρου και τονίζει ότι παρά την τουριστική ανάπτυξη που έχει σημειωθεί πρόσφατα σε αυτό, έχει καταφέρει να παραμείνει αυθεντικό και γραφικό… Το προορισμό, αυτόν,  η διευθύντρια σύνταξης του ICONS Travellers, Τίτη Βελοπούλου, μας τον αποκάλυψε τον Ιούνιο 2013!!

Ταξίδι- Κείμενο: Τίτη Βελοπούλου ([email protected])

Ας θυμηθούμε τι έγραφε τότε στο αποκλειστικό της ρεπορτάζ για την Τούρκικη Ριβιέρα, το πανέμορφο παραθαλάσσιο Αλάτσατα!!

Το “μυστικό” της Τουρκικής Ριβιέρας

Όπως οι πλούσιοι Νεοϋορκέζοι παραθερίζουν τα καλοκαίρια στα Hamptons και οι Ιταλοί bon viveurs στο Portofino και τη Santa Margherita, έτσι και η ελίτ της Κωνσταντινούπολης έχει πλέον το δικός της cool καλοκαιρινό θέρετρο. Το Alacati, ένα πρώην ελληνικό χωριό, στη χερσόνησο της Σμύρνης, είναι το καλά κρυμμένο μυστικό τους! Εμείς το ανακαλύψαμε και σας το παρουσιάζουμε για πρώτη φορά, λίγο πριν αρχίσουν όλοι να μιλάνε για το next best thing της τoυρκικής Ριβιέρας!

ΤΑΞΙΔΙ-ΚΕΙΜΕΝΟ: ΤΙΤΗ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ([email protected])
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΡΧΕΙΟ, ΤΙΤΗ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η γνωριμία μου με το Alacati (προφ. «Aλάτσατε») προέκυψε εντελώς τυχαία! Ένα βιβλίο για τη Σμύρνη που με μάγεψε το περασμένο καλοκαίρι, γλαφυρές περιγραφές για το Τσεσμέ, το πάλαι ποτέ αριστοκρατικό προάστιό της, και μερικές εικόνες στο διαδίκτυο –δεν υπάρχουν ταξιδιωτικά κείμενα με οδήγησαν σχεδόν σαν υπνωτισμένη σ’ αυτόν τον μυστήριο τόπο με το τραγουδιστό όνομα…

Το Αλάτσατε ξυπνάει στους παλιούς μνήμες ξεχασμένες σε καλά κλεισμένα συρτάρια των παιδικών αναμνήσεων, τότε που, μωρά ακόμα, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ελέω ανταλλαγής πληθυσμών βάσει της Συνθήκης της Λοζάνης… Οι νεότεροι πάλι, δεν γνωρίζουν καν κατά πού πέφτει! Αυτή ήταν, άλλωστε, η μαγεία που άσκησε πάνω μου αυτός ο τόπος που είναι τόσο κοντά μας και συγχρόνως τόσο «μακριά». Ένα τόσο δα μικρό χωριό, με τόσο μεγάλη φήμη, κατάφερε να με ιντριγκάρει χαρίζοντάς μου την ικανοποίηση να το ανακαλύψω και να σας το παρουσιάσω για πρώτη φορά!

Τα γνωστά κι ως «Αγριλιά» Αλάτσατα, λοιπόν (για να μιλήσουμε στη γλώσσα μας), είναι μια πολιτειούλα στη χερσόνησο της Ερυθραίας, στην επαρχία της Σμύρνης. Ναι, καλά καταλάβατε, μιλάω για τη γειτονική Τουρκία! Εκεί, ανάμεσα στο πολύβουο λιμάνι του Τσεσμέ (απέναντι από τη Χίο) και στην κοσμοπολίτισσα Σμύρνη, υπάρχει ένα μέρος που κατάφερε να με κερδίσει χωρίς να προσπαθήσει πολύ.

«Η πόλη, όπως άλλωστε όλα σχεδόν τα μικρασιατικά παράλια, κατοικήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα από Έλληνες μετανάστες, ενώ μέχρι το 1922 είχε σχεδόν αμιγώς ελληνικό ορθόδοξο πληθυσμό! Γνώρισε κάποτε μεγάλη οικονομική, πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη και στις αρχές του 1990 έγινε δημοφιλής προορισμός αποκλειστικά για τους λάτρεις του windsurf! Κάπως έτσι ξεκίνησε ο τουρισμός…»

Αυτές είναι κάποιες από τις προσωπικές σημειώσεις που ξεφυλλίζω, καθώς απομακρύνομαι από το  λιμάνι της Χίου με κατεύθυνση το Τσεσμέ. Όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες του Αγ. Νικόλα –του ελληνικού μικρού καραβιού που εκτελεί καθημερινά τα δρομολόγια–,  ξένοι οι περισσότεροι και ανάμεσά τους κάποιοι Έλληνες, ταξίδευαν στο πλαίσιο ημερήσιας εκδρομής με προορισμό τη Σμύρνη (που απέχει 70 χλμ. οδικώς από το Τσεσμέ). «Μα καλά, κανείς δεν πάει στο Αλάτσατε;» αναρωτήθηκα!

