Château de Châteaubriant: Το υπέροχο αναγεννησιάκο κάστρο στη Βρετάνη και ο αστικός μύθος που το ακολουθεί... (φωτο)

Το Σατωμπριάν (Châteaubriant ) είναι κοινότητα της Δυτικής Γαλλίας, η οποία βρίσκεται στον νομό της Λουάρ-Ατλαντίκ (Περιοχή των Χωρών του Λίγηρα). Ως υπονομαρχία, αποτελεί πρωτεύουσα του Διαμερίσματος του Σατωμπριάν και τμήμα της ιστορικής Βρετάνης.

“Περικυκλωμένο” από έντονο φυσικό περιβάλλον, αναπτύχθηκε περιμετρικά του κάστρου του, το οποίο υπήρξε θέατρο συγκρούσεων σχετικών με την διαμάχη μεταξύ Βρετάνης και Γαλλίας.

- Advertisement -

Στην ουσία το κάστρο αυτό ήταν μεσαιωνικό αλλά γκρεμίστηκε το 1488 ενώ το 1531, κατά την Αναγέννηση ξεκίνησε η ανακατασκευή μερών του γι αυτό και έχει επικρατήσει το κάστρο να αναφέρεται ως αναγεννησιακό.

Το Σατωμπριάν και το ομώνυμο κάστρο

Η ιστορία του Σατωμπριάν ξεκινά στις αρχές του 11^ου αιώνα όταν οι Μπριένταν ήγειραν ένα φρούριο σε ένα ύψωμα στην συμβολή του Σερ και του Ρολλάρ, το οποίο αποτελούσε τμήμα της Μαρκιονίας της Βρετάνης και είχε αναλάβει την περιφρούρηση της Βρετάνης απέναντι στο Βασίλειο της Γαλλίας.

Τα 6 Ευρωπαϊκά κάστρα που είναι βγαλμένα σαν από παραμύθι!

Ίδρυσε αργότερα την Μονή του Σαιν-Σωβέρ (του Σωτήρος) στο Μπερέ που αποτέλεσε και τον πυρήνα της πόλης, η οποία βρισκόταν, τότε, προς τα νοτιοανατολικά με την δημιουργία της ενορίας του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή κατά τον 11^ο αιώνα και του μοναστηριού του Αγίου-Μιχαήλ κατά τον 13^ο αιώνα.

Η ενορία του Αγίου-Πέτρου είναι παλαιότερη, καθώς η δημιουργία της ανάγεται στον 10^ο αιώνα. Η πόλη του Σατωμπριάν αναπτύχθηκε στην συνέχεια, κατά τον 12^ο αιώνα, στη δυτική πλευρά του κάστρου.

Στις 3 Μαρτίου 1222, το Μπερέ αποτέλεσε το θέατρο μάχης στην οποία αντιμέτωποι ήρθαν ο Δούκας της Βρετάνης, Πέτρος Α΄ και επαναστατημένοι βαρόνοι, των οποίων ηγούνταν ο Αμωρί ντε Κραόν, ταξιάρχης του Ανζού^.

Καθώς το κάστρο βρισκόταν σε στρατηγική θέση, η πόλη αποτέλεσε αντικείμενο μαχών και καταλήψεων. Η σημαντικότερη πολιορκία της ήταν, αυτή της οποίας ηγούνταν ο Βασιλιάς της Γαλλίας, Λουδοβίκος Θ΄ το 1235. Η ανασφάλεια οδήγησε τους άρχοντες στην ανέγερση τειχών, τα οποία χτίστηκαν μεταξύ 13^ου και 15^ου αιώνα.

Neuschwanstein: Το κάστρο – πηγή έμπνευσης του Γουόλτ Ντίσνεϊ και 10 γεγονότα που δεν ξέρετε γι’ αυτό!

Μεταξύ του 13^ου και του 15^ου αιώνα, η μεσαιωνική πόλη προστατευόταν από τείχος, το οποίο ήταν περικυκλωμένο από τάφρους, τις οποίες τροφοδοτούσαν στα βόρεια ο Σερ και στα νότια ο Ρολλάρ του οποίου η κύρια ροή περνούσε μέσα από την πόλη, στο ανατολικά της τμήμα.

Τα τείχη είχαν πέντε πύλες: την « Πύλη του Αγίου Ιωάννη » στα βορειοδυτικά, την « Πύλη του Δαυλού » στα βορειοανατολικά, την « Κρυφή Πύλη » στα νότια, την « Νέα Πύλη » και την « Πύλη του Αγίου Μιχαήλ » στα νοτιοανατολικά. Δύο κύριοι άξονες διασταυρώνονταν : η Rue de Couéré και η Grande Rue.

Η μεσαιωνική πόλη διασχιζόταν από την Rue de Couéré και την Grand-Rue, ενώ την περιστοίχιζαν διάφορα προάστια. Η καρδιά της πόλης ήταν μια ξύλινη αγορά, η οποία καταστράφηκε το 1865. Η οικογένεια Μπριάν, η οποία ίδρυσε το Σατωμπριάν και αργότερα το κατέστησε βαρωνία, εξαφανίστηκε κατά τον 14^ο αιώνα. Αντικαταστάθηκε άμεσα από την οικογένεια των Ντινάν, την οποία διαδέχτηκε η οικογένεια των Λαβάλ.

