Η εικαστικός Καίτη Χόρτη παρουσιάζει μια ιδιαίτερη έκθεση μεταλλοτεχνίας από ποδήλατα στον κήπο του Black Duck Garden για όλο τον μήνα Μάιο Μέλισσες , πεταλούδες, τζιτζίκια, ερωδιοί αλλά και χορεύτριες είναι κάποια από τα θέματα που πραγματεύεται η Καίτη Χόρτη με τη χρήση παλιών ποδηλάτων.
Έργα μεταλλοτεχνίας από ποδήλατα της Καίτης Χόρτη
Μάιος 2018
Εγκαίνια έκθεσης: Τετάρτη 2 Μαΐου ώρα 19.00
“H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί… Το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη…”
Καίτη Χόρτη, εικαστικός
“Η ευρηματική καλλιτέχνιδα μας καλεί σε μια ρομαντική ανακάλυψη της ευαίσθητης πρόσληψης της μικρο-ζωής, της ενόργανης σιωπής των μικρών και ασήμαντων, που δεν φωνασκούν την ύπαρξή τους, αλλά την ψελλίζουν στον καλλιτέχνη κι εκείνος διαμεσολαβεί σε μας για την κατανόηση, την οικείωση με την ύπαρξή τους”.
Παρασκευή Κοψιδά Βρεττού,
Διδάκτωρ Φιλολογίας – Συγγραφέας
Το απόλυτο backpack ταξιδιού! Μια αποσκευή που δεν την χρεώνεσαι στο αεροπλάνο! (photos)
Δυο λόγια για τη δημιουργό:
H Καίτη Χόρτη ξεκίνησε το εικαστικό της “ταξίδι” το 2008 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο.
Δημοσιογράφος επί 35 χρόνια σε περιοδικά της Αθήνας, συγγραφέας και εκδότρια παιδικών βιβλίων (Οι Ιστορίες του Μπούμπη), κράτησε δυνατή τη σχέση της με την τέχνη και το περιβάλλον.
Παράλληλα, συμμετέχει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις.
Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας τις δύο μεγάλες της αγάπες: ποδήλατο και γλυπτική.
katehorti.blogspot.gr
Ορθοπεταλιά στην… τέχνη
Υπάρχει μια βασική αρχή στη Γλυπτική. Μαθαίνεις να κοιτάς το περίγραμμα των πραγμάτων. Από τη στιγμή που ασχολήθηκα με τη Γλυπτική, το 2008, βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι. Το ποδήλατο είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες.
Παρατηρώντας τα ποδήλατα μού γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξω κάποιο έργο με εξαρτήματα ενός ποδήλατου. Το πρώτο ποδήλατο που μετέτρεψα σε έργο αναπαριστά μια γυναίκα, τη Ζωή-ποδήλατο (έχει και μεταφορική έννοια). Μετά από αυτό συγκέντρωνα ποδήλατα με σκοπό να φτιάξω κι άλλα έργα. Το δεύτερο ήταν η Πεταλούδα. Ένα δύσκολο έργο που στήθηκε επάνω σε ένα σπαστό ποδήλατο. Ακολούθησε η κατασκευή του μεγαλειώδους Ερωδιού. Αμέσως μετά το Παρυδάτιο πουλί, η Πεταλούδα στο ποδήλατο, η Πασχαλίτσα, η Μελισσούλα και έπεται συνέχεια…
Το μαγαζί που θα βρεις το καλύτερο και αληθινό πεϊνιρλί της Αθήνας! (photos)
Η κατασκευή ενός έργου από ένα “διαλυμένο” ποδήλατο ενέχει τη δυσκολία του πώς θα χρησιμοποιήσεις κάθε κομμάτι. Για παράδειγμα μια σέλα ενός παλιού ποδήλατου μου έδωσε την ιδέα ενός κεφαλιού πουλιού. Το εξάρτημα ενός ποδήλατου μου δίνει την έμπνευση για να αρχίσω ένα έργο. Η συναρμολόγηση (όπως θα ήταν ίσως η πιο σωστή λέξη) των κομματιών σε μια νέα σιδερένια κατασκευή αρχίζει από ένα εξάρτημα ποδήλατου επί του οποίου δομείται ένα έργο. Κάθε εξάρτημα μπορεί να αποτελέσει τμήμα ενός εντελώς διαφορετικού έργου. Το σημαντικότερο είναι πως τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί…
Στις πιθανές ερωτήσεις “γιατί ποδήλατο” και “γιατί μεταλλοτεχνία” θα απαντούσα πως το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν θα έχει πλέον παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη… Επίσης για τη μεταλλοτεχνία θα έλεγα πως είναι η τέχνη που πάει τα πράγματα παρακάτω. Ακολουθεί τη νέα μορφή που τους δίνεις. Υποδηλώνει δυναμισμό αντίστοιχο με εκείνον του μετάλλου.
