Mε στόχο την ανάδειξη της τρέχουσας αρχιτεκτονικής στην Eλλάδα και των δημιουργών της, δόθηκαν και φέτος, για 8η χρονιά, τα βραβεία της διεθνούς επιθεώρησης αρχιτεκτονικής «ΔΟΜΕΣ 2017».
Οι κατηγορίες για τα έργα που βραβεύθηκαν ήταν τρεις: – το καλύτερο πραγματοποιημένο έργο των ετών 2012-2016, – το καλύτερο πρώτο έργο νέου αρχιτέκτονα και – την καλύτερη μελέτη, με απονομή ενός βραβείου και δυο επαίνων ανά κατηγορία, και Κριτές για τα ‘Βραβεία ΔΟΜΕΣ 2017’ ήταν φέτος τρεις διακεκριμένοι, διεθνείς αρχιτέκτονες: ο Max Dudler, αρχιτέκτων, διευθυντής του Γραφείου ‘Max Dudler, architekt’ στο Βερολίνο, οSou Fujimoto, αρχιτέκτων, διευθυντής του Γραφείου ‘Sou Fujimoto Architects’ στο Τόκιο, και ο Jorge Silvetti, αρχιτέκτων, καθηγητής στην Graduate School of Design, το Πανεπιστήμιο Harvard, και διευθυντής του Γραφείου ‘Machado Silvetti’ στην Βοστόνη.
Αυτοί είναι οι μεγάλοι νικητές και οι αρχιτέκτονες που διακρίθηκαν με τα πρότζεκτς τους φέτος:
Κατηγορία «Καλύτερο πραγματοποιημένο έργο των ετών 2012-2016»
Βραβείο
“C_29 / Οptimist”
Κατάστημα οπτικών, Χαλκίδα, Εύβοια – Ελλάδα 314 Architecture Studio
Το κατάστημα οπτικών ‘Optimist’, συνολικής επιφάνειας 90m2, βρίσκεται στο ισόγειο ενός διατηρητέου κτηρίου του μεσοπολέμου, στο κέντρο της Χαλκίδας. Ο χώρος είναι διαμπερής και εκτονώνεται αφ’ ενός προς την κεντρική αγορά και και αφ’ ετέρου, πίσω, στην αυλή / αίθριο που διαμορφώνεται στον πυρήνα του κτηρίου. Το κτήριο είναι σύμμικτης κατασκευής, με το ισόγειο κατασκευασμένο από φέρουσα λιθοδομή και τους δυο ορόφους από φέροντα οργανισμό οπλισμένου σκυροδέματος και πλήρωση από πλινθοδομή.
Ο βασικός άξονας σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μιας διαβάθμισης της υφής, της στιλπνότητας των υλικών και του τρόπου που αυτά αντανακλούν ή απορροφούν το φως.
Η διαβάθμιση αυτή επεκτείνεται και στην επιλογή των υλικών, ειδικά ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτά τείνουν να υπάρχουν εμφατικά ή να σβήνουν στον χώρο. Κάποια χρηστικά αντικείμενα μετασχηματίζονται σε πρισματικά γλυπτά.
Στην πίσω αυλή ο χώρος περιγράφεται μέσω ενός νοητού κύβου. Η κάτοψη δεν επέτρεπε την οπτική επαφή αυτής και του καταστήματος. Έτσι, στον μεταξύ τους χώρο διαμορφώθηκε τοίχος υπό γωνία 45ο, καλυμμένος με καθρέπτη, έτσι ώστε, μέσω της αντανάκλασης, να δημιουργείται οπτική συνέχεια των δυο χώρων.
