Η Nargis Latif, μια γυναίκα από το Πακιστάν, έχει αφιερώσει τη ζωή της στο να δημιουργεί καταφύγια ή ακόμα και προσωρινές κατοικίες από σκουπίδια.
Μετά από μια σοβαρή περιπέτεια υγεία που πέρασε, η ίδια πίστεψε πως ο Θεός την κράτησε στη ζωή, ώστε να προσφέρει κάποιο έργο. Ζώντας, λοιπόν, στην πόλη Καράτσι του Πακιστάν, όπου είναι σύνηθες φαινόμενο να καίγεται τεράστια ποσότητα σκουπιδιών ημερησίως, η Latif αποφάσισε να αναλάβει δράση.
Μετά από έναν χρόνο έρευνας, δημιούργησε το σχέδιο «Gul Bahao», το οποίο μεταφράζεται ως «ρέουν τα λουλούδια». Με μια ομάδα περιβαλλοντολόγων, η γυναίκα από το Πακιστάν βρήκε τρόπους αξιοποίησης των σκουπιδιών, καθώς άρχισε να τα χρησιμοποιεί για κατασκευή σπιτιών, δεξαμενών νερού, αλλά και ζωοτροφών.
Όπως αποκαλύπτει η ίδια: «Δεν ήταν εύκολο. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου σε αυτό. Από τη στιγμή που δεσμεύεσαι, δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Ήταν μια δύσκολη απόφαση και διότι ο πατέρας μου ήταν εναντίον σε αυτήν. Μου είπε να μην εμπλακώ, αλλιώς θα καταστρεφόμουν».
Παρ’ όλα αυτά η Latif έμεινε πιστή στο σχέδιο της και μετά από 22 χρόνια, μαζί με τον «στρατό» της, με περισσότερα από 70 αγόρια από το Ουζμπεκιστάν, μαζεύουν απορρίμματα κυρίως από πλαστικό ή από λαχανικά και φρούτα.
Το 2004, μάλιστα, η Latif ίδρυσε ένα ερευνητικό κέντρο και έναν χρόνο αργότερα, όταν η χώρα επλήγη από σεισμό, τα καταφύγια της από πλαστικό χρησιμοποιήθηκαν για τα θύματα του σεισμού. Από το 2005, περισσότερα από 150 πλαστικά «κτίσματα» έχουν σταλεί σε όλο το Πακιστάν.
Εκτός από τα καταφύγια, κατασκευάστηκαν και φορητές, αναδιπλούμενες τουαλέτες για όσους ταξιδεύουν ή για χωριά του Πακιστάν, που δεν έχουν ακόμα τις απαραίτητες ανέσεις.
Η πολυέξοδη έρευνα της Latif έχει χρηματοδοτηθεί κυρίως από την ίδια και από κάποιες επιχορηγήσεις που έλαβε στην πορεία των χρόνων.