Τη Λακωνία για να την καταλάβεις, πρέπει να την ψηλαφίσεις, να την περπατήσεις, να την οργώσεις αν γίνεται, να ανακαλύψεις κάθε της γωνιά. Η πλούσια σε φυσικό κάλλος και αξιοθέατα λακωνική γη είναι γεμάτη ομορφιά, μνημεία, χωριά και εικόνες που θα σας συνεπάρουν. Οι εναλλαγές του τοπίου, δε μπορεί παρά να μαγέψουν τον κάθε επισκέπτη. Εδώ, από τα πολλά που μπορείτε να δείτε και να κάνετε στη Λακωνία σας αποκαλύπτουμε 10 σημεία – must see!
10 λόγοι για να πας στη Λακωνία σε πρώτη ευκαιρία
1.Σπήλαιο Καστανιάς
Το Σπήλαιο Καστανιάς βρίσκεται στα Βάτικα του Δήμου Μονεμβασίας. Το σπήλαιο πλούσιο σε πυκνότητα και ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και μορφών, κατατάσσεται στα καλύτερα στο είδος του σε όλη την Ευρώπη.Τρία εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκε η φύση για να δημιουργήσει τον απαράμιλλο λιθωματικό διάκοσμο και να πλάσει σώματα και μορφώματα μιας φαντασίας αμύθητης. Ανάμεσα στους θεόρατους κόκκινους και λευκούς “καταρράκτες” τις γιγάντιες πολύσχημες κολώνες, τις “κουρτίνες” και τα “σεντόνια” που ξεχύνονται σαν κέρινα ομοιώματα απ’ την οροφή, φωλιάζουν “χταπόδια” και κοράλια”, “ελεφαντάκια” και “μανιτάρια”, “πουλιά” και καρικατούρες, “εξωτικά φυτά” και μνημειώδη πλάσματα.
2.Απολιθωμένο Φοινικόδασος
Από τους πιο εντυπωσιακούς προορισμούς της Λακωνίας είναι και το Απολιθωμένο Φοινικόδασος του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για ένα ακόμα μοναδικό δημιούργημα της φύσης και για ένα εκπληκτικό τοπίο ασύγκριτης ομορφιάς, όπου κορμοί από το άλλοτε φοινικόδασος (φοίνικες, κωνοφόρα και πλατύφυλλα) -ορισμένοι εκ των οποίων ξεπροβάλλουν μέσα από τη θάλασσα- αναμειγνύονται με σπάνια αποτυπώματα από όστρακα, φύκια, μαλάκια με φόντο το άγριο τοπίο του Καβομαλιά αλλά και τα καταγάλανα νερά.
3.Βελανιδιά
Αμφιθεατρικά χτισμένο στην πλαγιά ενός απότομου βράχου 17 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νεάπολης, το γραφικό χωριό Βελανιδιά σας υποδέχεται “φωλιασμένο” στην καταπράσινη αγκαλιά του Πάρνωνα. Με μεγάλη ναυτική παράδοση, οι περισσότεροι κάτοικοι του ασχολούνται με τη θάλασσα, φέρνει στο νου κυκλαδίτικες εικόνες!
4.Μολάι – Φαράγγι του Λάρνακα
Κινηθείτε στην “καρδιά”, στην ενδοχώρα της Μονεμβασιάς και ανακαλύψτε τα δεκάδες μεγάλα και μικρά χωριά της, που διατηρούν αναλλοίωτη την ταυτότητα και τα παραδοσιακά χρώματα του τόπου. Το Φαράγγι του Λάρνακα στους Μολάους, ο παραδοσιακός Νερόμυλος στα Τάλαντα αλλά και τα ίχνη του Γιάννη Ρίτσου στις Βελιές είναι μερικές μόνο από τις επιλογές σας…
5.Το Λιοτρίβι
Το αρχοντικό “Λιοτρίβι’’ αποτέλεσε για 100 και πλέoν χρόνια το εξοχικό σπίτι της οικογένειας του ποιητή Γιάννη Ρίτσου έως το 1930, οπότε η οικογένεια μετοίκησε στην Αθήνα. Είναι το σπίτι στο χωριό, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τον ποιητή της Ρωμιοσύνης και που συχνά αναφέρει στα έργα του , ενθυμούμενος τα παιδικά του χρόνια.
