Εδώ θα ταξιδέψουμε σε δύο ορεινούς (κατά κανόνα) προορισμούς με κοινά χαρακτηριστικά τα υπέροχα χωριά τους και τη δημοφιλία τους αφού είναι ανάμεσα στις τοπ επιλογές για ένα μικρό ή μεγαλύτερο ταξίδι κάθε εποχή του χρόνου. Μιλάμε για το Πήλιο από τη μια και την Αρκαδία από την άλλη και ανακαλύπτουμε αντίστοιχα 2 άγνωστα χωριά τους, που όμως πρέπει να μπουν στην ταξιδιωτική σας λίστα!
Λαύκος, Πήλιο
Πέρα από τις Μηλιές, την Πορταριά και τη Μακρυνίτσα, τα πλέον γνωστά και διάσημα χωριά, το Πήλιο μάς προσκαλεί να γνωρίσουμε καλύτερα το πανέμορφο και άγνωστο στους πολλούς Λαύκο!
Τα χωριά του Πηλίου είναι η καλύτερη επιλογή για μια περιήγηση αλλά και για να περάσετε υπέροχα διήμερα στη φύση, σε ένα ταξίδι που θα σας μείνει αξέχαστο. Ο Λαύκος είναι ένα γραφικό χωριουδάκι του νότιου Πηλίου που αγναντεύει τον Παγασητικό και τα νησάκια του, τον Αλατά και το Παλαιό Τρίκερι. Βασικό χαρακτηριστικό του, τα πετρόκτιστα σπίτια με τις παλιές κεραμοσκεπές αλλά και οι ολάνθιστες αυλές με ορτανσίες.
Μια βόλτα σε ένα από τα πιο παραμυθένια χωριά της Ελλάδας θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πως επίκεντρο όλων είναι η πλατεία με τα μεγάλα κυπαρίσσια, όπου θα βρείτε υπέροχα καφενεία για χάζι και χαλάρωση. Τα 310 μέτρα υψόμετρο προσφέρουν υπέροχη θέα προς το χαρακτηριστικό ηλιοβασίλεμα του Παγασητικού, ενώ το ενδιαφέρον εδώ είναι και έντονα πολιτιστικό.
Πολιτιστικό ενδιαφέρον & πεζοπορία
Έχει τρία πανέμορφα μουσεία, το Λαογραφικό, το Φάμπειο και το Μουσείο Ραδιοφώνου, καθένα με τη δική του ιστορία να πει και να δείξει. Βασικό αξιοθέατο, το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, από όπου και ξεκίνησε το χτίσιμο του χωριού, αλλά και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, λίγο έξω από το χωριό.
Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, όλα τα μονοπάτια είναι σηματοδοτημένα και οδηγούν σε μια πλήρη εξερεύνηση της υπέροχης φύσης του Πηλίου. Στην κεντρική πλατεία του Λαύκου, μάλιστα, υπάρχει χάρτης με όλες τις διαδρομές.
Πού να μείνετε
Ξενώνας Χρωμάτων: Ανακαινισμένο τρίπατο αρχοντικό του 1861 κοντά στην πλατεία του Λαύκου. Εργα τέχνης εναλλάσσονται κατά καιρούς στα δωμάτια – τα περισσότερα με θέα στον Παγασητικό.
Αρχοντικό Κ. Παρίση: Εξαιρετική οχυρωματική αρχιτεκτονική σε αρχοντικό του 1834, με πολύ ευχάριστη, άνετη αυλή και θέα στη θάλασσα.
Θα φάτε τέλεια στην…
Δροσιά. Εστιατόριο στην πλατεία του Λαύκου, φημισμένο για τα πεντανόστιμα μαγειρευτά του αλλά και για το μεγάλο χαμόγελο και την ευγένεια των ιδιοκτητών του.
Το παλαιότερο καφενείο στην Ελλάδα
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τα ταβερνάκια της πλατείας για φαγητό, δίνοντας έμφαση στις ντόπιες συνταγές και στα καλομαγειρεμένα πιάτα που προσφέρονται παντού. Άλλωστε οι κάτοικοι φροντίζουν τους επισκέπτες τους και με το παραπάνω. Και φυσικά θα κάνετε μια στάση στο καφενείο του Εμμανουήλ Φορλίδα, που λειτουργεί από το 1785, και είναι το παλαιότερο ελληνικό καφενείο.
