Τα 5 ακριβότερα τρόφιμα στον κόσμο! Κάθε κουταλιά… κοστίζει χρυσάφι και μάλιστα δεν είναι μόνο το κόστος τους αλλά και η σπανιότητά τους που τα κατατάσσει πρώτα στη λίστα με τα ακριβότερα τρόφιμα στον κόσμο.
Η γεύση τους ιδιαίτερη, η οσμή τους μοναδική οπότε όλοι καταλαβαίνουμε πως εύκολα η χρήση τους στα πιάτα απογειώνει και την πιο απλή συνταγή. Αποτελούν εύκολα… γαστρονομική περιουσία και οι τυχεροί που θα τα απολαύσουν θα γευτούν σίγουρα πιάτα… υψηλής γαστρονομίας!
8 κορυφαίες πόλεις για τους καλοφαγάδες – Κάνουμε ένα γαστρονομικό ταξίδι στις γεύσεις του κόσμου!
Τρούφα
Πολλές φορές έχουμ εόλοι αναρωτηθεί γιατί η τρούφα είναι τόσο ακριβή! Πρόκειται για ένα σπανιότατο είδος μανιταριών, που είναι εποχικό και δυσεύρετο. Την ανακαλύπτουν συνήθως σκυλιά-λαγωνικά σε δυσπρόσιτες περιοχές, μέσα στα δάση και κάτω από τα δέντρα, ενώ ο εντοπισμός της γενικότερα απαιτεί σκάψιμο και προσοχή, προκειμένου να μην διαλυθεί. Επιπλέον δεν είναι εύκολο να καλλιεργηθεί, αφού θα μπορούσαν να χρειαστούν ακόμη και έξι χρόνια για να υπάρξει μια καλή σοδειά τρούφας αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρο πως θα αναπτυχθεί σωστά. Στην Ευρώπη κοστίζει περίπου 2.000 ευρώ το κιλό!
Σαφράν
Δεν θεωρείται άδικα ως “χρυσό μπαχαρικό”, αφού για να μαζευτεί μόνο ένα κιλό σαφράν είναι απαραίτητο να κοπούν περί τα 300.000 λουλούδια. Επιπλέον η διαδικασία συλλογής του είναι ιδιαίτερα επίπονη και σχολαστική, αφού τα 3 μικρά κοκκινωπά στίγματά του συλλέγονται με το χέρι από κάθε άνθος χωριστά, ενώ αυτό είναι ακόμα φρεσκοκομμένο. Η τιμή του εν λόγω μπαχαρικού που είναι διαδεδομένο πολύ στις κουζίνες του κόσμου μπορεί να κυμανθεί από 500 έως 1.000 ευρώ το κιλό.
Λευκό “μαργαριτερένιο” χαβιάρι
Ένα από τα πιο ακριβά και σπάνια τρόφιμα ανά τον κόσμο, το εν λόγω χαβιάρι προέρχεται από τον οξύρρυγχο αλμπίνο, ένα είδος μεγάλου ψαριού που ζει στην Κασπία Θάλασσα. Ο λόγος που η τιμή του είναι στα ύψη έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα αβγά του ψαριού αυτού μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή χαβιαριού μόνο όταν το ψάρι φτάσει την ηλικία των 100 ετών. Οπότε καταλαβαίνουμε απολύτως γιατί 1 κιλό από αυτό το χαβιάρι κοστίζει 8.500 ευρώ.
Τυρί από ελάφι
Είναι ένα από τα πιο σπάνια τυριά στον κόσμο και μάλιστα παράγεται μόνο σε μια φάρμα στη Σουηδία, σε περιορισμένο αριθμό. Το θηλυκό moose (το είδος ελαφιού που δίνει την πρώτη ύλη) παράγει ιδιαίτερα θρεπτικό γάλα, με υψηλή περιεκτικότητα σε μέταλλα. Ωστόσο, για το άρμεγμα του ζώου οι συνθήκες είναι δύσκολες. Χρειάζονται 2 ώρες, σε απόλυτη ησυχία, για να πάρουμε από το ζώο μόλις 2 λίτρα γάλα. Οπότε το κόστος του, περίπου 1.000 μευρώ το κιλό, δικαιολογείται απόλυτα.
