Είναι το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων και βρίσκεται αμέσως μετά τις Μικρές Κυκλάδες. Αυτές είναι πληροφορίες που δεν αφορούν κανέναν.
Αυτό που σε αφορά για την Αμοργό είναι τα μαγευτικά της νερά, τα γραφικά της καλντερίμια, το μεθυστικό ηλιοβασίλεμα, η ανεπιτήδευτη χαλαρότητα και όλα αυτά που αναδύει. Βασικά η Αμοργός είναι το νησί των Κυκλάδων που έχει χαρακτήρα όσο κανένα άλλο.
Δεν ξέρω τι από όλα αυτά είχε μαγέψει τον Luc Besson και είχε έρθει στην Αμοργό για να γυρίσει το “Απέραντο Γαλάζιο”. Σίγουρα χάζεψε όταν έφτασε στην παραλία της Αγίας Άννας και είδε τα πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά να απλώνονται μπροστά του. Είναι εύκολα προσβάσιμη η παραλία αφού σε πηγαίνει λεωφορείο ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Το φετινό καλοκαίρι θα μας μείνει αξέχαστο αν πάμε στην Αμοργό! Διαβάστε γιατί!
Επιβάλλεται όπως κατεβαίνεις το μονοπάτι να τραβήξεις φωτογραφία από ψηλά. Πρόκειται για μια μικρή παραλία με άμμο και βότσαλο που όμως μπορείς να ξαπλώσεις και σε κάποια από τα βράχια που υπάρχουν τριγύρω. Βρίσκεται στην νότια πλευρά του νησιού οπότε πρόσεχε λίγο τα μελτεμάκια του Αιγαίου. Μόλις κάνεις την πρώτη σου βουτιά να πας λίγο πιο βαθιά και να αφεθείς στο “απέραντο γαλάζιο”.
Όμως η Αμοργός δεν έχει μόνο -την διάσημη- παραλία της Αγίας Άννας. Όμορφη και ιδιαίτερη παραλία λόγω του σχηματισμού της είναι εκείνη του Αγίου Παύλου. Μία μύτη γιαλού μπαίνει μέσα στην θάλασσα. Βοτσαλάκι έχει εδώ.
Από τον Άγιο Παύλο φεύγει και το καραβάκι για την Νικουριά, το απέναντι νησάκι. Εκεί υπάρχουν τρεις παραλίες. Οι δύο είναι εκεί που σε αφήνει το καραβάκι όπου υπάρχει και μια μικρή καντίνα. Μην νομίζεις τίποτα τρομερό. Τα βασικά διαθέτει και αρκούν για να μπορέσεις να απολαύσεις τα πεντακάθαρα νερά της Νικουριάς.
Άλλες παραλίες που αξίζει να επισκεφτείς στο νησί είναι η παραλία Μούρου στην νότια πλευρά του νησιού που δεν έχει και τόσο εύκολη πρόσβαση αλλά εκπληκτικά νερά, το Μαλτέζι που ισχύει το ίδιο αλλά και την παραλία του Λεβρωσού που βρίσκεται δίπλα από εκείνη της Αιγιάλης.
Γενικά η Αμοργός είναι το αγαπημένο νησί όσων λατρεύουν το camping. Διαθέτει τρία, με πιο διάσημο εκείνο που βρίσκεται στην Αιγιάλη λίγα μέτρα από την παραλία ανάμεσα από τα δύο beach bar.
Η Αιγιάλη είναι ένα χωριό που εκτείνεται κατά μήκος της παραλίας, ενώ είναι και το ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού. Εκεί βρίσκεται το θρυλικό beach bar Disco the Que. Είναι το μέρος που σταματάει ο χρόνος. Αιώρες κάτω από τα δέντρα ιδανικές για να διαβάσεις το βιβλίο σου, παρέες σε τραπεζάκια να παίζουν τάβλι και πολλά τζιτζίκια να σου υπενθυμίζει ότι είναι καλοκαίρι. Όσο νυχτώνει τόσο περισσότερο δικαιολογεί τον αυτοπροσδιορισμό ως disco.