Μάθετε επίσης για το μυθικό κάστρο της δυναστείας των Χοεντσόλερν (Hohenzollern) στη Γερμανία

Οι Γάλλοι, υπό τις διαταγές του Λουί Β΄ ντε λα Τρεμουάλ πολιόρκησαν το Σατωμπριάν από τις 15 Απριλίου του 1488. Το κάστρο του Σατωμπριάν, τότε, θα γκρεμιστεί και ο Ζαν ντε Λαβάλ κρατήθηκε ως όμηρος.

Αυτή ήταν και η απαρχή μιας στρατιωτικής εκστρατείας που θα δει, σταδιακά, την πτώση οχυρών θέσεων της Βρετάνης όπως τα Ανσενί, Κλισσόν, Ρεντόν ή το Γκανγκάμπ, και η οποία θα ολοκληρωθεί με την ήττα των Βρετόνων στο Σαιντ-Ωμπέν-ντυ-Κορμιέ.

Κατά την Αναγέννηση

Το κάστρο ήταν μεσαιωνικό κάστρο που τροποποιήθηκε έντονα κατά την Αναγέννηση.

Ο 16^ος αιώνας σημαδεύτηκε από την δράση του Ζαν ντε Λαβάλ, κυβερνήτη της Βρετάνης από το 1531 ως το 1542, ο οποίος ξεκίνησε την κατασκευή της αναγεννησιακής πτέρυγας του κάστρου για την σύζυγό του, Φρανσουάζ ντε Φουά. Ο Ζαν ντε Λαβάλ κληροδότησε τη βαρωνία του στον Αν ντε Μονμορανσί.

Εδώ δείτε τα 10 ωραιότερα παλάτια & κάστρα της Ευρώπης!

Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, το Σατωμπριάν εκσυγχρονίστηκε με την κατεδάφιση των μύλων και του τείχους (ορισμένα τμήματα των τειχών στα βόρεια και τα νότια της πόλης, διατηρούνται στο ύψος της Porte Neuve, της Tour du Four à Ban στον νοτιοδυτικό άξονα και της Tour de Couéré στον βορειοδυτικό άξονα), λεωφόροι ανοίχτηκαν (όπως η σημερινή Rue Aristide Briand μεταξύ 1845 και 1871), ανεγέρθηκε το Δημαρχείο, ανακατασκευάστηκαν το νοσοκομείο και η Εκκλησία του Αγίου-Νικολάου (αποτελεί έδρα της ενορίας). Εντός του κάστρου, σε αχρηστία τότε πλέον, εγκαταστάθηκαν η υπονομαρχία και το δικαστήριο.

**Οι πληροφορίες για την πόλη και το κάστρο αντλήθηκαν από τη wikipedia

Οι μύθοι που το ακολουθούν

Υπάρχουν δυο μύθοι που στοιχειώνουν αυτό το πανέμορφο αναγεννησιακό κάστρο… Ο πρώτος περιλαμβάνει τη Σιμπίλ, γυναίκα του κόμη Ζοφρουά 4ου του Σατομπριάν, ο οποίος πήγε στη σταυροφορία του 1252. Πιάστηκε αιχμάλωτος και ο στρατός καταστράφηκε στην Αίγυπτο. Τα νέα του θανάτου του έφτασαν στην έπαυλη και η Σιμπίλ άρχισε να τον θρηνεί.

Όταν όμως μερικούς μήνες μετά, ο κόμης επέστρεψε, από το σοκ, η Σιμπίλ, ξεψύχησε στην αγκαλιά του. Ο δεύτερος μύθος λέει για το Ζαν ντε Λαβάλ και τη γυναίκα του Φρανσουάζ ντε Φουά που παντρεύτηκαν το 1505 με τη στήριξη της βασίλισσας της Γαλλίας, Άννας της Βρετάνης. Μετά το θάνατο του βασιλικού ζεύγους, ο νέος βασιλιάς, Φραγκίσκος ο πρώτος, ζήτησε από τον Ντε Λαβάλ να πάει στο παλάτι για να τον βοηθήσει με την προσάρτηση της Βρετάνης στη Γαλλία.

Το κάστρο της Πράγας που χτίστηκε τον 9ο αιώνα είναι το μεγαλύτερο κάστρο του κόσμου και έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες!

Η γυναίκα του έγινε, ερωμένη του βασιλιά και κυρία επί των τιμών της βασίλισσας. Η τύχη τους ήταν διαφορετική καθώς ο Ντε Λαβάλ έγινε διοικητής της Βρετάνης το 1531, ενώ η Ντε Φουά εκδιώχθηκε από την αυλή το 1525.

Πέθανε το 1537 και φήμες για τη δολοφονία της διαδόθηκαν. Η κύρια από αυτές, λέει πως ο Ντε Λαβάλ τυφλωμένος από το μίσος του για τη σχέση της συζύγου του με το βασιλιά, την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο, όπου και την άφησε να στραγγίξει από αιμορραγία. Από τότε τα μεσάνυχτα της 16ης Οκτωβρίου, το πνεύμα της τριγυρίζει στο δωμάτιο που ήταν και η τελευταία της κατοικία. Δε νομίζω ότι θα θέλατε να βρεθείτε μπροστά από μια τέτοια εικόνα την ημέρα που ξυπνούν οι νεκροί.