Έπαινος
“Το σπίτι της Παγώνας”
Κατοικία, Βάρη, Αθήνα – Ελλάδα
Νίκος Σμυρλής
Το σπίτι της Παγώνας μεταμορφώνει τις απαιτήσεις της φτηνής κατασκευής και της αγοράς, καθώς και τυπικές επιθυμίες και τοπικές παραστάσεις των ενοίκων του, σε αρχιτεκτονική. Η κατοικία βρίσκεται στη Βάρη, παραθαλάσσιο προάστιο στη νότια απόληξη του Υμηττού. Οι κλιματικές συνθήκες της θέσης, με τοπογραφία επίπεδης πρώην αλυκής, περίκλειστης από λόφους, χαρακτηρίζεται από ήπιο χειμώνα και ζεστό καλοκαίρι. Το κτήριο περιβάλλεται από χαμηλή, αραιή δόμηση και εργολαβικές, ως επί το πλείστον, μονοκατοικίες. Η πορεία του σχεδιασμού καθορίστηκε από την ανάγκη βιωσιμότητας, χαμηλού κόστους κατασκευής και εξοικονόμησης ενέργειας στη χρήση. Χρησιμοποιήθηκαν τα υλικά και οι τεχνικές μιας συμβατικής εργολαβικής κατοικίας και απολύτως εξοικειωμένα σε αυτές τοπικά συνεργεία, με σχετικά ανορθόδοξο τρόπο.
Τα συστήματα εξοικονόμησης και παραγωγής ενέργειας αντιμετωπίστηκαν ρεαλιστικά ως προς την αναλογία κόστους εγκατάστασης / χρόνου απόσβεσης. Ο βιοκλιματικός χαρακτήρας της κατοικίας στηρίχθηκε σε παθητικά συστήματα προστασίας και έκθεσης στα εξωγενή φαινόμενα, ενώ ενισχύθηκε με τεχνολογίες συλλογής και αποθήκευσης της άμεσης ηλιακής ακτινοβολίας. Το στερεό της κατοικίας στοιχειοθετήθηκε έτσι ώστε να διαχειρίζεται προστατεύοντας, εκθέτοντας και φιλτράροντας την άμεση ακτινοβολία του ηλίου. Προκύπτει η κατακόρυφη και οριζόντια συνέχεια διαφορετικών χώρων διαβίωσης μέσω μηχανισμών ανοίγματος. Στο σπίτι της Παγώνας δεν υφίστανται περιβάλλοντες χώροι ή κήπος, αλλά μια πρόοδος διαφορετικών, προσανατολισμένων, εν δυνάμει ημιυπαίθριων χώρων. Η αρχιτεκτονική του σπιτιού της Παγώνας βρίσκεται ενάντια στο Μοντέρνο: μεταφράζει τις επιθυμίες, ανάγκες και δυνατότητες συγκεκριμένων ανθρώπων σε μια πολύπλοκη συνέχεια χώρων, εμπειριών, εύκολης και ευχάριστης κατοίκησης, διεγείροντας τις αισθήσεις μαζί με τον κύκλο του καιρού και των εποχών, με σχήματα, αναλογίες, μεγέθη και κινήσεις. Μπορεί κάθε μέρα να είναι διαφορετική.
Έπαινος Κατοικία Κέα
Κυκλάδες – Ελλάδα
Φαίδρα Ματζιαράκη, Victor Gonzalez Marti (Cometa Architects)
Η έντονη κλίση του φυσικού εδάφους και η στενή διάσταση του οικοπέδου θα προσδιορίσουν αυτό το προτεταμένο κλιμακωτό κτίσμα, που θα ξεπροβάλλει μέσα από την πλαγιά και πάνω από την κοιλάδα των Ποισσών, για να εναρμονιστεί, εν τέλει, με τα γύρω δομήματα, αλλά και το φυσικό τοπίο.
Η δευτερεύουσα αυτή κατοικία μιας τετραμελούς οικογένειας αποτελείται από τρεις όγκους, το καθιστικό με κουζίνα, την εσωτερική κλίμακα και τους χώρους ύπνου και αποθήκευσης. Κυρίαρχα στοιχεία είναι η πέτρα από το τοπικό νταμάρι και η τσιμεντοκονία τοποθετημένη στις καθαρές οριζόντιες επιφάνειες.