Βέβαια όλα αυτά τα έργα πραγματοποιήθηκαν χάρη στον Ιωάννου Χ. ο οποίος επιμελήθηκε την κατασκευή τους με ιδιαίτερο ζήλο. Η δουλειά του είναι αξιοθαύμαστη!
Καίτη Χόρτη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Καίτη Χόρτη
Εγκύκλιες σπουδές
1975-2014, λινοτύπης, επιμέλεια-διόρθωση περιοδικών και βιβλίων
2002-2006, Συγγραφή και έκδοση 8 παιδικών βιβλίων με το γενικό τίτλο «Οι Ιστορίες του Μπούμπη».
ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
2011, Παρακολούθηση μαθημάτων Ιστορίας της Τέχνης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο (Ιταλική Αναγέννηση), Αθήνα.
2007-2008-2009, παρακολούθηση μαθημάτων Πλαστικής, Μεταλλοτεχνίας, Χαλκοπλαστικής και Μαρμαρογλυπτικής στο Εργαστήριο Γλυπτικής του Μουσείου «Νικόλαος Περαντινός», Αθήνα και Πάρο.
1995-96, Μαθήματα Βυζαντινής Αγιογραφίας, Εργαστήριο Π. Φαλήρου, πατήρ Κων/νος. 1978, Αυτοδίδακτη ζωγραφική.
Συμμετοχή σε εκθέσεις
2017, Σεπτέμβρης-Οκτώβρης, ατομική εικαστική παρέμβαση στον κήπο των Ζαμπελίων στη Λευκάδα με θέμα «Λευκάδα, η πόλη του ποδήλατου».
2017, Ιούλιος-Αύγουστος, ατομική εικαστική παρέμβαση στο ιβάρι της Λευκάδας με θέμα «Λευκάδα, η πόλη του ποδήλατου».
2017, 20 Μαΐου, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
2016, 25 Ιανουαρίου, ομαδική έκθεση Εργαστηρίου Περαντινού, Βρυσάκι, Αθήνα.
2014, Mάιος, Μικρό Συμπόσιο Γλυπτικής, ομαδική έκθεση μαρμάρου, «Ακολουθώντας το δρόμο του Σουνίου», Λαγονήσι, Αττική.
2014, 9 Ιουλίου, «Δρομέας», αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα προς τιμή του Άγη Εμμανουήλ, Άγιος Κοσμάς, Αττική.
2013, Ιούνιος, συμμετοχή στο 3ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικής Δημιουργίας, Ηλιούπολη, Αττική.
2013, 18 Μαΐου, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
2012, Ιούνιος, συμμετοχή στο 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικής Δημιουργίας, Ηλιούπολη, Αττική.
2012, 20 Μαΐου, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
2011, 15 Μαΐου, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
2011, Ιούνιος, υπεύθυνη επικοινωνίας του 1ου Συμπόσιου Γλυπτικής Πάρου.
2011, Ιούλιος, συμμετοχή στο 1ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικής Δημιουργίας, Ηλιούπολη, Αττική.
2011, Σεπτέμβρης, ομαδική έκθεση καλλιτεχνών στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, Φεστιβάλ Αντίστασης και Δημιουργίας, Αττική.