Τα παλιά χρόνια λειτουργούσε στον πάνω όροφο του καφενείου, χάνι. Σε αυτό είχαν διαμείνει μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας, όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης και ο Δελμούζος. Σήμερα το χάνι δεν λειτουργεί πια, ο κύριος Μανώλης όμως συνεχίζει να σερβίρει καθημερινά, παραδοσιακό ελληνικό καφέ μέσα σε μια ατμόσφαιρα που έχει διατηρήσει την γοητεία του χθες αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.
Το καλοκαίρι ο πάντα ευγενικός και χαμογελαστός κύριος Μανώλης σερβίρει καφέ και αναψυκτικό κάτω από τα 9 πλατάνια της πλατείας και τον χειμώνα εντός του καφενείου, γύρω από την ξυλόσομπα, με τις παλιές φωτογραφίες στους τοίχους να μας ταξιδεύουν στο παρελθόν.
Αθήνα: 5 καφενεδάκια που… φέρνουν το χωριό στην πόλη!
Σκοτεινό, αλλά με περίεργες ζώνες φωτός από τα μικρά παράθυρα, ένα δάπεδο από παλιά τσιμεντοκονία, στους τοίχους στρώσεις αλλεπάλληλες λουλακιού και ένα ταβάνι που αντέχει με κόπο το βάρος της ιστορίας των 242 χρόνων. Παλιές ψάθινες καρέκλες, τραπεζάκια με μάρμαρα Πηλίου και στη μέση η ξυλόσομπα.
«To μαγαζί έχει την ιστορία του. Στη γωνία στο βάθος έπινε το κρασάκι του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, το “καλογεροπαίδι” όπως τον έλεγαν, όταν ερχόμενος από τη Σκιάθο αποβιβαζόταν στον Πλατανιά, διανυκτέρευε στο Χάνι που βρίσκονταν στον όροφο του καφενέ και από κει με τα πόδια έφθανε στη Μηλίνα, όπου τον παρελάμβανε το καΐκι για τον Βόλο.
Μέχρι το 1960 η σύνδεσή μας με τον Βόλο γινόταν μέσω θαλάσσης. Σύχναζαν και άλλες προσωπικότητες στον καφενέ μας. Ο Βάρναλης που ήταν γυμνασιάρχης στην Αργαλαστή, αλλά και ο Δερμούζος διευθυντής στο Παρθεναγωγείο Βόλου», είχε δηλώσει ο ιδιοκτήτης του καφενείου.
Το καφενείο παλαιότερα λειτουργούσε και ως κουρείο, χασάπικο, ταβέρνα και στον πάνω όροφο λειτουργούσε χάνι. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα υπάρχουν στην οροφή τα μεταλλικά τσιγκέλια από τα οποία κρεμούσαν παλιά τα κρέατα.
Ο Λαύκος δεν είναι απλώς ένα χωριό γραφικό είναι μια στάση που πρέπει να κάνετε στο Πήλιο για να γνωρίσετε την αυθεντικότητα και την ομορφιά του, να απολαύσετε το φυσικό τοπίο των μυθικών Κενταύρων, τα δάση από οξιές και καστανιές και να ξεκουραστείτε λίγες μέρες μέσα στη φύση.
Μαγούλιανα, Αρκαδία
Τα Μαγούλιανα αν και άγνωστο χωριό είναι το ψηλότερο της Πελοποννήσου ενώ εδώ βρίσκονται μερικά από τα παλιότερα πολεμόσπιτα της Αρκαδίας! Ο μύθος ήθελε στα πυκνά γύρω δάση να τριγυρνά ο κατσικοπόδαρος θεός Πάνας παίζοντας τον αυλό του…
Σε ένα ψηλό λοιπόν βουνό της Αρκαδίας στα 1365 μέτρα ύψος βρίσκονται τα Μαγούλιανα. Ένα γραφικό πανέμορφο χωριό στα σπλάχνα της Πελοποννήσου, ένα χωριό παραδεισένιο που κερδίζει τον επισκέπτη με την πρώτη κιόλας ματιά. “Γαντζωμένο” αμφιθεατρικά σε μια εκπληκτικής ομορφιάς πλαγιά δεσπόζει αιώνες τώρα καταμαρτυρώντας το ένδοξο ιστορικό παρελθόν που φτάνει στα χρόνια της τουρκοκρατίας αλλά και το παρόν που ανατρέχει σε συνήθειες και τρόπους ζωής μιας άλλης εποχής κάπου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τότε που η ζωή ήταν πιο απλή και οι άνθρωποι φιλικοί και φιλόξενοι.