Το σύγχρονο λιμάνι, που μας υποδέχτηκε μετά από ταξίδι μίας ώρας, θύμιζε αυτό του Μπόντρουμ και του Κουσάντασι (των τουριστικών κέντρων στα Παράλια, απέναντι από την Κω και τη Σάμο αντίστοιχα), διαθέτοντας αγκυροβολημένα δεκάδες ιστιοπλοϊκά. Δεν θα σπαταλούσα χρόνο εδώ, αν και δεν σας κρύβω πως η ολοκαίνουρια κουκλίστικη μαρίνα του, δίπλα στο γενοβέζικο Κάστρο, με εντυπωσίασε με τα chic καταστήματα και την πληθώρα από γραφικά και καλαίσθητα εστιατόρια μπροστά στη θάλασσα! Αδημονούσα, όμως, να φτάσω στον προορισμό μου!

Ο Celal Bayraktaroglu, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, με υποδέχτηκε στον προβλήτα με ένα ζεστό χαμόγελο! Oπατέρας του, όπως μου εξήγησε στη σύντομη διαδρομή μας (10’), κατάγεται από την Κρήτη, όπως εξάλλου και πολλοί άλλοι που ζουν σήμερα στο Αlacati. Αρκετοί είναι κι αυτοί που με την ανταλλαγή ήρθαν εδώ από τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα… Κανείς όμως δεν μιλάει Ελληνικά…

Το Alacati, μου εξήγησε, δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μικρό τυπικό χωριό όπου είχαν τις εξοχικές τους κατοικίες κυρίως ευκατάστατοι κάτοικοι της Σμύρνης. Δεν υπήρχαν τουριστικές υποδομές, ξενώνες, ούτε εστιατόρια. Μονάχα πέτρινα σπίτια, κατοικίες Ελλήνων, οι περισσότερες μάλιστα ρημαγμένες από το πέρασμα του χρόνου…

Αν θα μπορούσαμε να οριοθετήσουμε την απαρχή του τουρισμού, θα την τοποθετούσαμε γύρω στο 1990, όταν οι απανταχού fans του windsurf  βρήκαν στους δυνατούς του ανέμους τις ιδανικές συνθήκες για το αγαπημένο τους άθλημα. Τότε άρχισαν να φτάνουν εδώ με τροχόσπιτα… Όταν μιλάμε, λοιπόν, για τουριστική ανάπτυξη στα Aλάτσατα, το κεφάλαιο είναι ακόμα πιο σύντομο. Πιο συγκεκριμένα είναι η ιστορία της τελευταίας δεκαετίας.  Με τον τουρισμό να απογειώνεται σε ολόκληρη την Τουρκία, οι νέοι ιδιοκτήτες των παλιών ελληνικών σπιτιών αποφάσισαν να τα αναστηλώσουν και σταδιακά να τα μετατρέψουν σε όμορφους μικρούς ξενώνες, εστιατόρια και μικρά bistrots. Δεν είναι λίγοι οι καλλιτέχνες που άφησαν πίσω τους τις πολύβουες μεγαλουπόλεις και βρήκαν καταφύγιο σ’ αυτόν τον γραφικό διατηρητέο οικισμό!Επιχειρηματίες και μεγαλοστελέχη σε πολυεθνικές, άνθρωποι μορφωμένοι, με παιδεία, άρχισαν να επιστρέφουν σταδιακά στο μέρος όπου περνούσαν τα καλοκαίρια των παιδικών τους χρόνων, με σκοπό να επενδύσουν για το καλό του τόπου. Πάντα με μέτρο και κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των ελεγκτικών μηχανισμών, ώστε να μην ξεφύγει κανείς από τον γενικότερο αρχιτεκτονικό ιστό του χωριού, να μην αλλοιωθεί ο αυθεντικός χαρακτήρας του. Έτσι κάπως έγινε και με το υπέροχο BeyEvi. Ο Celal και η γλυκύτατη σύζυγός του Νukhet μετέτρεψαν με κόπο και πολύ μεράκι αυτό το εξαιρετικό  αρχοντικό σε ένα μοναδικό boutique hotel με αριστοκρατική αύρα και μοναδική φινέτσα. Δεν θα ξεχάσω το ρομαντικό μου δωμάτιο, με θέα στο κεντρικό καλντερίμι, τον ολάνθιστο κήπο με την πισίνα, αλλά και το πρωινό σ’ ένα στρωμένο με ντόπιες λιχουδιές τραπέζι, τις οποίες ανυπομονούσα κάθε πρωί να γευτώ. Φέρνω μέχρι τώρα στη μνήμη μου αυτά τα παραδοσιακά εύγεστα τυριά και το πλούσιο σε υφή βούτυρο με μέλι…