Σκοπός του σχεδιασμού είναι η εμπειρία του κυκλαδίτικου τοπίου μέσω της εξέλιξης και της σχέσης της κατοικίας με το δραματικό επικλινές έδαφος. Αυτό επιτυγχάνεται χάρη στο ‘κοτούντο’ ή ‘γκντούντο’, μια τοπική τεχνική, ένα στεγανό κενό μεταξύ περιβάλλοντος βράχου και του κτιστού. Με αυτόν τον τρόπο οι εξωτερικοί χώροι, που ξετυλίγονται περιμετρικά του κτίσματος, κάνουν την εν μέρει υπόσκαφη αυτή κατοικία άλλοτε να προσπαθεί να αποσχιστεί από τον βράχο και άλλοτε να συμφιλιώνεται μαζί του.
Εκτός αυτής της τοπικής τεχνικής αποστράγγισης των υδάτων, υπογείως και ισογείως, η κατοικία έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε το ενεργειακό ηλιοθερμικό σύστημα παραγωγής ζεστού νερού να χρησιμοποιείται και ως ηλιακό σύστημα θέρμανσης μέσω της ενδοδαπέδιας εγκατάστασης, η οποία διαθέτει και ψύξη. Τέλος, το βρόχινο νερό συγκεντρώνεται στις ταράτσες και οδηγείται σε υπόγεια δεξαμενή για οικιακή χρήση.
Έπαινος
Τριώροφο κτήριο, Νέα Πεντέλη Αθήνα – Ελλάδα
LL Associates
Το οικόπεδο βρίσκεται στην άκρη μιας πλατείας, σε ένα παραδοσιακό προάστιο της Αθήνας. Είναι γωνιακό, σχήματος περίπου τριγωνικού, με τη μικρή του πλευρά να βλέπει προς την πλατεία και τη μεγάλη σε παρακείμενη οδό. Το αποτύπωμα του κτηρίου είναι επίσης τριγωνικό, καταλαμβάνοντας όλον τον δομήσιμο χώρο του οικοπέδου. Το περίγραμμά του ακολουθεί τα όρια και τις υψομετρικές καμπύλες του οικοπέδου, εξαντλώντας παντού το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι το σχήμα του και ο τρόπος κατασκευής του.
Υπάρχει μια μαθηματική κανονικότητα σε όλες τις όψεις. Τα υποστυλώματα από σκυρόδεμα, τα οποία αποτελούν μέρος του στατικού συστήματος, δεν είναι κατακόρυφα. Οι γωνίες επελέγησαν ώστε να δίνουν δυναμική και κίνηση στο κτήριο.
Οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν ένα κτήριο που χαρακτηρίζεται από τολμηρή και ιδιάζουσα μορφολογία, που περιλαμβάνει χρήση φυσικών υλικών σε αφαιρετική, δυναμική, μοντερνιστική προσέγγιση.
Πρόκειται για ένα τριώροφο κτήριο με μέγιστο ύψος εννέα μέτρων. Το κτηριολογικό πρόγραμμα περιλαμβάνει καταστήματα, μηχανολογικούς και βοηθητικούς χώρους. Η χρήση του προορίζεται να είναι εμπορική. Λόγω της γωνίας και του επικλινούς οικοπέδου, υπάρχουν δύο είσοδοι στο κτήριο, με αυτήν από την πλατεία να είναι μεγαλύτερης σημασίας. Η είσοδος από την πλατεία οδηγεί σε ένα αίθριο που αναπτύσσεται καθ’ όλο το ύψος του κτηρίου, φέρνοντας φυσικό φως από την υάλινη οροφή και επιτρέποντας αντίληψη όλων των ορόφων. Διευρύνεται, έτσι, το λειτουργικό μέγεθος και παρέχεται μια συνολική άποψη του χώρου.
Το κτήριο είναι κατασκευασμένο από εμφανές αυτοσυμπυκνούμενο σκυρόδεμα για το κέλυφος και κοινό σκυρόδεμα για τα πατώματα. Πρόκειται για το πρωταρχικό υλικό του περιβλήματος που αποδίδει μια ελαφρώς ανακλαστική λεία επιφάνεια. Η μόνωση του περιβλήματος, πάχους 8cm, γίνεται από την εσωτερική πλευρά, ώστε να παραμείνει το σκυρόδεμα εμφανές στην εξωτερική. Τα χωρίς πλαίσια υάλινα ανοίγματα τοποθετούνται στην ίδια επιφάνεια με το σκυρόδεμα δίνοντας την εντύπωση ενός άυλου, χωρίς βάθος, περιβλήματος. Οι εσωτερικές επιφάνειες είναι επιχρισμένες απ’ ευθείας επάνω στη θερμομόνωση.