Λίγο πιο δίπλα υπάρχει το beach bar Ammos. Κλασσικό, αυθεντικό beach bar όπου θα σε βρει το ξημέρωμα να χορεύεις. Μια παράδοση λέει ότι μόλις βγει ο ήλιος πρέπει να παίξεις την ρακέτα σου με τον Γιάννη-ιδιοκτήτη για να κάψεις ότι αλκοόλ ήπιες. Και πίστεψε με, στο Ammos τα σφηνάκια φεύγουν πιο γρήγορα και από τα 20ρικα σε ΑΤΜ
Θα απορείς τόση ώρα γιατί δεν σου έχω μιλήσει για το μεγαλύτερο αξιοθέατο του νησιού. Το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας είναι πραγματικά κάτι μοναδικό σαν θέαμα. Βρίσκεται σφηνωμένο μέσα σε απότομα βράχια και στέκει επιβλητικό. Μπορεί να το δεις μόνο από την θάλασσα (κολυμπώντας στην παραλία της Αγίας Άννας) και για να φτάσεις εκεί πρέπει να ανέβεις 300 απότομα σκαλιά. Πίστεψε ότι το θέαμα από εκεί είναι αρκετό για να σου κόψει την ανάσα. Είναι η πεμπτουσία του “απέραντου γαλάζιου”. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι και αυτό το σημείο του νησιού “παίζει” στην ταινία.
Υπέροχες παραλίες και έντονη νυχτερινή ζωή σε ένα από τα πιο… extreme νησιά των Κυκλάδων!
Άλλο μια εικόνα-καρτ ποστάλ που πρωταγωνιστεί στο Le Grand Blue είναι το ναυάγιο που βρίσκεται στην Κάτω Μεριά. Κάτσε να σου πω ιστορία. Το καράβι τούτο ξεκίνησε ως «Inland» το 1950, μετονομάστηκε σε «Strymon» το 1975 και τον Ιούλιο του 1979 πήρε το όνομα «Ολυμπία» και έβαλε πλώρη για νέα ταξίδια. Δεν πρόλαβε όμως να αρμενίσει για πολύ, αφού τον Φεβρουάριο του 1980 το έπιασε κακοκαιρία και προσπάθησε να προσαράξει στην Κάτω Μεριά στην Αμοργό. Όμως έσπασε η άγκυρα του και έτσι ναυάγησε δημιουργώντας ένα εκπληκτικό σκηνικό.
Εκπληκτική είναι και η Χώρα του νησιού. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι η πιο όμορφη χώρα των Κυκλάδων. Εγώ δεν θα πάρω θέση αλλά ισχύει. Βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά και έχει σοκάκια που μπορείς να χαθείς και να ανακαλύψεις απίστευτα πράγματα. Αν ξαφνικά βγεις σε κάποιο ξέφωτο όπου έχει στηθεί πανηγύρι να κάτσεις να πάρεις μια γεύση.
Η Χώρα διαθέτει και πολύ ωραία μπαράκια. Πρέπει οπωσδήποτε να φας γλυκό στην Καλλιστώ ενώ πριν μερικά χρόνια ήρθε το Τζιτζίκι και έχει προσφέρει άλλη αίγλη με cocktail από τοπικά προιόντα και αποστάγματα. Στο Τζιτζίκι μπορείς ακόμα να δοκιμάσεις πάνω από 40 ετικέτες κρασιών και όλα αυτά με εκπληκτική θέα.
Τρία ακόμα όμορφα μαγαζάκια στην Χώρα είναι το Γιασεμί που έχει πολύ ωραίο πρωινό, το Τρίπορτο και το Botilia με τα μπαλκονάκια του όπου μαζεύει τον καλύτερο κόσμο του νησιού κάθε βράδυ.