Γνωριμία με το Σήμερα

Με αφετηρία το ξενοδοχείο μου, που βρίσκεται σε προνομιακό σημείο, στην αρχή της κεντρικής περαντζάδας, ξεκινάω τον περίπατό μου με κατεύθυνση την καρδιά του οικισμού. Είναι περασμένες 11:00. Δεν έχει περάσει πολλή ώρα που οι πλακόστρωτοι δρόμοι έκλεισαν πάλι για τα αυτοκίνητα που ανεφοδίαζαν από νωρίς τα μαγαζιά. Δειλά δειλά το χωριό ξυπνάει και οι μαγαζάτορες στήνουν τα τραπέζια και τους πάγκους τους έξω στο καλντερίμι! Δεν χορταίνω να βλέπω γύρω μου τις προσόψεις των παλιών πέτρινων αγροικιών με τα παλ παραθυράκια (σε ροζ, γαλάζιες, μοβ αποχρώσεις), τα περίτεχνα μπαλκόνια με τα χαρακτηριστικά χαγιάτια (δείγματα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής) και τιςartistic λεπτομέρειες σε κάθε πιθανή γωνιά. Η γοητεία του χωριού οφείλεται στο απώτερο ελληνικό παρελθόν του αλλά και στον τρόπο που το διατήρησαν και επαρκώς συντηρήσει οι νέοι ιδιοκτήτες τα τελευταία ελάχιστα χρόνια. Γιατί λίγο να παραστρατήσω από το κεντρικό λιθόστρωτο και θα πέσω, ακόμα και σήμερα, πάνω σε εγκαταλειμμένα και μισογκρεμισμένα σπίτια που παραμένουν άψυχα κουφάρια μέχρι να μετατραπούν κι αυτά σε κάποιον μικρό ξενώνα…

Πλησιάζοντας προς το κεντρικό πέρασμα, η νησιώτικη essence γίνεται ακόμα πιο αισθητή… ΣτηνKemalapasa Caddesi συναντώ γραφικά ταβερνάκια με κρυμμένες βοτσαλωτές αυλές, ρομαντικά bistrots με πολύχρωμες πινελιές και προσεγμένα cafes που σερβίρουν από τσάι και φυσική λεμονάδα μέχρι δροσεράcocktails! Οι βιτρίνες με τα χειροποίητα κοσμήματα, τα αέρινα ρούχα και τα ευφάνταστα διακοσμητικά είναι ό,τι πρέπει για χάζι! Η μέρα είναι ηλιόλουστη και δίπλα μου περνάει όμορφος, καλοντυμένος κόσμος, με αέρα ιταλικό και φινέτσα γαλλική! Είναι οι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου από την Κωνσταντινούπολη ή τη Σμύρνη.

Έχοντας μια arty και χαλαρή διάθεση κι έναν hippie chic χαρακτήρα, το Αλάτσατε μου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε γραφικό ελληνικό νησί και κοσμοπολίτικο ιταλικό θέρετρο. Οι τουρκικές σημαίες και το κάλεσμα του μουεζίνη σε προσευχή με επαναφέρουν πίσω στην πραγματικότητα! Με τους Τούρκους αυτής της πλευράς που βρέχεται από το Αιγαίο (τους επονομαζόμενους «Αιγαιότουρκους») έχουμε πάντως πολλά κοινά. Είναι ανοιχτόμυαλοι, προοδευτικοί, χαμογελαστοί και πάρα, μα πάρα πολύ φιλόξενοι! Εδώ σπάνια θα συναντήσεις γυναίκες με μαντίλες κι ακόμα πιο αραιά κράχτες έξω από τα μαγαζιά θα σε προσκαλούν επίμονα να «δοκιμάσεις» την πραμάτεια τους, όπως στα παζάρια της Πόλης. ΤοAlacati δεν έχει ξένους, ούτε κιτς αγγλικές επιγραφές, μόνο εγχώριο ποιοτικό τουρισμό και ελάχιστους περαστικούς Ευρωπαίους… Κι εμένα!

