Καλοκαιρινές εξορμήσεις στην Καθραία

Ένα σαββατοκύριακο ξεκινήσαμε να πάμε με το σκάφος στη Τζιά, το πιο κοντινό μας Κυκλαδονήσι. Το φουσκωτό έφυγε από την Ανάβυσσο και  το πλάνο έλεγε ψαροντούφεκο στα νότια του νησιού. Και μετά διανυκτέρευση… Στο μυαλό μου είχα να κοιμηθώ στη σκιά μιας αρχαίας πόλης. Που λέγεται Καρθαία…

Μετά από πολλές βουτιές, ωραίες υποβρύχιες εικόνες και ένα μικρό ασημένιο μαγιάτικο φτάσαμε στον όρμο που λέγεται Πόλες. Είναι ένα εκπληκτικό σύμπλεγμα από δύο κολπίσκους (Μικρές Πόλες και Μεγάλες Πόλες) και ένα νησάκι.

Στο λόφο ανάμεσα στις γραφικότατες αμμουδιές  υψώνονται τα τείχη και οι εριεπωμένοι ναοί της αρχαίας Καρθαίας. Και γύρω η απόλυτη κυκλαδίτικη ερημιά. Ένας τόπος να τον πιεις στο ποτήρι.

Το πιο εντυπωσιακό νησί της Πορτογαλίας

Τα νερά δροσερά, διάφανα και τραγανά, δεν τα χορταίνεις…

Αφού δέσαμε καλά το σκάφος με διπλή πρυμάτσα, βγάλαμε τον εξοπλισμό και τα λοιπά της διανυκτέρευσης, είπαμε να πάμε να δούμε την αρχαία πόλη με το απογευματινό φως. Το ωραίο λιθόστρωτο μονοπάτι τριγυρίζει τον λόφο της Κέαςκαι μας ανεβάζει μπρος στα τείχη της πόλης. Παντού θηριώδεις θάμνοι με φασκομηλιές σκορπούν μια μεθυστική μυρωδιά στο Σαββατιάτικο απόγευμα.

Οι δωρικοί κίονες του ναού μαζί με την πανοραμική εικόνα της αμμουδιάς ορίζουν ένα πολύ γραφικό τοπίο. Η χαρά της φωτογράφισης… Ένα κρούιζερ και ένα ιστιοπλοικό σαν λευκές κηλίδες μόλις που φαίνονται στο γαλανό του κόλπου.

«Κάρθαια μὲν ἀλαθέως ἐλαχύνωτον στέρνον χθονός, ὃμως γε μὰν οὐτοι νιν Βαβυλῶνος ἀμείψομαι» λέει ο Πίνδαρος στον 4ο Παιάνα του. Δηλαδή: «Αυτόν τον στενό, βραχώδη κόρφο γης, την Καρθαία, δεν θα την άλλαζα ούτε με την ίδια τη Βαβυλώνα».  Δυσκολεύομαι να φανταστώ την λάμψη της αρχαίας Καρθαίας που έκανε τον Πίνδαρο να λέει τέτοιες δοξαστικές κουβέντες. Μπορώ να καταλάβω μόνο από το τοπίο την ψυχική ευφορία που θα του δημιουργούσε η πόλη.

10 μεγάλες διαδρομές της Ευρώπης με ποδήλατο

Υποθέτω πως ο μεγάλος αυτός λυρικός ποιητής μύρισε το ίδιο φασκόμηλο, ακούμπησε το χέρι του στις ίδιες πυρωμένες από τον καλοκαιρινό ήλιο πέτρες, δροσίστηκε από τον ίδιο Σορόκο της Τζιάς, άκουσε τον ίδιο βόμβο από τις σφήκες της γειτονικής υγρής ρεματιάς, είδε τους ίδιους κάβους να βάφονται πορτοκαλιοί το απόγευμα, την ώρα που η Κύθνος στο βάθος θολώνει από το πούσι.

Η Καρθαία διαβάζουμε στις πινακίδες πως ήταν μια από τις τέσσερις μεγάλες πόλεις της Κέας (της Τζιάς δηλαδή…), οι άλλες ήταν η Ιουλίδα, η Κορρησία και η Ποιήεσσα.  Η πόλη άκμασε κυρίως την κλασσική και ελληνιστική εποχή, είχε λαμπρά ιερά και θέατρο, έκοβε νόμισμα και είχε κατοίκους μέχρι και τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, ως τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Μετά σκόταδι…

Στο λόφο λίγο ψηλότερα λάμπει κατάλευκο το εκκλησάκι της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας. Στο βάθος δίπλα στην άμμο λάμπει επίσης το άλλο εκκλησάκι της Παναγίας τω Πολλώ. Μόνο με σκάφος έρχονται πια οι πιστοί να τα λειτουργήσουν: παλιότερα και πεζοί, οδοιπορώντας πάνω στα μονοπάτια που ξεκινούν από τα βόρεια του νησιού.

8 εντυπωσιακές εικόνες στο βυθό του Αιγαίου

 Τα πιο πολλά σκάφη που είχαν έρθει μέσα στη μέρα έφυγαν. Μόνο το φουσκωτό μου και ένα κρούιζερ έμειναν εδώ για τη νύχτα. Περπάτησα μέσα στη ρεματιά που καταλήγει δίπλα στην αμμουδιά που θα μείνουμε. Μοχοβολούσαν οι μωβ λυγαριές και οι ροδαλές πικροδάφνες. Και παντού μεγάλες φουντωτές φασκομηλιές έριχναν την βαριά τους ανάσα. Δεν περίμενα να είναι τόσο όμορφα…

Το βράδυ ακούγαμε τα ξύλα να τρίζουν στη φωτιά μας και τη φλοίσβο της θάλασσας μόνο. Στο κρούιζερ ανάψανε το καραβοφάναρο και μπήκαν στα σαλόνια για να δουν τηλεόραση… Η αρχαία Καρθαία έστεκε σιωπηλή στο σκοτεινό λόφο, ένας δωρικός κίονας έδειχνε τα αστέρια…«…ελαχύνωτον στέρνον χθονός…»

Που βρίσκομαι?

Στη Τζιά ή Κέα, το πιο κοντινό στην Αττική νησί των Κυκλάδων. Ο μοναδικός τρόπος να φτάσετε στο νησί είναι με πλοίο από το Λαύριο. Και για να φτάσετε στην Καρθαία θα πρέπει να ακολουθήσετε ένα σηματοδοτημένο ωραίο μονοπάτι. Αλλιώς ένα ιδιωτικό σκάφος κάνει τα πράγματα ευκολότερα (και ένα ελικόπτερο επίσης…).