Λίμνη Τιτικάκα: Ένα μοναδικό ταξίδι στο απόκοσμο τοπίο της “Μητέρας της Ζωής”

Απλωμένη ανάμεσα στο Περού και την Βολιβία σε υψόμετρο πάνω από 3.500 μέτρα, βρίσκεται η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Νοτίου Αμερικής, η λίμνη Τιτικάκα…

Καταλαμβάνει έκταση σχεδόν όσο η Κρήτη και, συγκεκριμένα, 8.490 τ.μ. και αποτελεί ένα ιδιαίτερο γεωλογικό μόρφωμα αφού δέχεται τα νερά 25 ποταμών που την τροφοδοτούν ακατάπαυστα. Επιπλέον, έχει και ιδιαίτερη συμβολική σημασία, διότι οι Ίνκας την θεωρούσαν “μητέρα”, αφού από την λίμνη ξεκινά η δημιουργία της ζωής!

Ένα από τα ιδιαίτερα τουριστικά αξιοθέατα της λίμνης, είναι τα πλωτά νησιά της φυλής των Ούρος. Αυτή η φυλή πιστεύεται οτι είναι απόγονοι των Ίνκας. Μιλούν την δική τους διάλεκτο και ζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και οι πρόγονοί τους εκατοντάδες χρόνια πριν.

Εξακολουθούν να ακολουθούν τους τρεις κανόνες της Αυτοκρατορίας των Ίνκας: «Να μην κλέβεις, να μην αδρανείς και να μη λες ποτέ ψέματα.» Ο αριθμός τους φτάνει περίπου τους χίλιους. Κατοικούν πάνω σε πλωτά νησιά φτιαγμένα από ένα είδος καλαμιού την «τοτόρα» που υπάρχει άφθονο στις όχθες της λίμνης. Με αυτό φτιάχνουν τα σπίτια τους και τις βάρκες τους που λέγονται «καμπαλίτος» και τις χρησιμοποιούν για να μετακινούνται από το ένα νησί στο άλλο.

Ασχολούνται με την αλιεία και τον τουρισμό. Οι γυναίκες Ούρος,  φτιάχνουν υφαντά με περίεργες θεότητες των Ίνκας, ξυλοκατασκευές, μικροαντικείμενα, χειροτεχνήματα και πρωτόγονα κοσμήματα που πουλούν στους τουρίστες. Η βασική τροφή των Ούρος είναι τα ψάρια και το καλάμι.

Διαβάστε ακόμα: Μαδαγασκάρη: Ένας παράδεισος επί γης… πρωταγωνιστεί σε reality

Προμηθεύονται καλαμπόκι και αλεύρι τις λίγες φορές που θα επισκεφτούν το Πούνο, 4 χιλιόμετρα μακριά. Δεν υπάρχουν φρούτα και λαχανικά. Οι συναλλαγές τους γίνονται με ανταλλαγή ειδών, ενώ κάποιοι μεγαλώνουν πουλερικά ή άλλα ζώα για να εξασφαλίσουν το κρέας. Επειδή δεν μπορούν να ανάψουν φωτιά στα καλάμια έχουν επινοήσει πήλινες κατασκευές, μέσα στις οποίες ανάβουν φωτιά.

Είναι διαρκώς απασχολημένοι, αφού η συντήρηση των καλαμένιων νησιών τους χρειάζεται πολλή δουλειά. Τα καλάμια που βρίσκονται διαρκώς μέσα στο νερό σαπίζουν, με αποτέλεσμα τους χειμερινούς μήνες που δεν υπάρχει υγρασία να απαιτείται καινούρια στρώση καλαμιών κάθε ενάμιση μήνα, ενώ το καλοκαίρι με τις πολλές βροχές κάθε δεκαπέντε μέρες. Έχουν κοινοβιακή οργάνωση και η ζωή τους μοιάζει να είναι ειρηνική και ήρεμη.

Αν σκέφτεστε να περάσετε ένα βράδυ στη λίμνη, ενδιαφέρον παρουσιάζει το νησί Αμαντανί, κανονικό νησί αυτό και όχι καλαμένιο, με έκταση περίπου 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 4000 κατοίκους της φυλής των Κετσούα. Δεν υπάρχουν εδώ δρόμοι, ούτε αυτοκίνητα, ούτε καν ηλεκτρισμός. Μια γεννήτρια παρείχε ρεύμα για 1-2 ώρες τη μέρα, αλλά από τότε που αυξήθηκε η τιμή του πετρελαίου δεν χρησιμοποιείται πια. Το βράδυ τα σπίτια φωτίζονται με κεριά ή φακούς με δυναμό, ενώ οι «πλουσιότεροι» αρχίζουν να εγκαθιστούν κάποιους ηλιακούς συσσωρευτές. Δεν υπάρχουν ούτε ξενοδοχεία βέβαια, αλλά κάποιες οικογένειες φιλοξενούν τουρίστες στα σπίτια τους, σε συνεργασία με ταξιδιωτικά πρακτορεία στο Πούνο.

Αν σας εμπνέει μια τέτοια «εναλλακτική» διαμονή, ο πράκτορας θα σας συστήσει να κρατάτε σαν δώρο για τους οικοδεσπότες τρόφιμα (μαγειρικό λάδι, ρύζι, κτλ) αλλά όχι γλυκά, γιατί στο νησί δεν υπάρχει οδοντιατρική περίθαλψη.

Διαβάστε ακόμα: Μπουένος Άιρες: 3+1 «σταθμοί» για… το Παρίσι της Λατινικής Αμερικής