Tους αρέσει που είμαι Ελληνίδα και με πλησιάζουν να μου μιλήσουν! Η Tomris, ιδιοκτήτρια του αγαπημένου μου bistrot Κose Kahve (Tokoglu mh. Kemalapasa Cd. No. 41/a, tel. +90 232 716 0413), στην κεντρική πλατεΐτσα, ήταν εδώ από την αρχή της αλλαγής του Αlacati. Τη ρωτάω πώς γίνεται και τα περισσότερα μαγαζιά είναι τόσο καλαίσθητα. «Πρέπει να ήταν γύρω στο 2006», μου λέει την ώρα που απολαμβάνουμε παρέα έναν Turkish coffee, «όταν εδώ έκαναν την εμφάνισή τους κάποια ακαλαίσθητα μαγαζιά. Ευτυχώς τούς έδιωξε από μόνο του το σύστημα…», μου λέει με ικανοποίηση. «Δεν δούλεψαν καθόλου και στη σεζόν πάνω έκλεισαν!» Το ίδιο σκηνικό επιβεβαιώνει και ο ιδιοκτήτης του παλαιότερου ζαχαροπλαστείου που διατηρεί εδώ από το 1941. Στο Imren έδινα ραντεβού κάθε απόγευμα για Sakizli Muhalleb (κρέμα με μαστίχα Χίου), σιροπιαστά γλυκά και καβαλιώτικους… κουραμπιέδες, μιας και η οικογένειά του πριν το ‘22 ζούσε στην ομώνυμη μακεδονική πόλη.

Το Αlacati αντιλαμβάνομαι γρήγορα πως «δεν είναι για όλους»! Απευθύνεται σε εκείνον τον ταξιδιώτη που ψάχνει αυθεντικές εμπειρίες, αναζητά την ηρεμία, τη διακριτικότητα, την υψηλή αισθητική, την ποιότητα και την ανεπιτήδευτη πολυτέλεια!

Συνεχίζω την εξερεύνησή μου και πέφτω πάνω στο ναό της Παναγίας της Αλατσατιανής, που σήμερα έχει μετατραπεί σε τζαμί. To ξέρω ότι θα χτυπήσει «ευαίσθητες χορδές», αλλά αξίζει να περάσετε μέσα για να δείτε το περίτεχνο μαρμάρινο τέμπλο, έργο του μαρμαρογλύπτη Χαλεπά, το μοναδικό απ’ ό,τι απέμεινε να θυμίζει το ορθόδοξο παρελθόν της… Λίγα μέτρα πιο πέρα συνάντησα κατά τύχη μπροστά στην υπαίθρια αγορά τους (ήταν Σάββατο πρωί) και έναν άκρως ενδιαφέροντα  πλειστηριασμό… ψαριών! Αυτός που θα δώσει τα περισσότερα, παίρνει φυσικά την καλύτερη ψαριά!

Πλήρης από εικόνες που ισορροπούν αμφίρροπα ανάμεσα στο παραδοσιακό και στο κοσμοπολίτικο, το άγνωστο αλλά ταυτόχρονα το τόσο οικείο, είμαι έτοιμη και για άλλες αναπάντεχες εκπλήξεις! Ατμοσφαιρικές γκαλερί, «θορυβώδη» παλαιοπωλεία και διάσημες boutiques, όπως άλλωστε αυτή της LisaCorti με τα πολύχρωμα παρεό και τα αέρινα μεταξωτά καφτάνια, που συνάντησα σε ένα στενό σοκάκι. Χρόνο να έχεις και σίγουρα θα ξεθάψεις άπειρους μικρούς θησαυρούς!

Φτάνω στην παλιά πλατεία του οικισμού, η οποία είναι θυμίζει έντονα ελληνικό χωριό. Κάποιοι παππούδες παίζουν τάβλι, ενώ άλλοι καθισμένοι έξω στα πεζούλια χαζεύουν σχεδόν αφηρημένοι τους περαστικούς. «Καλημέρα!», μου ξεφεύγει αυθόρμητα! Μου ανταποδίδουν κάτι στην Τουρκική και με προσκαλούν να δοκιμάσω λουκουμάδες από έναν πλανόδιο… Από εκείνη τη στιγμή μιλούσε μόνο η υπερεθνική γλώσσα των συναισθημάτων…

Από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα τον λάτρεψα αυτό τον μικρό παραδοσιακό οικισμό με τα λιθόστρωτα σοκάκια και τα λευκά σοβατισμένα σπίτια, που είναι διαποτισμένα από άρωμα… ελληνικό! Εδώ δεν είδα πολυώροφα κτήρια, πλαστικές καρέκλες και νέον επιγραφές, αλλά αντιθέτως παλιά πέτρινα αρχοντικά με πόρτες ζωγραφισμένες, καλαίσθητες ταμπέλες, γωνιές «πνιγμένες» από γιασεμί και μπουκαμβίλιες και καρτποσταλικές γωνιές σαν να είναι βγαλμένες από υπερρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής! Ακόμα και οι πλανόδιοι που πωλούσαν φρέσκα μύδια, για κάποιον περίεργο τρόπο έδεναν αρμονικά με το υπόλοιπο σκηνικό!