Έπαινος
Nυκτερινό κέντρο “Έναστρον” Ταύρος, Πειραιάς – Ελλάδα
Ανδρέας Ιωαννίδης, Νέλλη Μάρδα
Το έργο αφορά στην ανακαίνιση της όψης του κέντρου διασκέδασης ‘Έναστρον’, επί της οδού Πειραιώς, και τον σχεδιασμό της σκηνής του. Βασική συνθετική απόφαση αποτέλεσε η δημιουργία μιας ορθογωνικής χωρικής μεταλλικής κατασκευής, η οποία τοποθετήθηκε μπροστά από το υπάρχον κτηριακό στέγαστρο. Η διαγώνια τοποθέτησή της είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός δυναμικού υπαίθριου χώρου επί της οδού Πειραιώς, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τα επιμήκη εξωτερικά σκαλοπάτια ανόδου στο επίπεδο εισόδου του κέντρου. Συγχρόνως, πίσω από τη μεταλλική κατασκευή δημιουργείται ημι-υπαίθριος μεταβατικός χώρος για την υποδοχή του κοινού πριν από την είσοδό του στον χώρο του φουαγιέ.
Η επιλογή αδρών υλικών, τσιμεντοκονίας στο δάπεδο, αλλά και ουδέτερων χρωμάτων, τόνων του γκρι, σε συνδυασμό με το μαύρο και το άσπρο, προσδίδει στον εξωτερικό χώρο και στην όψη βιομηχανικό χαρακτήρα. Αυτός έρχεται σε αντίθεση με την πολυχρωμία που επικρατεί στον εσωτερικό χώρο του κέντρου την ώρα της παράστασης.
Με led, αλλά και με προβολείς εξωτερικού χώρου, φωτίζεται η μεταλλική κατασκευή τις βραδινές ώρες, όπως επίσης και τα σκαλοπάτια ανόδου, σε όλο το μήκος τους. Στον εσωτερικό χώρο σχεδιάζεται μόνο η σκηνή. Η σκηνή στεγάζει έντεκα μουσικούς και προσφέρει τη δυνατότητα αλλαγής των σκηνικών κατά τη διάρκεια της παράστασης. Σταθερά τμήματά της αποτελούν: α) το φόντο της (led οθόνη σχήματος Η), β) η πασαρέλα, η οποία εκτείνεται μπροστά της (σχήματος Η), γ) τα δυο ορθογώνια πατάρια τα οποία φιλοξενούν τέσσερις μουσικούς.
Τα κινούμενα τμήματά της, λόγω του μικρού της βάθους, οργανώνονται σε επάλληλα επίπεδα τα οποία κινούνται παράλληλα με το μήκος της προσφέροντάς της δυνατότητες μεταβολής. Τα κινούμενα τμήματα αρθρώνονται από μέσα προς τα έξω και είναι τα ακόλουθα: α) η επιμήκης κινούμενη πλατφόρμα των μουσικών, β) τέσσερις μεταλλικές κινούμενες σκαλιέρες φώτων, γ) τα οκτώ κινούμενα πανό ύψους 5.30m, δ) η πρέσα, μήκους 11m, η οποία επιτρέπει την άνοδο και κάθοδο των σκηνικών, γ) η οθόνη προβολής που καταλαμβάνει όλο το μέγεθος της σκηνής. Στη διάρκεια της παράστασης, αυτά λειτουργούν σε διαφορετικούς συνδυασμούς και εμπλουτίζονται με προβολές, led προβολές, και χρήση ποικιλίας χρωμάτων, έντασης και ρυθμού του φωτισμού.
