Η Κάτω Ζαχλωρού είναι ορεινό χωριό του δήμου Καλαβρύτων που βρίσκεται στη μέση της διαδρομής του οδοντωτού Διακοφτού-Καλαβρύτων (Η διαδρομή με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο είναι μία εμπειρία που επιβάλλεται να ζήσεις) και είναι χτισμένη στο φαράγγι και στην αριστερή όχθη του Βουραϊκού, πνιγμένη μέσα στην πλούσια φύση της περιοχής.
Η Κάτω Ζαχλωρού είναι «κρυμμένη» στα βάθη του φαραγγιού του Βουραϊκού. Το φαράγγι έχει πάρει το όνομά του από το όνομα του ποταμού που το διασχίζει –αν δε σας λέει κάτι θα είναι επειδή το ξέρετε ως φαράγγι του Οδοντωτού, από το όνομα του τραίνου που κάνει την ίδια διαδρομή.
Πρόκειται για ένα πανέμορφο χωριό, με τα κόκκινα κεραμίδια του να ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε φουντωτά πλατάνια, μηλιές και καρυδιές, και το κελάρυσμα του ποταμού ακριβώς δίπλα στον κεντρικό δρόμο που δίνει… το μόνιμο soundtrack. Η εντυπωσιακότερη εικόνα της, όμως, είναι τα επιβλητικά βράχια του φαραγγιού που υψώνονται γύρω της, δημιουργώντας την αίσθηση φυσικού καταφυγίου.
Στα αξιοθέατα που πρέπει να δείτε περιλαμβάνονται ο παλιός νερόμυλος, η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, καθώς και το νεοκλασικό κτίριο που λειτούργησε σαν σχολείο στις αρχές του 20ου αιώνα, που σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενώνα.
Η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου
Η Μονή, θεωρείται η αρχαιότερη στην Ελλάδα και χτίστηκε το 362 μ.Χ. από τους Θεσσαλονικείς αδερφούς μοναχούς, Συμεών και Θεόδωρο.
Βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα βορειανατολικά των Καλαβρύτων στο δρόμο που ενώνει την εθνική οδό Πατρών – Αθηνών με τα Καλάβρυτα, και είναι χτισμένη στο άνοιγμα ενός μεγάλου φυσικού σπηλαίου απ’ όπου προέκυψε και το όνομα της, της οροσειράς του Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού, σε υψόμετρο 899 μέτρων.
Απόλυτα εναρμονισμένο με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο της περιοχής το οκταώροφο συγκρότημα της Μονής καθηλώνει όποιον το βλέπει. Το καθολικό της Μονής σκαμμένο στο βράχο, είναι ναός σταυροειδής, εγγεγραμμένος με δύο νάρθηκες.
Ο κυρίως ναός έχει τοιχογραφίες του 1653, αξιόλογα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο, ξυλόγλυπτο τέμπλο κ.λ.π. ενώ στο νάρθηκα οι τοιχογραφίες ανάγονται στις αρχές του 19ου αιώνα!
Δείτε επίσης