Γαστρονομική έκπληξη

Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά το Αλάτσατε αποτελεί «Μέκκα» της τούρκικης γαστρονομίας. Όσο μικρό κι αν είναι, τόσες πολλές και ιδιαίτερες είναι οι προτάσεις που ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Κρυμμένα μέσα σε αυλές σπιτιών κι άλλα πάνω στα γραφικά σοκάκια, εντοπίζω αρκετά εστιατόρια που προσφέρουν μοναδικές γευστικές εμπειρίες! Κάποια μάλιστα από αυτά περηφανεύονται για τους καταξιωμένους σεφ τους.

O ένας είναι ο Μelih Teksen, o ιδιοκτήτης της Agrilia, ενός από τα πρώτα εστιατόρια που άνοιξαν στο Αlacati (από €28/άτομο, Tokoglu Mah.,1005 Sokak No. 68, tel. +90 232 716 8594). Εφέτος τον είδα να μεγαλουργεί στην ολάνθιστη αυλή του ξενώνα Tash mahal. Το μενού του εφευρετικό και  οι συνταγές του καθαρές και άκρως γευστικές! Η έμφαση δίνεται στο άριστης ποιότητας κρέας. Το καπνιστό μοσχάρι και το αργής ωρίμανσης φιλέτο, σερβιρισμένο σε ξύλινη πλάκα, είναι από τα πιάτα που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε!

Πιο παραδοσιακό, αλλά εξίσου αξέχαστο, ήταν το δείπνο μου στον ολοκαίνουριο κήπο τού φημισμένουAsma Yapragi (σημαίνει «αμπελόφυλλα»). Το ανακάλυψα τυχαία ένα πρωί, στην προσπάθειά μου να κρυφοκοιτάξω μέσα από τα κουρτινάκια τις μαγείρισσες που ετοίμαζαν τους ευφάνταστους μεζέδες. Σε έναν χώρο που θυμίζει σπίτι με παλιά κουζίνα της γιαγιάς, η ιδιοκτήτρια Ayse Nur Mihci ανασέρνει τις συνταγές της Σμυρνιάς γιαγιάς της και επιμελείται ένα μενού με 15-20 διαφορετικούς μεζέδες καθημερινά, αποκλειστικά από ντόπιες πρώτες ύλες. «Ψωνίζουμε στην τοπική αγορά, έχουμε τους δικούς  μας ντόπιους προμηθευτές… Το μενού της επόμενης μέρας αποφασίζεται το προηγούμενο βράδυ» Η διαδικασία; Mπαίνεις στην κουζίνα και επιλέγεις εσύ τους mezes που θα προσγειωθούν λίγα λεπτά μετά στο τραπέζι  σου! Aπό τις γνωστές μας αλοιφές, όπως κολοκύθα με σάλτσα ντομάτας και κολοκυθανθούς γεμιστούς με ρύζι, μέχρι αρνάκι στο φούρνο με ρύζι, όλα με έκαναν να γλείφω τα δάχτυλά μου! Καλό είναι να κάνετε κράτηση τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν (από €20/άτομο. Tokoglu Mah.1005 sokak No:50, tel. +90 232 716 0178, www.asmayapragi.com.tr).

Η φήμη του Αlacati ως γαστρονομικού προορισμού εκτοξεύτηκε πριν μερικά χρόνια όταν ο γνωστός σεφ και δεινός σέρφερ Κemal Demirasal άνοιξε το Barbun, στην καρδιά του οικισμού, δίνοντας έμφαση στο ψάρι και τα εκπληκτικά ρυζότο. Και δεν επαναπαύτηκε μόνο σ’ αυτό, αφού εγκαινίασε πρόσφατα το νέο του δημιούργημα, σε ένα προνομιακό σημείο και με θέα σε όλο το Alacati. Το φαγητό στο Alanche (Tokoglu Mah.1036 Sokak No1, tel. +90 530 876 6785) αποτελεί μια ιεροτελεστία που πρέπει να ζήσει κανείς έστω και μια φορά στη ζωή του! Δεκαεννιά –λες να έχασα κάποιο στο μέτρημα;– πιάτα εναλλάσσονταν σε ένα μοναδικό παιχνίδι γεύσεων που δεν άφησε καμιά από τις αισθήσεις μου ανικανοποίητη. Πόσες φορές, μερικές τόσες δα μπουκίτσες (σερβιρισμένες με τον πιο καινοτόμο τρόπο πάνω σε κόκαλα, σε βότσαλα ακόμα και σε πευκοβελόνες) είναι ικανές να εκτοξεύσουν ευχάριστα τον ουρανίσκο μας; Το degustation menu κοστίζει 125TL, αλλά, πιστέψτε με, αξίζει! Αν τώρα είναι κάτι που δεν σας συγκινεί, ανηφορίστε για το bar του και αφήστε τον mixologist Goksel Gulec να φτιάξει για εσάς ένα από τα signature θεματικά… μοριακά cocktails του!