Κατηγορία «Καλύτερο πρώτο έργο νέου αρχιτέκτονα των ετών 2012-2016»
Βραβείο Θερινή κατοικία, Άγιος Νικόλαος Σιθωνία, Χαλκιδική – Ελλάδα
Εύα Σοπέογλου
Η επιθυμία των πελατών για αυτή τη μικρή θερινή κατοικία στη Σιθωνία Χαλκιδικής αφορούσε ένα σπίτι διακοπών με χαμηλές απαιτήσεις συντήρησης, σε οικόπεδο με ελαιώνα και θέα προς τη θάλασσα και το Άγιο Όρος. Στον σχεδιασμό και την κατασκευή χρησιμοποιήθηκε ψηφιακή τεχνολογία αιχμής CAD/CAM με πρωτοποριακό τρόπο.
Τα στοιχεία του κτίσματος είναι προκατασκευασμένα. Παρ’ όλα αυτά, στον σχεδιασμό λήφθηκαν, σε μεγάλο βαθμό, υπ’ όψιν η θέση του ηλίου για τη σκίαση των χώρων και τη θέα. Η κάτοψη, διαστάσεων 3m X 7m, αναπτύσσεται στον άξονα ανατολής – δύσης και υποδιαιρείται σε μικρότερους χώρους. Ένας κεντρικός διάδρομος ενώνει τους χώρους αυτούς και ευθυγραμμίζεται με τα ελαιόδεντρα, τα οποία έτσι αποτελούν μέρος της οργάνωσης της κάτοψης.
Το εξωτερικό περίβλημα αποτελείται από ελαφρά μεταλλική επιφάνεια που τυλίγεται στην όψη και είναι κινητή, ώστε να προσφέρει μεταβλητότητα. Ο σχεδιασμός του περιβλήματος με το διάτρητο σχέδιο, που θυμίζει ύφασμα, εμπνέεται από τη φυλλωσιά και τη σκιά των ελαιοδέντρων. Με την κίνηση του ηλίου κατά τη διάρκεια της ημέρας οι εσωτερικοί χώροι γεμίζουν με εναλλασσόμενες σκιάσεις.
Έπαινος
Τεϊοποτείο “Το τσάι”
Αθήνα – Ελλάδα
Γιώργος Μπάτζιος Αρχιτέκτονες
H προαίρεση της Mlesna Hellas για ένα μοναδικό τεϊοποτείο, ένα ‘ήρεμο νησί’ στην καρδιά του κέντρου της Αθήνας, μας οδήγησε σε έναν αυτό-αναφερόμενο, εσωστρεφή, χώρο με μινιμαλιστικές λεπτομέρειες, βασισμένες στα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής γιαπωνέζικης αρχιτεκτονικής, όπως το φως, οι σκιές και το ξύλο.
Το καινούργιο εσωτερικό δέρμα του τεϊοποτείου αποτελείται από ένα λιτό ξύλινο σκελετό ο οποίος διαμορφώνει το σύνολο των λειτουργιών ενώ, συγχρόνως, πρωταγωνιστεί στην οπτική του αντίληψη. Μορφή, υφή και λειτουργία τήκονται σε ένα μοναδικό διακεκριμένο στοιχείο. Διακόσια πάνελ από σύνθετη επικολλητή ξυλεία καλύπτουν ολόκληρο τον εσωτερικό χώρο, σε όλες τις διαστάσεις, σε έναν κανονικό, επαναλαμβανόμενο ρυθμό, που σπάει την κανονικότητα σε καθορισμένα χωρικά διαστήματα για να οργανώσει τις λειτουργίες του τεϊοποτείου.
Έπαινος
“Χριστουγεννομηχανή”
Θεσσαλονίκη – Ελλάδα
Χριστίνα Μαυροπαίδη
H ‘Χριστουγεννομηχανή’ είναι μία κατασκευή που αποτελεί μέρος της ευρύτερης μελέτης που πραγματοποιήθηκε για την ετήσια χριστουγεννιάτικη διοργάνωση ‘Αστερόκοσμος’ τηςTIF-HELEXPO (ΔΕΘ), στη Θεσσαλονίκη. Η μελέτη για το σύνολο της διοργάνωσης είχε διάρκεια πέντε μηνών (Αύγουστος – Δεκέμβριος 2015) και ο χρόνος αποπεράτωσης της συγκεκριμένης κατασκευής ανήλθε στις εικοσιπέντε ημέρες.