2010, 16 Μαΐου, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
2009, Ιούλιος, ομαδική έκθεση μαρμαρογλυπτικής, Αγ. Άννα, Παροικιά, Πάρος.
2009, Μάιος, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
2008, Μάιος, ομαδική έκθεση στο Εργαστήριο Περαντινού, Αθήνα.
Ποια έιναι η πόλη-φάντασμα 4 φορές μεγαλύτερη από το Λονδίνο, που παραμένει άδεια; (photos)
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΤΗ ΧΟΡΤΗ
Ποδήλατα που λένε τις άλλες ζωές τους…
Δεν θορυβεί, δεν ρυπαίνει, δεν βιάζεται. Υποτάσσει τον χρόνο στο συναίσθημα, τον χώρο στο βλέμμα. Το ποδήλατο. Μια άρτια έν-τεχνη, μηχανική ζωή, προ-πολιτισμική και μετα-πολιτισμική σύνθεση εμπειριών της ανθρώπινης μετα-κίνησης. Και ακόμα: μια μετα-ποιημένη ύπαρξη καλλιτεχνικής φαντασίωσης, που ενσωματώνει και ζωοποιεί τη φαντασιακή μετάπλαση της ανόργανης σε οργανική ύλη και ζωή.
Αυτά είναι τα ποδήλατα της Καίτης Χόρτη, της ευρηματικής καλλιτέχνιδας που έρχεται να μας υποβάλλει μια νέα αισθητική ανάγνωση του τοπίου και να μας παρασύρει στην ευαίσθητη αγωγή ενός εμπλουτισμένου βλέμματος εικαστικών μεταμορφώσεων. Μας καλεί σε μια «παρά θίν’ αλός» ρομαντική ανακάλυψη της ευαίσθητης πρόσληψης της μικρο-ζωής, της ενόργανης σιωπής των μικρών και ασήμαντων, που δεν φωνασκούν την ύπαρξή τους, αλλά την ψελλίζουν στον καλλιτέχνη κι εκείνος διαμεσολαβεί σε μας για την κατανόηση, την οικείωση με την ύπαρξή τους.
Έχουμε δει τη Δυστοπία (Dystopia) του Κορεάτη Seo Young Deok, τις σκληρές μεταλλικές από αλυσίδες ποδηλάτων ανθρώπινες φιγούρες του – άγρια μετουσίωση της νοσηρότητας του σύγχρονου βιομηχανικού περιβάλλοντος. Τα λυρικότερα νατουραλιστικά, από ποδήλατα, μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα, γλυπτά του Ουαλού John Brown και του Γάλλου Edouard Martinet. Tα μεταπλασμένα σε φωτιστικά, κρεμάστρες, κοσμήματα, διακοσμητικά χώρου, γλυπτά πάλι από εξαρτήματα ποδηλάτων, στην εντυπωσιακή Ride Now της Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια της πολυφωνικής έκθεσης Make Art.
Tα αναγνωρίσιμα όμως «μεταμορφωμένα» ποδήλατα της Καίτης Χόρτη έρχονται να αφηγηθούν ήσυχα, στον πρώτο τους περίπατο, τη μικροϊστορία του φυσικού τοπίου.[…] να δώσουν φωνή στο σιωπηλό τοπίο, να υποδείξουν ιδεώδεις συνειρμούς φύσης-ανθρώπου, να διαμηνύσουν νόστους και επιστροφές σε δυνατές ευτοπίες, να υπενθυμίσουν οφειλόμενο σεβασμό – στην τέχνη και στην τέχνη να είσαι άνθρωπος. Ξεκινώντας από την πολύσημη Ζωή-ποδήλατο, με το πρώτο της νόημα, τις μεταφυσικές του σημάνσεις και τη λαϊκή του μεταφορική χρήση (του έκανε τη ζωή ποδήλατο…), η καλλιτέχνις μας εισάγει στις παρα-μυθικές «ιστορίες ζωής» εντόμων και πουλιών, όλου του μικρο-πλούτου μιας οργανικής άνοιξης, που παρά τις αφαιρετικές της μεταπλάσεις, αναδεικνύει με μιμητικές παραπομπές στον φυσικό κόσμο, τη δυναμική της ανόργανης ύλης και τις δυνατότητες της αισθητικής ποιότητας των φυσικών μορφών.