Πολλά υποσχόμενο

Αποκλειστικό προνόμιο μέχρι τώρα των Τούρκων γειτόνων μας που το ανακάλυψαν, άγνωστο στο ευρύ κοινό και στη μαζική τουριστική βιομηχανία, το Alacati δείχνει ν’ ανοίγει δειλά δειλά τα σύνορά του. Τόσο οι νέοι επενδυτές που βλέπουν σ’ αυτό τη χρυσή «τουρκική Ριβιέρα» της επόμενης δεκαετίας, όσο και η φήμη του που αρχίζει και ταξιδεύει πέρα από τα στενά όρια της χώρας, μας επιτρέπουν να μιλάμε για ένα πολλά υποσχόμενο πόλο έλξης που θα συζητηθεί πολύ. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη γραφική πέτρινη πολιτειούλα, ένα ολόκληρο συγκρότημα πολυτελών κατοικιών και ξενοδοχείων δίπλα στη θάλασσα (Port Alacati) θα είναι σε λίγο καιρό έτοιμο να δεχτεί τους νέους του ιδιοκτήτες, ενώ ήδη στη μαρίνα του «ξαποσταίνουν» πολυτελή yachts με τουρκικές σημαίες. Χωρίς να απουσιάζουν, σε πολύ κοντινή απόσταση, οι απέραντες παραλίες με τα κρυστάλλινα νερά, τα μοντέρνα beach bars του –τύφλα να έχουν τα δικά μας– και τα clubs-υπερπαραγωγές του, στα opening των οποίων συγκεντρώνεται  όλη την ελίτ της Πόλης, το Alacati προσφέρει τον τέλειο συνδυασμό! Ένα πράγμα μόνο εύχομαι μέσα από την ψυχή μου… Με το πέρας του επερχόμενου κύματος τουριστών να μην αλλοιωθεί η εικόνα και η ψυχή του (που βρίσκεται στους ανθρώπους του), έτσι ώστε με την ανυπέρβλητη γραφικότητα και τη γνήσια φιλοξενία του να μπορεί να ασκεί σε όλους την ίδια ανόθευτη γοητεία που άσκησε σε μένα την πρώτη φορά που το επισκέφθηκα!

Εxpert tips

Παραλίες

Μπορεί τα Αλάτσατα να μην είναι παραθαλάσσιο χωριό, όμως σε πολύ μικρή απόσταση θα εντοπίσετε υπέροχες αιγαιοπελαγίτικες παραλίες! Από τη μια, παρθένες με μοναδικό φυσικό κάλλος και από την άλλη, οργανωμένες με μοντέρνα beach bars συμπληρώνουν αμφίπλευρα το παζλ. Η πιο κοντινή (5’ με το αυτοκίνητο) είναι η δημόσια παραλία του Alacati, δίπλα ακριβώς στη βάση για τους σέρφερ. Διαθέτει διάφανα νερά, αλλά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο.

Πολύ κοντά, ωστόσο, από εκεί θα συναντήσετε το διάσημο beach bar Bοbou) με το bohemian στυλ (Βοhemian Bourgois, www.bobou.com.tr). Αν συνεχίσετε το δρόμο (μετά είναι καλυμμένος από χώμα), θα φτάσετε στο Αltinkum. Mε αμμόλοφους και κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά αποτελεί από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες και λογίζεται στις καλύτερες της Τουρκίας. Από τις top επιλογές διασκέδασης είναι το Fun Beach. ΤοAltinkum το προσεγγίζετε πιο εύκολα και από το Τσεσμέ με dolmus (βανάκια με τακτικά δρομολόγια) που κάνει στάση και στην παραλία Pirlanta-σημείο συνάντησης των kite-surfers.