Κατόπιν του 1930, το αρχοντικό μετατράπηκε σε παραδοσιακό λιοτρίβι όπου λειτούργησε ως το 1962. Σήμερα είναι μουσειακός επισκέψιμος χώρος όπου μπορείτε να ξεναγηθείτε στο παλιό λιοτρίβι, να δείτε τα μηχανήματα και να γνωρίσετε τους παραδοσιακούς τρόπους παρασκευής του αγνού παρθένου ελαιόλαδου. Στον όροφο λειτουργεί χώρος ποίησης που μπορείτε να διαβάζεται έργα του ποιητή από την συλλογή βιβλίων του Γιάννη Ρίτσου και να «αρμέξετε το φως της οικούμενης» από το Λιακωτό.
6.Ακρωτήρι Μαλέα
Ακολουθήστε την πιο γνωστή πεζοπορική διαδρομή της περιοχής, από τα πανέμορφα Βελανίδια προς το φημισμένο ακρωτήριο Μαλέα, ή αλλιώς Κάβο Μαλιάς. Η πορεία μέσα σε ένα φυσικό τοπίο που διακρίνεται για την άγρια ομορφιά του καταλήγει στον πέτρινο φάρο του Μαλέα, που κατασκευάστηκε το 1860 και αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς φάρους του ελληνικού φαρικού δικτύου.
7.Παντάνασσα
Πίσω από τον ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στον οικισμό του Νέου Μυστρά, προβάλλει η επιβλητική καστροπολιτεία. Με μια πρώτη ματιά από μακριά ξεχωρίζει το κάστρο στην κορυφή του βράχου, το Μοναστήρι της Παντάνασσας που στέκει αγέρωχο κάτω απ’ το κάστρο αλλά και κάποια ερειπωμένα κτίσματα του μεσαιωνικού οικισμού.
Κατευθυνόμενοι προς τη Μονή της Παντάνασσας απολαμβάνοντας παράλληλα το μοναδικό φυσικό τοπίο του Μυστρά. Χτισμένο σε περίοπτη θέση πάνω πλαγιά του λόφου έχει απέραντη θέα στην κοιλάδα ενώ σημείο αναφοράς είναι η ξεχωριστή αρχιτεκτονική.
Περνώντας την ξύλινη πόρτα, το πρώτο πράγμα που θα δείτε είναι τον γεμάτο λουλούδια κήπο που περιποιούνται οι λιγοστές καλόγριες που κατοικούν εκεί. Η ηρεμία και η γαλήνη επικρατούν εδώ και δεν μπορεί παρά να σε κυριεύσουν… Πάνω και μέσα από τις καμάρες της Μονής, η θέα είναι συγκλονιστική.
8.Μυστράς
Αναμενόμενο, αλλά πως αλλιώς… ο Μυστράς είναι ένας ζωντανός θρύλος στην καρδιά της Πελοποννήσου, ένας φάρος ιστορίας και πολιτισμού, ένας ξακουστός στα πέρατα του κόσμου τόπος, δεν αφήνει κανένα επισκέπτη ασυγκίνητο. Θαυμασμό και δέος νιώθει κανείς με το που αντικρίζει την βυζαντινή Καστροπολιτεία του Μύστρα, εξαιρετικά διατηρημένη, βγαλμένη από τις σελίδας μιας σπουδαίας ιστορικής κληρονομιάς που αναβιώνει μπροστά στα μάτια μας και περικλείεται από ένα τοπίο απόκοσμης ομορφιάς και γαλήνης… Ο Μυστράς πρωτεύουσα του βυζαντινού Δεσποτάτου του Μυστρά τον 14ο και 15ο αιώνα χτίστηκε το 1249 από τον φράγκο πρίγκιπα Γουλιέλμο Β Βιλλεαρδουίνο για να περάσει λίγο αργότερα, το 1262 στην κατοχή των Βυζαντινών και να ζήσει ένδοξες στιγμές ως «Δεσποτάτο του Μορέως» στα χέρια των Καντακουζηνών και έπειτα του τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου.
