«Απίστευτο που δεν έχουμε ξανάρθει, ε;».
Μόλις είχαμε βρει τη βολή μας στη σκιά ενός δέντρου και χαζεύαμε από το ύψωμα τη λίμνη Μπελέτσι. Tην πρασινογάλαζη αυτή παραδοξότητα που βρίσκεται στους πρόποδες της Πάρνηθας. Oh wait? Έχει λίμνη η… Πάρνηθα; Η ερώτηση σου (όπως κι αυτή της Λώρας) δεν σηκώνουν παρά ένα ταπεινωμένα καταφατικό κούνημα του κεφαλιού. Είναι πραγματικά απίστευτο να ζεις σε αυτήν εδώ την πόλη, να έχεις τριανταρίσει και να μην έχεις επισκεφθεί ποτέ το συγκεκριμένο μέρος.
30 τα λεπτά της οδήγησης, 35 τα χιλιόμετρα της απόστασης από το Κέντρο της Αθήνας… Αστείοι αριθμοί που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτήν την παράλειψη. Ο ενδοαστικός αυτός παράδεισος που στέκεται κοντά στις Αφιδνές και την Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι ένα πραγματικό φευγιό από όλα όσα έχουν κάνει κατάληψη στην καθημερινότητά μας. Κουβαλάει μέσα του τόση συμπυκνωμένη ομορφιά που δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο.
Βασικά, το μέρος είναι τόσο όμορφο που σε σκλαβώνει προτού ακόμη το… επισκεφτείς. “Πωτς γκένεν αυτό;” σε ακούω που ρωτάς νοσταλγέ του Ογκουνσότο. Όταν θα βρίσκεσαι στα μισά της διαδρομής και θα έχεις πάθει… πρασινοπλημμύρα, θα καταλάβεις πωτς γκένεν. Όλα αυτά, βέβαια, αν επιλέξεις να βγεις από την έξοδο Βαρυμπόμπης και ακολουθήσεις την Τατοΐου και όχι αν πας από την αντίστοιχη που βρίσκεται ακριβώς μετά τα διόδια των Αφιδνών. (Μιλάμε πάντα για την Αθηνών-Λαμίας ε;).
Χαλάλι, πάντως, τα ορισμένα λεπτά παραπάνω που θα χάσεις, χαλάλι και το ένα σφηνάκι βενζίνης παραπάνω που θα κάψεις αν επιλέξεις την πρώτη επιλογή, στο ορκίζομαι.
Κι όταν φτάσεις; Το πιο πιθανό είναι να επαναλάβεις τις πρώτες 6 λέξεις του κειμένου.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, όμως, μην τρελαίνεσαι. Τι χρειάζεται, όμως, να ξέρεις προτού ανέβεις; Ας ξεκινήσουμε με τα ιστορικά-πληροφοριακά.
Πρόκειται για μια τεχνητή λίμνη, η οποία δημιουργήθηκε κατά λάθος τη διετία 1973-1975: Μια κατασκευαστική αλχημεία η οποία το πήγαινε για προσωρινό φράγμα και της προέκυψε λίμνη (δεν μας χάλασε…). 7 μόλις στρέμματα η έκτασή της, 600 τα μέτρα πάνω από τα οποία ατενίζει την Αττική, 130 μέτρα η διάμετρός της, 8 μέτρα το μεγαλύτερο της βάθος.
Από εκεί και πέρα;
Αν ανήκεις στη συνομοταξία των…taperistas και η ιδέα του να τσιμπήσεις κανά μαμουνάκι μαζί με το μπιφτέκι σου δεν σε σκιάζει, φρόντισε να στρώσεις οπωσδήποτε το σεντόνι του πικ νικ σε κάποιο από τα υψώματα περιμετρικά της λίμνης.
Όταν τελειώσει το τσιμπούσι, φρόντισε να τινάξεις τα αποφάγια στα νερά. Κι αν σου κάνει παρατήρηση καμιά υποχόνδρια θείτσα, μη μασήσεις. Οι πάπιες, οι χελώνες, τα βατράχια και οι κύκνοι που αλωνίζουν πέρα-δώθε, θα εκτιμήσουν την κίνησή σου όσο δεν πάει.
Διαδρομές για πεζοπορία και ποδηλατάδα; Να τις φας με το κουτάλι.
Παιδική χαρά για να “παρκάρεις” τα πιτσιρίκια σου; Κι από αυτό έχει.
Τα πάντα όλα έχει, βασικά. Εκτός από την κινητήριο δύναμη της ζωής: ΚΑΦΕ! Φρόντισε, λοιπόν, να έχεις εφοδιαστεί με τα φρεντοκαπουτσίνα σου από τον πολιτισμό όταν ξεκινήσεις. Μην μας σιχτιρίζεις με την τσίμπλα στο μάτι και ξεσπώντας τα νεύρα σου στον κύκνο της λίμνης ότι τάχα μου δεν σε ενημερώσαμε. Σύμφωνοι;
Aκολουθήστε μας στo Google News