Από τις δικές μου, ωστόσο, αγαπημένες ακρογιαλιές είναι αυτή του Αyayorgi (πρόκειται ουσιαστικά για τουρκική μετονομασία του «Άγιος Γιώργης»), 5’ από το Τσεσμέ. Σε αυτόν τον μικρό κοσμοπολίτη κολπίσκο, όπου αράζουν τα Σαββατοκύριακα κότερα και yachts, ξεχώρισα το εκπληκτικό Sole Mare. Το service είναι άψογο, ενώ είναι διαμορφωμένο μάλιστα με προσεγμένα decks για άμεσες βουτιές στα καταγάλανα νερά (είσοδος: 30TRY, με πετσέτα, άνετη μαξιλάρα σε χρήση ξαπλώστρας, Sakarya Mahallesi, Ayayorgi MevkiiNo:6, 35380, tel +90 232 712 2057). Ακριβώς δίπλα το Marrakech και το Paparazzi είναι εξίσου δυνατές επιλογές! Για να φτάσετε στον Αyayorgi από το Alacati, σας προτείνω να πάρετε το dolmus με 3TRY για το Τσεσμέ κι από εκεί ταξί για την παραλία (3’) με μόλις 10TRY.

Εxtra tips:

• Αν έχετε χρόνο, αξίζει να πάτε στο Port Alacati (www.portalacati.com.tr). Εκεί, στην ολοκαίνουρια μαρίνα του, αξίζει να γευτείτε φρέσκο ψάρι και θαλασσινά στο Port Balik (tel. +90 232 716 6489) ήστο Ferdi Baba Port Alacati (tel. +90 232 716 9001, www.alacatiferdibaba.com).
• Mια βόλτα στη μαρίνα του γειτονικού Cesme επιβάλλεται! Μάλιστα από την κορυφή του Γενοβέζικου Κάστρου (είσοδος 5TRY ) έχετε όλο το λιμάνι σε πρώτο πλάνο!
• Να επισκεφθείτε κάποιο από τα οινοποιεία της περιοχής, για τα οποία φημίζεται!

ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ:

• Στο υπέροχο αρχοντικό Bey Evi με τα ρομαντικά δωμάτια υψηλής αισθητικής και την  αύρα μιας άλλης εποχής! Highlights, το παραδοσιακό πρωινό και το εστιατόριο Fuoco. Τιμή: Από €150.(Kemalpasa Caddesi No.126, Yeni Mecidiye Mahallesi, tel.+90 232 716 80 85, www.beyevi.com.tr)
• Στο Υukari Sokak στο τέλος του κεντρικού πλακόστρωτου. Σε ένα αρχοντικό 180 χρόνων που θυμίζει Πύργο, 4 λιτά αλλά καλαίσθητα δωμάτια, σε λευκούς τόνους, προσφέρουν όλες τις ανέσεις. Θα λατρέψετε τη σοφίτα! Tιμή: Από €120. (Tokoglumah. 1041 Sok. No2, tel. +90 232 716 7151,www.yukarisokak.com)

• Στο ολοκαίνουριο Αlavya. Με εστιατόριο και δικό του cafe, θα σας κερδίσει με τον υπέροχο κήπο και τα εκλεπτυσμένης αισθητικής δωμάτιά του σε παλ αποχρώσεις. Τιμή: Από €280. (YeniMecidiyeMah, No.6, tel. +90 232 716 6632, www.alavya.com.tr)
• Aπό τις δημοφιλείς προτάσεις διαμονής είναι τα Nars-ExclusiveBoutiqueHotels. Τιμή: Από €126. (KoyMeydaniNo 43, tel. +90  232 716 0900, www.narshotels.com)