Η Λακωνία είναι γεμάτη τοπία που αντιστέκονται στον χρόνο και συνθέτουν την εικόνα της
9.Σπήλαια Διρού
Και µόνο στη θέα της πινακίδας που γράφει «Διρός», έρχονται αβίαστα στον νου τα πασίγνωστα σπήλαια. Μέσω της επαρχιακής οδού Αρεόπολης-Γερολιµένα (7,7 χλµ., διάρκεια 10’) φτάνουµε στον Πύργο Διρού. Γιατί µπορεί οι περισσότεροι να κατευθύνονται αµέσως 4 χλµ. πιο πέρα για τις φηµισµένες σπηλιές, αλλά εµείς κάνουµε ένα γρήγορο πέρασµα από τη συνοικία Πετρόλακκος όπου κλέβει την παράσταση το συγκρότηµα του οπλαρχηγού Σκλαβουνάκου. Τέτοια κτίσµατα πραγµατικά δεν θα τα δείτε σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Το κλείστρο της φωτογραφικής µηχανής πήρε φωτιά για να απαθανατίσει τον «ρωµαλέο» πολεµόπυργό του, αλλά και τις βυζαντινές εκκλησίες του Αγίου Πέτρου και του Ταξιάρχη (και οι δύο του 11ου αιώνα) στον οικισµό Γκλέζου. Μετά την τιµητική του έχει, φυσικά, το «ωραιότερο λιµναίο σπήλαιο του κόσµου», η Γλυφάδα ή Βλυχάδα.
Μόνο αν επιβιβαστείτε στη βαρκούλα και αφήσετε το βλέµµα σας να περιπλανηθεί στους έξοχους σταλακτίτες και σταλαγµίτες (λιµναία απόσταση 1.200 µ. και περπατήσιµο τµήµα της επιφάνειας 300 µ.) θα νιώσετε τη φύση να σας ψιθυρίζει το µεγαλείο της κάτω από τα µανιάτικα χώµατα! Δυστυχώς το Νεολιθικό Μουσείο ακριβώς δίπλα παραµένει κλειστό λόγω εργασιών. Φεύγοντας από τον Διρό και πριν φτάσετε στον Γερολιµένα αξίζει να κάνετε µια στάση στον άγνωστο στους πολλούς Μέζαπο (15 χλµ. νοτιότερα), έναν µικρό ψαράδικο οικισµό µέσα στον κόλπο τον οποίο προφυλάσσει η χερσόνησος Τηγάνι, για να πάρετε ακόµα µια γεύση από την ιδιαίτερη οµορφιά του λακωνικού τοπίου και να κάνετε µια βουτιά στις εντυπωσιακές βραχώδεις ακρογιαλιές του.
10.Παλιομονάστηρο του Βρονταμά
Εγκαταλελειμμένο παλιό μοναστήρι, που πρέπει να ήταν αρχικά απλό ασκηταριό, σε σπηλιά μέσα σε απότομη χαράδρα πάνω από την κοίτη του Ευρώτα, 5χλμ. νότια από το χωριό Βρονταμάς Λακωνίας. Η θέση είναι καλά κρυμμένη και με φυσική προστασία ενώ η κατασκευή έχει έντονο φρουριακό χαρακτήρα. Μπορεί λοιπόν να χαρακτηριστεί ως καστρομονάστηρο.
Τους τοίχους μέσα στη σπηλιά κοσμούν 80 εικόνες που ανάγονται –χοντρικά– σε 4 διαφορετικές περιόδους. Η πρώτη φάση των τοιχογραφιών είναι του 12ου αιώνα και η νεώτερη του 16ου. Συμπεραίνεται λοιπόν, με σχετική βεβαιότητα, ότι το μοναστήρι υπήρχε από τον 12ο αιώνα.
Δεν είναι γνωστό κάτι πιο συγκεκριμένο από την Βυζαντινή ιστορία του μοναστηριού. Από τους πολλούς σπηλαιώδεις ναούς της Λακωνίας, το Παλαιομονάστηρο Βρονταμά είναι το μόνο που έχει έχει συνδεθεί με τους αγώνες (και τις θυσίες) του 21. Συγκεκριμένα το 1825, όταν ο Ιμπραήμ πασάς λεηλατούσε την Πελοπόννησο, οι κάτοικοι του Βρονταμά κρύφτηκαν για πολλές μέρες στο Παλαιομονάστηρο. Τελικά οι Τούρκοι τους ανακάλυψαν και τους πολιόρκησαν. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, οι κάτοικοι αντιστάθηκαν γενναία διακηρύσσοντας «οι Βρονταμίτες ζωντανοί, Τούρκους δεν προσκυνάνε». Στο τέλος οι εχθροί, στις 15 Σεπτεμβρίου του 1825, άνοιξαν τρύπες στο βράχο από πάνω και έριξαν από την οροφή της σπηλιάς αναμμένα κλαδιά με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ασφυξία 400 Βρονταμίτες.
Εις ανάμνησιν του ολοκαυτώματος υπάρχει μέσα στη σπηλιά αναμνηστική πλακέτα.
Δείτε επίσης
Aκολουθήστε μας στo Google News