Κεντρική ιδέα της κατασκευής αποτέλεσε η δημιουργία μιας μηχανής εργοστασίου η οποία, λειτουργώντας όλο το εικοσιτετράωρο, θα κατακλύζει την πόλη με ‘χριστουγεννιάτικα όνειρα’.
Η κατασκευή τοποθετήθηκε στον χώρο της ΔΕΘ, απέναντι από την πλατεία ΧΑΝΘ, ξεκινώντας από την κεντρική πύλη της έκθεσης μέχρι και την πύλη του τόξου που αποτελούσε και την κύρια είσοδο των επισκεπτών στον ‘Αστερόκοσμο’.
Για την εκτέλεση χρησιμοποιήθηκαν 1.200 πλαίσια ικριωμάτων, που βάφηκαν κόκκινα και τοποθετήθηκαν σε σχηματισμό πύργων, με μέγιστο ύψος τα 18m. Για τη συμπλήρωση της σκηνικής εικόνας, χρησιμοποιήθηκαν σωλήνες διαφόρων διατομών, που βάφηκαν κόκκινοι, κίτρινοι και πράσινοι και τοποθετήθηκαν με τη μορφή συμπλεγμάτων ανάμεσα στα κενά των ικριωμάτων.
Επίσης, κατασκευάστηκαν μεγάλα φωτεινά κουτιά ως ‘δώρα’, καθώς και χειροποίητα γρανάζια και κούκλες. Το έργο επενδύθηκε με στοιχεία φωτισμού τα οποία προσαρμόστηκαν στη μουσική που γράφηκε συγκεκριμένα για την κατασκευή, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό light show.
Κατηγορία «Καλύτερη μελέτη των ετών 2012-2016»
Βραβείο
Μικρή παραθεριστική κατοικία, Λευκάδα Επτάνησα – Ελλάδα
Ανδρέας Νικολοβγένης
Η μικρή παραθεριστική κατοικία συμπυκνώνει τις λειτουργίες μιας κανονικής κατοικίας κατά τρόπο που ανάγει τη διαμονή και, ειδικά, τον παραθερισμό στα θεμελιώδη συστατικά τους: μια σειρά από βοηθητικούς χώρους, γενικά κλειστούς, και τον χώρο διημέρευσης, ανταποκρινόμενο στο ελληνικό κλίμα, ημί-υπαίθριο.
Η αρχιτεκτονική έκφραση της παραπάνω συνθήκης αναφέρεται και επανερμηνεύει το διττό σύστημα δόμησης των αντισεισμικών κατασκευών της Λευκάδας, που εμφανίστηκε στο νησί μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1825 σε συμμόρφωση προς τον αγγλικό αντισεισμικό κανονισμό.
Τα σπίτια αυτά αποτελούνται από μια πέτρινη βάση και ξύλινη ανωδομή, που εδράζεται απ’ ευθείας στο έδαφος –ανεξάρτητα από την πέτρινη βάση– και πληρούται από ελαφρά, συχνά ευτελή στοιχεία, όπως λαμαρίνα.
Κατ’ αναλογία, οι βοηθητικοί χώροι της κατοικίας οργανώνονται σε μια επιμήκη τσιμεντένια ‘ντουλάπα’, από την οποία αναρτάται επίσης το ξύλινο δάπεδο του χώρου διημέρευσης. Οι πόρτες της ‘ντουλάπας’ οδηγούν σε βοηθητικούς χώρους (όπως η κουζίνα και το WC) αλλά και σε ποικίλους χώρους αποθήκευσης. Περιμετρικές σίτες, κουρτίνες και τέντες ορίζουν και, επίσης, προστατεύουν τον χώρο διημέρευσης από τον καιρό.