Οι δικές μου προτάσεις

• Mη φύγετε από το Alacati αν δεν δοκιμάσετε τα γλυκά που φτιάχνονται από το 1941 στο Imren.Aπό μπακλαβά και καζάν ντιπί, μέχρι SakizliMuhalleb (κρέμα με μαστίχα) και kavalakurabiyesi (κουραμπιέδες Καβάλας), όλα είναι φρέσκα και λαχταριστά! Αυτό για το οποίο φημίζεται είναι η masticpudding και το χειροποίητο παγωτό.  (YeniMecidiyeMah 3067, Sok. No.2, tel. +90 232 716 60 02)
• Το Marrakech, στην παραλία Ayayorgi, είναι ένα beachbar-υπερπαραγωγή, με ανατολίτικη essence. Τοclub του το βράδυ είναι από τα πιο δημοφιλή ολόκληρης της Τουρκίας! (SakaryaMah, AyayorgiKoyu, tel.+90 232 712 0403, www.marrakechcesme.com)
• Δοκιμάστε Κumru(ένα είδος σάντουιτς με σουσαμένιο ψωμάκι) στο Sevki. Φημίζεται από το 1970 πως έχει το καλύτερο!
• Χειροποίητα κοσμήματα από την Tulimστο Kubabadesign, στο κεντρικό σοκάκι του Alacati. (Tel. +90 232 483 6961, www.kubabadesign.com)
• Μεταξωτά καφτάνια και αέρινες δημιουργίες στη μιλανέζικη boutiqueLisaCorti. Εκεί θα σας εξυπηρετήσει η πάντα καλόκεφη Καρολίνα. (Tokoglu Mah. 200 Sok, No.8, tel. +90 232 716 9896)
• Προσεγμένο μπαράκι σε αυλή είναι τοGozloungeμέσα σε έναν κήπο. (Κemalpasa 61, tel. +90 531 617 5443)
• Για είδη σπιτιού, καλλυντικά και ρομαντικά λινά στο ΜadameCoco (YeniMecidiyeMh. Cad N.117, tel. +90 232 716 7774, www.madamecoco.com)
• MεξικάνικοφαγητόστοPicante(Kemaplasacad No.67, tel. +90 232 716 9541, www.picante.com.tr)
• Μεγάλη ποικιλία σε κρασιά από όλη σχεδόν την Τουρκία, στο winebarVinoggio, σε ένα κάθετο σοκάκι στην κεντρική ΚemalPasa. (www.vinoggio.com)
• Στην υπέροχη αυλή του MiCasa,θα δοκιμάσετε δημιουργική διεθνή κουζίνα και υπέροχα cocktails! (Τel. +90 232 716 6075)
• Στο Kus Kafesi ανακαλύπτουμε παλιά αντικείμενα και χειροποίητα είδη. (HaciMemisMh 2012 SKN: 11, tel. +90 232 716 6411, www.kuskafesi.com.tr)
• ΤhePlace.Oλοκαίνουριο εστιατόριο μέσα σε ολάνθιστη αυλή! (Tokoglumah.1044 Sok. No.4, tel. +90 232 716 8626, www.place.com.tr)
• Ένα υπέροχο ζευγάρι λειτουργεί το μόλις 2 έτους εστιατόριο L’ Εscargot. (Cumhuriyet Cad No.10, Tokoglu Mh., tel. +90 232 716 6700, www.lescargot.com.tr)
• Το φημισμένοTuvalβρίσκεται σε ένα πολύ προνομιακό σημείο, πάνω στο κεντρικό σοκάκι, αλλά το φαγητό δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. (Υeni Mecidiye Mah Kemal pasa Cad No.83, tel. +90 232 716 8890)

• Kirmizi Ardk Koso Art Gallery. Σε έναν πανέμορφο χώρο «παντρεύεται» μια γκάλερι και ένα κουκλίστικο εστιατόριο. (Tel. +90 232 716 6551)

ΧΡΗΣΙΜΑ

Διαφορά ώρας: 0

Νόμισμα: Toύρκικη λίρα (TRY) €1= 2,3TRY

Γλώσσα: Τουρκική. Ακριβώς επειδή δεν είναι τουριστικός πόλος έλξης, δεν θα βρείτε και πολλούς να μιλάνε άπταιστα Aγγλικά.

Πώς θα πάτε

Aεροπορικώς, πετάξτε απευθείας για Σμύρνη με την Pegasus Airlines από €161,98. (www.flypgs.com) Aπό εκεί, το Alacati απέχει 75 χλμ., τα οποία μπορείτε να διανύσετε με ταξί (που είναι όμως ακριβό) ή με λεωφορείο (10TRY). Εναλλακτικά, πετάξτε με την Οlympic Αir για Χίο με €159,64 (www.olympicair.com). Από το λιμάνι της Χίου, που απέχει μόλις 5΄από το αεροδρόμιο, υπάρχουν καθημερινά καραβάκια για Τσεσμέ. Το εισιτήριο μετ’ επιστροφής είναι €30 (απαραίτητο το διαβατήριο). Πληροφορίες για κρατήσειςSunriseTours (Kανάρη 28, τηλ. 22710 41390, www.sunrisetours.gr).

Expert tip: Υπάρχει και η λύση να πετάξετε μέχρι την Κωνσταντινούπολη με Turkish Airlines και κόστος εισιτηρίου από €169 ( www.turkishairlines.com) και από εκεί για Αlacati απευθείας με υδροπλάνο τηςεταιρείας Sea Bird και κόστος γύρω στις 250ΤLY (www.flyseabird.com). Δεν υπάρχουν πολλές θέσεις!

Σημ.: Οι τιμές είναι μετ’ επιστροφής, ωστόσο, μπορείτε να κάνετε όποιον συνδυασμό σας εξυπηρετεί!

Πότε να πάτε:

Το καλοκαίρι «πνίγεται» από ντόπιους τουρίστες. Η καλύτερη περίοδος είναι από Απρ.-Ιούν. και τον Σεπτέμβρη. Το καλό είναι ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις στο Alacati παραμένουν ανοιχτές όλον το χρόνο!