Η μπύρα είναι ένα από τα αλκοολούχα ποτά που θα συναντήσεις σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Επίσης, φιγουράρει στο νούμερο ένα στη λίστα ποτών με τη μεγαλύτερη κατανάλωση στον κόσμο και είναι το τρίτο πιο δημοφιλές, μετά το νερό και το τσάι.
Ο παρακάτω χάρτης μας εξηγεί πώς μπορούμε να παραγγείλουμε το αφρώδες ποτό, ανάλογα με τη χώρα της Ευρώπης που βρισκόμαστε. Στον χάρτη συγκαταλέγεται από τον δημιουργό του η Τουρκία, τα κράτη της Ευρασιατικής Ένωσης (Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν), ενώ καταγράφεται και η λέξη “bira” όπως καλείται στα αραβικά.
Η λέξη μπύρα (και μπίρα) προέρχεται από τη μεσαιωνική αγγλική λέξη “ber”, που με τη σειρά της προέρχεται από το λατινικό “bibere” που σημαίνει “πίνω”. Οι Ρωμαίοι βοήθησαν στην εξάπλωση της μπύρας σε όλες τις αποικίες τους στη Δύση και καθώς επεκτεινόταν η μπύρα, μεγάλωναν και οι γνώσεις τους για αυτήν. Οι νύφες των Τευτόνων έπιναν μπύρα που τη γλύκαιναν με μέλι για ένα μήνα (ή ένα φεγγάρι) μετά το γάμο τους. Το παρασκεύασμα θεωρούνταν ως αφροδισιακό. Μάλιστα, η φράση μήνας του μέλιτος προέρχεται από αυτό το αρχαίο έθιμο.
Η ελληνική λέξη ζύθος απαντάται επίσης σε αρχαίους γεωγράφους περιηγητές, όπως ο Διόδωρος και ο Στράβων, δηλώνοντας βασικά το ποτό από κριθάρι, κυρίως των Αιγυπτίων. Η λέξη ζύθος σχετίζεται με το ρήμα ζέω (δηλαδή βράζω).
Όπως θα δείτε παρακάτω, για την προέλευση της λέξης “beer”, και των παρηχήσεων της, γίνεται αναφορά στην Αποκατεστημένη Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαϊκή (PIE) Γλώσσα, αυτή δηλαδή που θεωρείται από τους γλωσσολόγους ως κοινή πρωτογλώσσα, η οποία ονομάζεται συμβατικά Πρωτοϊνδευρωπαϊκή.
Η πρωτοϊνδοευρωπαϊκή είναι η υποθετική γλώσσα που μιλούσε ο λαός των ονομαζόμενων Ινδοευρωπαίων πριν αυτή διασπαστεί και θεωρείται ο πρόγονος όλων των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κανένα γραπτό μνημείο της και το λεξιλόγιό της και η δομή της αναπλάθονται με βάση συγκρίσεις που γίνονται μεταξύ των ινδοευρωπαΪκών γλωσσών, σύγχρονων και αρχαίων. Υπολογίζεται ότι η διάσπασή της σε διάφορες ομάδες άρχισε περίπου την 4η χιλιετία π.Χ.