Καφές Kopi Luwak
O ακριβότερος καφές στον κόσμο έχει μοναδικό άρωμα, ήπια αλλά πολύ χαρακτηριστική γεύση και σοκολατένια επίγευση. Παράγεται σε μεγάλες ποσότητες στην Ινδονησία, τις Φιλιππίνες και τη Νότια Ινδία και η ακριβή τιμή του οφείλεται στον ιδιαίτερο τρόπο της παραγωγής. Για την ακρίβεια, οι κόκκοι του καφέ προέρχονται από τα περιττώματα του νυκτόβιου αιλουροειδούς Luwak, που καταναλώνουν κατά τη διάρκεια της νύχτας τους πιο ώριμους και μυρωδάτους καρπούς από τα καφεόδεντρα (ποικιλία Arabica) και στο στομάχι τους τα πρωτεολυτικά ένζυμα εισχωρούν στους σπόρους του καφέ μειώνοντας τα πεπτίδια και πολλαπλασιάζοντας τα αμινοξέα. Κατόπιν, αφού αποβληθούν οι κόκκοι του καφέ αχώνευτοι, περισυλλέγονται, πλένονται, στεγνώνονται και αφήνονται να ωριμάσουν στον ήλιο. Το κόστος του κυμαίνεται από 250 έως 1.200 ευρώ το κιλό.
Τα πιο ακριβά φαγητά του κόσμου που κάποτε τα απολαμβάναμε… δωρεάν!
Σήμερα οι τιμές τους είναι απλησίαστες ή τουλάχιστον συγκαταλέγονται στα πιο ακριβά φαγητά στον κόσμο, που τα απολαμβάνουμε με φειδώ. Αυτά είναι τα πιο ακριβά φαγητά που ωστόσο κάποτε ήταν πολύ φθηνά ή ακόμα τα τρώγαμε και εντελώς δωρεάν!
Τροφές που αγαπούν οι περισσότεροι αλλά οι τιμές τους είναι αρκετά τσιμπημένες στις μέρες μας, με αποτέλσμα να τις τρώμε με προσοχή και χωρίς να… γεμίζουμε το πιάτο. Κάποτε όμως οι άνθρωποι τις απολάμβαναν σε μεγάλες ποσότητες, τόσο πολύ μάλιστα που αρνούνταν ανα φάνε κι άλλο.
Χαβιάρι
Το χαβιάρι είναι ένα από τα πιο ακριβά τρόφιμα στις μέρες μας ενώ το 1800 ήταν τόσο φθηνό που τα bar και τα saloon το σέρβιραν δωρεάν στα σάντουιτς. Το μπελούνγκα σήμερα κοστίζει πάνω από 200 ευρώ τα 50 γραμμάρια, αν και υπάρχουν κάποιες χαμηλότερης ποιότητας εκδοχές του που δεν είναι τόσο ακριβές. Παρ’ όλ’ αυτά, κανείς δεν θα σας το προσφέρει δωρεάν.about:blank
5+1 τρόποι για να καταλάβετε ότι ένα εστιατόριο δεν είναι καλό
Φουά γκρα
Το λιπαρό συκώτι πάπιας ή χήνας είναι τροφή υψηλής γαστρονομίας, την οποία καταναλώνουν στη Γαλλία και αποτελεί ένα από τα βασικά τρόφιμα της γαλλικής κουζίνας. Στην αρχαία Αίγυπτο το έτρωγαν μετά μανίας, ενώ στους μεσαιωνικούς χρόνους ήταν σήμα-κατατεθέν της εβραϊκής χωριάτικης κουζίνας και ήταν φθηνό. Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης ξεκίνησε να θεωρείται πολυτελής λιχουδιά από τους πλούσιους, οι οποίοι έστελναν τους υπηρέτες τους στα εβραϊκά γκέτο της Ρώμης για να το βρουν.