Έπαινος
“Eco Cocoon”
Green Academy, Μπολώνια,
Emilia–Romagna – Ιταλία sparch Σακελλαρίδου / Παπανικολάου Aρχιτέκτονες
Πιστεύουμε ότι οικολογία είναι η ανακύκλωση ιδεών, υλικών και αντικειμένων. Για να ανακυκλωθεί το παλιό στο νέο, η πρότασή μας εξετάζει το υφιστάμενο υπό νέα σκοπιά. Έτσι, η ανακύκλωση γίνεται ρεαλιστική και δημιουργική. Σχεδιάζουμε ένα οικολογικό-κουκούλι, που περιλαμβάνει κτήρια και φύση, παλιά και νέα στοιχεία. Το κουκούλι είναι ένα φίλτρο, ένας καμβάς, μια σκαλωσιά με εμβληματική μορφή. Στην επιφάνειά του, δοκιμάζονται πειραματικά πάνελ βιώσιμης ενέργειας και υλικά φιλικά προς το περιβάλλον.
Στο ισόγειο, το παλιό εργοστάσιο φιλοξενεί χώρους για start-ups. Στους δύο ορόφους του σχεδιάζουμε ένα μουσείο οικολογικής επιστήμης. Ερευνητικά εργαστήρια εισάγονται στο μουσείο, με την έρευνα να γίνεται μέρος της έκθεσης. Στην ταράτσα του παλιού εργοστασίου, σχεδιάζουμε ένα roof-garden, με κάθε είδους φυτά. Το τμήμα του εργοστασίου με τις χαρακτηριστικές τετράγωνες στέγες μετατρέπεται σε μουσείο για παιδιά. Ο χώρος αφήνεται ανεπεξέργαστος, τραχύς, προκαλώντας τη μνήμη του παρελθόντος, ενώ επιτρέπει στο νέο πρόγραμμα να αναλάβει. Ένα κέντρο life-style για φαγητό και ποτό ανοίγεται στο φόρουμ, το οποίο φιλοξενεί παζάρια, εκθέσεις, συναντήσεις και δραστηριότητες. Τρεις γραμμικοί όγκοι σχηματίζουν το ερευνητικό-εκπαιδευτικό κέντρο, αφιερωμένο στον πολιτισμό της οικολογίας και της βιωσιμότητας.
Έπαινος
Ασπροκκλησιά, Στράτος
Αιτωλοακαρνανία – Ελλάδα
Γιάννης Γιαννούτσος
Η παρούσα σύνθεση εφορμάται από τη διαλεκτική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια προϋπάρχουσα και σε μια νέα δομή, οι οποίες καλούνται να συνυπάρξουν σε κοινό χώρο. Το θέμα αφορά στη δημιουργία μιας μικρής εκκλησίας στην περιοχή Στράτος Αιτωλοακαρνανίας. Η ιδιομορφία του θέματος έγκειται στην ύπαρξη, εντός της περιοχής μελέτης, των ερειπίων μιας παλαιότερης, της ‘Ασπροκκλησιάς’, του δεκάτου ενάτου αιώνα, τα ίχνη της οποίας διακρίνονται στοιχειωδώς.
Η ιδέα είναι η δημιουργία ενός εσωστρεφούς χώρου, μιας αγκαλιάς. Η σύνθεση αποκτά ένα μονολιθικό χαρακτήρα. Το εξωτερικό κέλυφος προστατεύει τον έσω πυρήνα. Η δομή αποτελείται από δυο ισχυρά κεκλιμένα τοιχία και από μια ελαφριά θολωτή στέγη εγκιβωτισμένη σε αυτά. Τα τοιχία σχεδιάζονται σε σχήμα Π, ώστε να διαμορφώνουν τον εσωτερικό χώρο – αγκαλιά. Η εγκιβωτισμένη στέγη διατηρεί απόσταση από τα τοιχία, έτσι ώστε να δημιουργούνται δυο περιμετρικοί φεγγίτες που φωτίζουν το εσωτερικό. Τα ανοίγματα περιορίζονται σε δυο κατακόρυφες σχισμές, της εισόδου και του ιερού, τονίζοντας έτσι τον άξονα ανατολής – δύσης. Στο εν λόγω θέμα τίθενται ζητήματα όπως πώς μπορεί η παράδοση να τροφοδοτήσει μια νέα σύνθεση.
Πηγή: www.lifo.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
