«Καρφωμένη» ανάμεσα στις τουριστικές συμπληγάδες της Ίου και της Φολεγάνδρου, η μικρούλα Σίκινος των Κυκλάδων και των ούτε 300 κατοίκων συμπυκνώνει στα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα που της αναλογούν γοητεία άγονη και ισχυρή.
Το νησί της ηρεμίας…
Την αισθάνεσαι με το που κατεβαίνεις από το καράβι στο λιμάνι της Αλοπρόνοιας και λίγα μέτρα πιο πέρα ο κόσμος συνεχίζει να κολυμπά ανενόχλητος. Την συνειδητοποιείς όταν έχεις διατρέξει και τα ούτε 15 χιλιόμετρα οδικού δικτύου του νησιού. Αρκεί να θέλεις βέβαια. Γιατί αυτή η τόσο παρθένα όσο και αυθεντική κυκλαδίτικη λιτότητα, ασφαλώς και δεν είναι για όλους. Υπάρχουν άνθρωποι που θα φύγουν στη… μισή μέρα όπως και κόσμος που ήρθε για μία και κάθισε δεκαπέντε! Αν το ζητούμενο των διακοπών για εσάς είναι η πληθώρα επιλογών, οι εναλλαγές και η κοσμικότητα θα πρέπει μάλλον να κοιτάξετε αλλού. Αν πάλι «κάνω διακοπές» σημαίνει για εσάς τα αφήνω όλα πίσω, κάθομαι με τις ώρες σε ανοργάνωτες παραλίες, διαβάζω το βιβλίο μου, εξερευνώ παμπάλαια μονοπάτια, συνεχίζω, με το μαγιό, στα λιγοστά ταβερνάκια της Χώρας και κλείνω με παρεϊστικα ξενύχτια, ρακές και ρακόμελα τότε στη Σίκινο θα βρείτε το λιμάνι σας.
Μικρές Κυκλάδες: Ταξιδεύουμε στο «νησί του Ήλιου»
Εκτός της Αλοπρόνοιας, μοναδικός οργανωμένος οικισμός του νησιού είναι η Χώρα. Αποτελείται από δύο επιμέρους συνοικίες, το Κάστρο και το Χωριό, που απλώνονται σε δύο αντικριστές βουνοπλαγιές. Από την αριστερή μεριά, το Χωριό είναι ένα όμορφο παζλ από όμορφα σπίτια σε λαβυρινθώδη δρομάκια. Το πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο του παλιού σχολείου δεσπόζει στην είσοδό του και έχει υπέροχη γαλάζια θέα… Αυτό ωστόσο που κλέβει τις εντυπώσεις είναι το Κάστρο, ο οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι.
Μπαίνοντας στο εσωτερικό του από το αυθεντικό παραπόρτι , χαμηλά ασβεστωμένα σπιτάκια (με τα ημιυπόγεια για τη φύλαξη των τροφίμων), χτισμένα το ένα πλάι στο άλλο δίνουν την εντύπωση πως βρίσκεσαι στο σκηνικό κάποιας ταινίας εποχής. Ένα σκηνικό όχι καλλωπισμένο, αλλά τραχύ και αυθεντικό. Όπου ακόμα και η θέα ενός μισογκρεμισμένου σπιτιού δίπλα στην Παναγιά την Παντάνασσα τελικά δεν μοιάζει παράταιρη, πιάνεις αντιθέτως τον εαυτό σου να παρατηρεί ευδιάκριτες ακόμα λεπτομέρειες, όπως το παλιό κρεβάτι και τον εξωτερικό ξυλόφουρνο.
Περπατώντας τώρα ανάμεσα σε σπίτια με παρτέρια γεμάτα φλογερά γεράνια και πυκνές φραγκοσυκιές φτάνετε σταδιακά στο τέρμα του οικισμού, όπου ξεκινάνε σκαλοπάτια προς το μοναστήρι της Χρυσοπηγής (ή Ζωοδόχου Πηγής) στην κορυφή του βράχου. Ανεβείτε απογευματινές ώρες που είναι επισκέψιμο, έστω και μόνο για να απολαύσετε τη θέα της θάλασσας να ενώνεται με τη γραμμή του ορίζοντα (πηγαίνει και το αυτοκίνητο). Το μικρό εκκλησάκι που θα συναντήσετε ανηφορίζοντας πεζοί είναι το λεγόμενο εκκλησάκι του Ελύτη, επιθυμία στη διαθήκη του μεγάλου μας ποιητή την οποία εκπλήρωσε η σύντροφός του Ιουλίτα Ηλιοπούλου.