Ένα καταπράσινο σχεδόν σμαραγδένιο χωριό που προσφέρει απλόχερα στον επισκέπτη τη συγκίνηση από την επαφή με την φύση λες και βλέπει κανείς ένα τοπίο αγνό γραφικό ανέπαφο απ το χρόνο και την τεχνολογική εξέλιξη που αλλοιώνει την φύση.
Τα Μαγούλιανα ως παραδοσιακά χαρακτηρισμένος οικισμός παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αρχιτεκτονικά. Στην Εργασία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου γίνεται ανάλυση των χαρακτηριστικότερων κατοικιών του. Επίσης υπάρχει συσχέτιση με το κοινωνικό περιβάλλον και χαρακτήρα του χωριού.
Πως θα πάτε: Θα φτάσετε στον Ισθμό. Στη συνέχεια θα διασχίσετε τους αμπελώνες της Νεμέας, τα τούνελ του Αρτεμισίου και χωρίς να περάσει πολύ θα δείτε πάλι το φως του ήλιου στο αρκαδικό υψίπεδο, αγκαλιά με τα έλατα και το Μαίναλο να φιγουράρει στο βάθος του ορίζοντα.
Πρώτα θα συναντήσετε την Κάψια, συνεχίζετε για Λεβίδι και καταλήγετε στην κοσμοπολίτικη Βυτίνα. Από εκεί και πέρα οι επιλογές για εξορμήσεις είναι άφθονες, είτε πάτε προς Αλωνίσταινα και Ελάτη είτε συνεχίσετε προς τη θρυλική Δημητσάνα και τα πετρόκτιστα Λαγκάδια. Οι αποστάσεις πλέον έχουν ελαχιστοποιηθεί και καλύπτονται άνετα, ακόμη και στο χρονικό διάστημα μιας μέρας, αφού σε καμία περίπτωση δεν θα χρειαστεί να σπαταλήσεε περισσότερο από δυο ώρες για να βρεθείτε στο βασίλειο της ορεινής φύσης.
Αφήνοντας πίσω τον συνωστισμό και την κίνηση που παρουσιάζει η περιοχή γύρω από τη Βυτίν, θα οδηγείστε στον επαρχιακό δρόμο Τριπόλεως – Πύργου. Δεν θα χρειαστεί να καλύψετε πάνω από 8 χιλιόμετρα ώσπου να δείτε την ταμπέλα στα δεξιά και τον στενότερο ασφαλτόδρομο που ανηφορίζει μέσα στο δάσος με κατεύθυνση προς Μαγούλιανα – Βαλτεσινίκο. Σε αυτή τη διαδρομή η αρκαδική γη σιγά – σιγά αρχίζει να μας αποκαλύπτει ένα πιο ήσυχο και σαφώς πιο γοητευτικό της πρόσωπο.
Στα πέντε χιλιόμετρα θα έχετε φτάσει στα Μαγούλιανα -το ψηλότερο χωριό της Πελοποννήσου! Οι πρώτοι κάτοικοι κατέφυγαν εδώ, σε αυτό το μεγάλο υψόμετρο, στις αρχές του 16ου αιώνα κυρίως για να προστατευθούν από τις ληστρικές επιδρομές των Aλβανών της Ηλείας, τους τρομερούς Λαλαίους που εκείνα τα χρόνια ήταν η μάστιγα του ορεινού Μοριά. Ετσι μέχρι το τέλος του 16ου αιώνα τα Μαγούλιανα έγιναν ολόκληρο χωριό με μεγάλα καλοκτισμένα σπίτια που τα έχτισαν πέτρα-πέτρα, οι λαγκαδινοί μαστόροι.
Τα επόμενα χρόνια τα Μαγούλιανα επεκτάθηκαν και γνώρισαν άνθηση οικονομική και πνευματική, καθώς εδώ στις αρχές του 19ου αιώνα λειτούργησε σχολή όπου ανάμεσα στις εξέχουσες προσωπικότητες που σπούδασαν ήταν και ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος (Υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και ιστορικός). Αξιόλογη είναι η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, (17ος αι.) με το λεπτοδουλεμένο και επιχρυσωμένο τέμπλο, έργο του Ηπειρώτη ξυλογλύπτη Χριστόδουλου. Στην κορυφή του λόφου που υψώνεται πάνω από το χωριό (υψ. 1.450 μ.) υπάρχουν υπολείμματα βυζαντινού κάστρου γνωστού ως «Γορτυνιακό δυναμάρι, Αργυρόκαστρο ή Ανδρόκαστρο».