Αστακός
Οι αστακοί είναι άσχημοι, τρέφονται στον πάτο της θάλασσας και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί κάποτε οι άνθρωποι δεν τους πολυήθελαν στο πιάτο τους. Για την ακρίβεια, οι ψαράδες τους πετούσαν πάλι στη θάλασσα αν τύχαινε να πιαστούν στα δίχτυα τους, ενώ οι κρατούμενοι πολέμου κατά τη διάρκεια της αμερικάνικης επανάστασης, δυσανασχετούσαν με το συνεχές σερβίρισμα αστακού στις φυλακές, που ξεπερνούσε τις 3 φορές την εβδομάδα. Πολλοί, μάλιστα τους χρησιμοποιούσαν και σαν λίπασμα. Παρ’ όλο, όμως, που στην βορειοανατολική ακτή ήταν συνηθισμένο φαγητό, στο κέντρο της χώρας δεν είχε κανείς πρόσβαση σε αστακούς, κάτι που τους κατέστησε ως μια σπάνια πολυτέλεια. Λίγο αυτό, λίγο το μάρκετινγκ, οι αστακοί πήραν τα πάνω τους, ειδικά αφότου σκέφτηκε κάποιος να τους μαγειρέψει σε βούτυρο.
Σαλιγκάρια
Τα σαλιγκάρια, τα οποία θεωρούνταν σιχαμερά και όχι ιδιαίτερα γευστικά, υπήρξαν φαγητό των φτωχών στην εποχή των αρχαίων Ελλήνων. Όταν, όμως, οι Γάλλοι σεφ ξεκίνησαν να τα αξιοποιούν σε διάφορα εκλεπτυσμένα πιάτα με αρωματικό βούτυρο, έπαψαν να λέγονται «σαλιγκάρια» και ήρθε η εποχή των escargot.
Στρείδια
Κάποτε υπήρχαν σε πληθώρα στις αμερικάνικες ακτές, κάτι που τα είχε καταστήσει ιδανική τροφή για τους φτωχότερους, ενώ στη Νέα Υόρκη προσφέρονταν δωρεάν στα bar. Στα μέσα του 1800, όμως, με την αύξηση του πληθυσμού, αυξήθηκε και η ζήτησή τους, ενώ η μόλυνση από τα εργοστάσια και η βιομηχανική επανάσταση μείωσε την ύπαρξή τους. Τότε ήταν που επήλθε αύξηση της τιμής του και άρχισαν να τα απολαμβάνουν οι πιο πλούσιοι.
Λευκός σολομός
Έχετε δει ποτέ λευκό σολομό; Πιθανότατα όχι, καθώς είναι πολύ σπάνιοι. Σύμφωνα με το Department of Fish and Game της Αλάσκα, το χλωμό κρέας του σολομού οδηγούσε σε χαμηλότερη τιμή (περίπου 60 σεντ κάτω ανά μισό κιλό) και δεν ήταν εμπορικά επιθυμητό κάποτε. Σήμερα ονομάζεται λευκός “βασιλιάς” και βρίσκεται μόνο σε high-end σούσι bar και εστιατόρια, με την τιμή του στα ύψη, ξεπερνώντας τα 10 δολάρια ανά μισό κιλό σε σχέση με τους ροζ συγγενείς του.
Σούσι
Το σούσι επινοήθηκε ως ένας τρόπος να διατηρηθεί το ψάρι, τυλίγοντάς το σε ρύζι που έχει υποστεί ζύμωση, το οποίο και πετούσαν στο τέλος. Γύρω στα 1600, οι σεφ άρχισαν να προσθέτουν ξίδι στο ρύζι τους αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής του και μόλις έφτασε στη σημερινή του μορφή σε μέγεθος μπουκιάς, έγινε το ιαπωνικό ισοδύναμο του fast food. Το ψάρι και το ρύζι βρίσκονταν σε τέτοια επάρκεια που δεν υπήρχε κανένας λόγος να είναι ακριβό, τουλάχιστον όχι μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έπειτα η χάρη του έφτασε στις Η.Π.Α., όπου διάφορα εστιατόρια στο Λος Άντζελες και την Chinatown άρχισαν να το σερβίρουν στους γεμάτους περιέργεια Αμερικάνους σε μια αρκετά υψηλή τιμή.
Διαβάστε ακόμα στο travelstyle.gr:
Aκολουθήστε μας στo Google News