Όμως ζωή το βράδυ δεν έχει μόνο η Χώρα αλλά και η Αιγιάλη όπου τα πάντα ξεκινάνε με μία ψημένη ρακί στον Αμοργιαλό ή στο Αμοργίς και τελειώνουν στα δύο beach bar του όρμου. Ωραίο σημείο για να απολαύσεις την θέα και το ηλιοβασίλεμα είναι και το Embassa.
Και επειδή ήρθε η ώρα του φαγητού ας ξεκινήσουμε τις επισκέψεις στα γαστρονομικά χωριά της Αμοργού. Πρώτη στάση στα Θολάρια, λίγο μετά την Αιγιάλη. Εκεί θα βρεις το Πανόραμα που εκτός από ποιοτικό και εξαίσιο φαγητό έχει και τον κύριο Νίκο να δίνει πραγματικό σόου την ώρα που σου παίρνει παραγγελία. Αν δεν σου πει μόνος του ζήτα του ανέκδοτο.
Ένα άλλο χωριό είναι η Λαγκαδά που έχει γραφικά στενάκια αλλά και μερικές όμορφες ταβέρνες. Η ταβέρνα του Νίκου από το 1950 με φρέσκα προιόντα και ο περίφημος Βαρύς που όσο μικρός είναι τόσο μεγαλειώδεις είναι οι γεύσεις του.
Στην Αιγιάλη υπάρχει το λιμάνι της κυρα-Κατίνας. Εκεί να πάρεις οπωσδήποτε φάβα ή φαβοκεφτέδες, πατατάτο, ψάρια και την εκπληκτική παραδοσιακή χταποδόπιτα. Δεν θυμάμαι ποιος μου το είχε πει ότι είχε φάει εδώ τν καλύτερη αστακομακαρονάδα η οποία είναι και σε τεράστια μερίδα, αλλά πρέπει να ισχύει.
Κάτι μου λέει πάντως ότι δεν θα πας σε ταβέρνα αλλά θα τσιμπήσεις κάτι στον Αμοργιαλο όσο πίνεις την ρακί σου ή το ούζο. Άλλωστε έχει τα καλύτερα και νοστιμότερα μεζεδάκια του νησιού.
Στην Χώρα θα πας στο Λιοτρίβι να φας λαδερό από άλλο πλανήτη. Αν η φάση σου είναι σουβλάκι τότε να πας στον Βασιλικό ενώ πρέπει να επισκεφτείς και τον φούρνο του Γιαννακού που πραγματικά είναι σαν να σε πάει στην δεκαετία του 70΄. Πάρε παξιμαδάκι για τον δρόμο.
Όπου κι αν πας όμως να ζητήσεις ξεροτήγανα με το περίτεχνο δίπλωμα. Δεν νοείται να έχεις πάει Αμοργό και να φύγεις χωρίς να τα έχεις δοκιμάσει. Εγώ θα σου πω, αν βρεις, να δοκιμάσεις και παστέλι με αμοργιανό μέλι. Χάσιμο.
Πριν σε αφήσω να χαθείς στο Απέραντο Γαλάζιο της Αμοργού να ξέρεις ότι αν θες να τα έχεις δει όλα, τότε να πας και στον Ασφοντυλίτη που είναι ένας εγκαταλελειμμένος αγροτικός οικισμός αλλά και στο κάστρο της Χώρας όπου θα έχεις την απόλυτη πανοραμική θέα.
Αν έχεις πάει με το κορίτσι σου τότε απλά διάλεξε κάπου να απολαύσεις τον ήλιο να βυθίζεται στο μπλε. Όπως κι αν έχεις πάει καταλαβαίνεις για ποιο λόγο έχουν γραφτεί τόσα τραγούδια για αυτό το νησί. Εγώ Καζούλη προσκυνώ.
Η μεταμόρφωση αυτού του κυκλαδίτικου σπιτιού του 1870, θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό!
Aκολουθήστε μας στo Google News