Από εδώ ο δρόμος συνεχίζει με άσφαλτο μέσα από πυκνόφυτο ελατόδασος με αρκετές ευθείες με τελική κατάληξη το Βαλτεσινίκο (8 χλμ.). Σε ύψος 1.140 μέτρων συναντάμε το ιστορικό χωριό της Γορτυνίας που φημιζόταν για τους μαραγκούς και τους άριστους ξυλογλύπτες του. Το τέμπλο του ναού του Αγίου Γεωργίου στην πάνω γειτονιά, αλλά και αυτό των Αγίων Θεοδώρων στην είσοδο του χωριού το αποδεικνύουν.
Σύντομες εκδρομές
Aπό τα Μαγούλιανα θαυμάσια είναι η δασική διαδρομή –όλη σε δρόμο με άσφαλτο- που διασχίζει το μοναδικό ελατόδασος της Μάνας όπου βρίσκεται το παλιό Σανατόριο. Μετά 6 χιλιόμετρα θα βγείτε πάλι στον κεντρικό δρόμο Βυτίνας – Πύργου.
Ξεκινώντας από το Βαλτεσινίκο, αξίζει να κάνετε τη διαδρομή που οδηγεί στα κοντινά χωριά Μυγδαλιά (8 χλμ.) και Κερπίνη (12 χλμ. ), απ’ όπου μπορείτε να συνεχίσετε για την λεκάνη του Λάδωνα, την τεχνητή λίμνη ή να βγείτε στον «111», στον δρόμο δηλαδή Τριπόλεως – Πάτρας. Πηγαίνοντας προς Μυγδαλιά στα 3 χλμ. θα δείτε αριστερά ασφαλτόδρομο. Αν τον ακολουθήσετε θα βγείτε μετά 6,5 χλμ. (διαδρομή μέσα από εξαιρετικά πυκνό δάσος ελάτων) στον κεντρικό δρόμο Βυτίνας – Λαγκαδίων, στο ύψος των πηγών του Λούσιου ποταμού.
Φυσικά από τα Μαγούλιανα εύκολα θα πάτε στη Βυτίνα (απέχει μόλις 12 χλμ.) από όπου θα ανηφορίσετε για το χιονοδρομικό κέντρο του Μαίναλου. Περίπου την ίδια απόσταση θα χρειαστεί να καλύψετε έως τη διάσημη Δημητσάνα και τα πετρόκτιστα Λαγκάδια.
Εξερευνήσεις
Μαγούλιανα – Λάστα – Αγριδάκι: Από τα Μαγούλιανα θα προσεγγίσετε το χωριό Λάστα (6 χλμ.) ακολουθώντας ασφαλτοστρωμένο οδόστρωμα (προσοχή στον πάγο αν είναι χειμώνας). Στη Λάστα (υψομ.1.050) στην πλατεία με τα γιγαντόκορμα πλατάνια δεσπόζει ο επιβλητικός ναός του Αγίου Γεωργίου του 1876 (έργο του Λαγκαδιανού μάστορα Γιάννη Γαρδίκα) με την ανοικτή θέα στα βουνά της Αρκαδίας και τη Μονή Κερνίτσας.
Εδώ βρίσκεται το μοναδικό πιθανόν στην Ελλάδα αυτοεξυπηρετούμενο καφενείο, όπου ο επισκέπτης φτιάχνει το καφέ ή το ρόφημά του μόνος του, ή σερβίρει το τσίπουρό του, με την υποχρέωση βέβαια να αφήσει πίσω τον χώρο όπως ακριβώς τον βρήκε, καθαρό και περιποιημένο!
Από τη Λάστα ο δρόμος συνεχίζει σχετικά βατός χωματόδρομος για το απόμερο και έρημο χωριό Αγριδάκι που βρίσκεται σε ύψος 1.150 μέτρων (3,5 χλμ. διαδρομή σε τοπίο αραιής βλάστησης που προσφέρει εξαιρετική θέα). Το χωριό το έχτισαν καταδιωγμένοι Σουλιώτες. Δυστυχώς σήμερα τα περισσότερα πέτρινα σπίτια έχουν καταρρεύσει. Αξίζει όμως να δείτε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και την όμορφη «Τρανή βρύση».