Ξεχάστε το αυτοκίνητο
Γεμάτο μονοπάτια είναι το νησί, τα οποία μοσχοβολούν θυμάρι και σας φέρνουν σε φαράγγια, βυζαντινά ξωκλήσια, ίχνη αρχαίων οικισμών και δυσπρόσιτες παραλίες. Από εύκολα, όπως αυτό που συνδέει τη Χώρα με την Αλοπρόνοια, μέχρι απαιτητικά όπως το κυκλικό Κάστρο-Πηγάδι Μάναλη-Άγιος Παντελεήμονας-Αλοπρόνοια-Κάστρο. Ένας πολύ καλός και λεπτομερής πεζοπορικός χάρτης για τη Σίκινο είναι αυτός που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάβαση, ενώ 7 από τα μονοπάτια του νησιού βρίσκονται σε φάση σηματοδότησης.
Προσβάσιμος, τόσο μέσω μονοπατιού όσο και με το αυτοκίνητο (μέχρι ενός ορισμένου σημείου), ο Ναός της Επισκοπής είναι από εκείνες της εκπλήξεις της ενδοχώρας που δεν πρέπει να χάσετε. Αινιγματικός και αγέρωχος, συνενώνει εποχές και θρησκείες, αφού χτίστηκε αρχικά ως ρωμαϊκό μαυσωλείο κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., ενώ τον 17ο αιώνα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό με τρούλο και ιερό. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη αρχαιολογικές εργασίες, οπότε δεν θα μπορέσετε να πλησιάσετε πάρα πολύ, ωστόσο και μόνο η θέα υποβάλλει.
Η Σίκινος παλιά λεγόταν και Οινόη
Ο λόγος; Τα ξακουστά από τους αρχαίους χρόνους αμπέλια της Σικίνου. Την παράδοση αναβιώνει τα τελευταία χρόνια το οινοποιείο Μάναλη, «κρεμασμένο» σε μια πανέμορφη τοποθεσία στην απόκρημνη βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Λειτουργεί αποκλειστικά με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, ενώ στον βιολογικό αμπελώνα καλλιεργούνται κυκλαδίτικες ποικιλίες που δίνουν 3 εξαιρετικά κρασιά. Το «Εν Λευκώ», ένα ξηρό και φρουτώδες λευκό από Ασύρτικο, Αηδάνι και Μονεμβασιά, το «Εν Θερμώ», ένα μεστό κόκκινο από Μαντηλαριά και Ασύρτικο, και το ξεχωριστό «Λιοσάτο», έναν επιδόρπιο οίνο από σταφύλια που «ψήνονται» αρχικά στον ήλιο για 15 ημέρες. Το οινοποιείο είναι επισκέψιμο τους καλοκαιρινούς μήνες κάθε απόγευμα μετά τις 6, ενώ την ξενάγηση στις εγκαταστάσεις ακολουθεί δοκιμή των κρασιών συνοδεία μεζέδων στην πανέμορφη βεράντα με την συγκλονιστική θέα (www.manaliswinery.gr).
Ώρα για βουτιά
Μαζί με την πεντακάθαρη αμμουδιά της Αλοπρόνοιας, δύο ακόμα παραλίες είναι προσβάσιμες οδικώς: το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος. Και στις 3 υπάρχουν δωρεάν δημοτικές ομπρέλες, ενώ στον Άγιο Γεώργιο λειτουργεί το ταβερνάκι «Αλμύρα» με φρέσκο ψαράκι. Στις υπόλοιπες παραλίες (Άγιος Παντελεήμονας, Σαντοριναίικα, Μάλτας και Αη Γιάννης) οδηγούν μονοπάτια ή το καΐκι που αναχωρεί από την Αλοπρόνοια. Απαραίτητα εφόδια η ομπρέλα θαλάσσης, νερό και κάτι για να τσιμπήσετε.
Tips
- Αναζητήστε εξαιρετικό ντόπιο θυμαρίσιο μέλι και κάπαρ
- Το τοπικό λεωφορείο εκτελεί τακτικά δρομολόγια από την Αλοπρόνοια προς τη Χώρα και την Επισκοπή
- Μην ψάξετε για ταξί, διότι δεν υπάρχουν
- Στο νησί παρέχεται δωρεάν δημόσιο wi-fi
- Φαβοκεφτέδες, ρεβίθια, γίγαντες, αμπελοφάσουλα και βέβαια ντόπιο κρασί είναι μερικά από τα εδέσματα που προσφέρονται σε αφθονία στα ξακουστά σικινιώτικα πανηγύρια, μεγαλύτερο αυτό του Δεκαπενταύγουστου.
- Οι Γιορτές Φωτογραφίας της ομάδας Photosikinos με φωτογραφικές προβολές και οι Γιορτές Σικίνου με εκθέσεις, παραστάσεις και συναυλίες προσδίδουν στο σικινιώτικο καλοκαίρι χρώμα καλλιτεχνικό.
- Επιδοθείτε άφοβα σε island hopping εκμεταλλευόμενοι την ενδοκυκλαδική γραμμή και «πεταχτείτε» μέχρι την Ίο ή τη Φολέγανδρο
Δείτε επίσης στο travelstyle.gr:
Aκολουθήστε μας στo Google News