Μυγδαλιά – Γεφύρι Κυράς: Από το χωριό Μυγδαλιά (8 χλμ. βόρεια του Βαλτεσινίκου σε ασφάλτινο δρόμο) ξεκινά μια θαυμάσια διαδρομή σε μέτριο χωματόδρομο που κατηφορίζει με αλλεπάλληλες φουρκέτες προς το σημείο όπου ο Λάδωνας ποταμός εκβάλλει στην τεχνίτη λίμνη έπειτα από 9 χλμ. (προσοχή στη λάσπη στα τελευταία 3-4 χλμ.). Στο σημείο όταν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή διακρίνεται το μεσαιωνικό γεφύρι της Κυράς. Από εδώ συνεχίζετε είτε προς φράγμα Λάδωνα, είτε προς το χωριό Δάφνη.
Βαλτεσινίκο – Δρακοβούνι: Θα περάσετε μέσα από το Βαλτεσινίκο και θα συνεχίσετε για 1.000 μέτρα ώσπου να βρεθείτε σε διασταύρωση. Θα στρίψετε δεξιά, θ’ αφήσετε πίσω το μονοπάτι για το μοναστήρι του Αγίου και θα συνεχίσετε σε κατηφορικό χωμάτινο οδόστρωμα με κατεύθυνση προς το χωριό Δρακοβούνι (10 χλμ.).
Στη συνέχεια θα πατήσετε και πάλι σε άσφαλτο και θα συνεχίσετε για το χωριό Πράσινο απ’ όπου εύκολα πλέον θα βγείτε στον «111» (επαρχιακός δρόμος Τριπόλεως – Πάτρας). Αν πάτε αριστερά συνεχίζετε προς Πάτρα και δεξιά προς Βλαχέρνα-Λεβίδι και εθνική οδό Τριπόλεως – Κορίνθου.
Η εκτεταμένη μέσου υψομέτρου ορεινή ζώνη που απλώνεται ανάμεσα στο Μαίναλο και τους ορεινούς όγκους του Χελμού και της Ζήριας, διαθέτει μια ιδιαίτερη γεωμορφολογική φυσιογνωμία.
Εδώ αναπτύσσονται μερικά από τα ομορφότερα δάση ελάτης της Πελοποννήσου, αλλά και μεγάλες εκτάσεις χαμηλής βλάστησης. Κάποτε σε τούτα τα αγριοτόπια ζούσαν αρκούδες, αγριόχοιροι, λύκοι και ελάφια. Τώρα πια δεν υπάρχουν.
Οι μεγάλες καλοκαιρινές πυρκαγιές έχουν χτυπήσει βάναυσα το ορεινό ανάγλυφο του βουνού, καταστρέφοντας τεράστιες δασικές εκτάσεις και η άκρατη οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων, κυρίως γύρω από τα ορεινά θέρετρα δείχνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις έντονες ανθρωπογενείς πιέσεις που δέχεται το φυσικό περιβάλλον.
Ιστορία
Στις 15 Ιουλίου του 1825 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης οχυρώνεται στα Μαγούλιανα, όμως μπρος στις υπέρμετρες δυνάμεις του Ιμπραήμ διατάζει οπισθοχώρηση. Τότε ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει και καίει το χωριό.
Ο Αϊ-Νικόλας
Το 1826 o Ιμπραήμ πέρασε από τo Βαλτεσινίκo και έκαψε το μοναστήρι της Παναγίας αιχμαλωτίζοντας πολλούς ντόπιους που είχαν καταφύγει εκεί. Πολλοί κάτοικοι τόσο από το Βαλτεσινίκο όσο και από τα γύρω χωριά γλίτωσαν, καθώς κατέφευγαν στο απόμερο μοναστήρι του Αγίου Νικόλαου. Εφτασε και εδώ ο Ιμπραήμ και για δυο μέρες το πολιόρκησε. Ομως οι απώλειες που προκάλεσαν οι αμυνόμενοι στον στρατό του ήταν τεράστιες και την τρίτη μέρα οι Αιγύπτιοι καθώς τους έλειπαν εφόδια λύνουν την πολιορκία και αποχωρούν.
Μάθετε περισσότερα για το χωριό εδώ magouliana.gr
Δείτε το χωριό μέσα από το βίντεο:
Διαβάστε επίσης στο travelstyle.gr:
Aκολουθήστε μας στo Google News
 προορισμούς με κοινά χαρακτηριστικά τα υπέροχα χωριά τους και τη δημοφιλία){kind=link}