Αθήνα: 10+1 παραδεισένιες αυλές που θα γίνουν το καλοκαιρινό σου καταφύγιο! (photos)
Η επιβλητική Πεταλούδα, η τρυφερή Πεταλούδα στο Ποδήλατο, ο μεγαλειώδης Ερωδιός, Το Παρυδάτιο Πουλί, η Πασχαλίτσα, η Μελισσούλα σαν σε ρυθμική παράσταση απελευθερώνουν έναν μαγνητικό λυρισμό, αυτόν της βιολογικής φόρμας μέσα στον οποίο ανασυντίθεται η αρχική ανόργανη αφετηρία. Υλοποιεί και συνθέτει την ομορφιά η λεπταίσθητη καλλιτέχνις, και μας μυεί στην αβρότητα που εγκλείει και προσκαλεί στον οικολογικό, τον αισθητικό, τον ηθικό εντέλει σεβασμό όλων μας: στην τέχνη, στη ζωή! Ας την ακολουθήσουμε πάνω στα ποδήλατά μας…
Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού
Διδάκτωρ Φιλολογίας – Συγγραφέας
Απείθαρχο, περιοριστικό υλικό
«Γνώρισα την Καίτη πριν από πέντε χρόνια […] Έμαθα πως είναι μια συγγραφέας, μια δημοσιογράφος και μια κομποστοποιήτρια. Μετά τα έφερε η ζωή έτσι που χαθήκαμε μέχρι πριν από 10 δέκα μέρες που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε […] έχω κάνει αυτό κι αυτό, ρίξε μια ματιά. Όντως ήρθα, είδα τα έργα της και ενθουσιάστηκα. Φυσικά δέχτηκα να μιλήσω γι’ αυτά ως εκπρόσωπος του ecoart. Το ecoart ασχολείται με την περιβαλλοντική τέχνη. Θέλω να μιλήσω για το υλικό που έχει χρησιμοποιήσει.
Συνήθως στη Γλυπτική ο γλύπτης έχει να κάνει με έναν άμορφο όγκο στον οποίο επιβάλλει το όραμά του, τη θέλησή του και την ιδέα του. Και ο όγκος υπακούει. Παίρνει τη μορφή που θέλει ο καλλιτέχνης. Το υλικό που έχει χρησιμοποιήσει η Καίτη δεν είναι τόσο υπάκουο. Είναι ένα απείθαρχο πολύ περιοριστικό υλικό που απαιτεί κάποια ιδιαίτερη ικανότητα για να το διαχειριστεί ο καλλιτέχνης και να παράγει κάποια μορφή, τελικά. Πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με κάποιο πουλί, κάποιο έντομο. Νομίζω το έχει πετύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό η Καίτη και ειδικά όπως σοφά έχουν τοποθετηθεί τα έργα μπροστά στον ορίζοντα αναδεικνύεται παρά πολύ καλά η επιτυχία της.
Αθήνα: 5 ιδανικές και «μυστικές» αποδράσεις που μάλλον δεν γνωρίζετε την υπαρξή τους!
Ένα άλλο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας αυτά τα έργα είναι ένας παραλληλισμός με την εποχή μας. Η Καίτη χρησιμοποίησε παλιά, σκουριασμένα εξαρτήματα από αντικείμενα τα οποία δεν έχουν καμία χρήση πια και έπρεπε να έχουν μια χρήση, ήθελε να τα χρησιμοποιήσει, να τους δώσει μια καινούργια ζωή όπως είπε και η ίδια. Νομίζω αυτό έχει μεγάλη σχέση με αυτό που ζούμε σήμερα. Σήμερα με απαξιωμένα, ακατάλληλα υλικά καλούμαστε να φτιάξουμε κάτι καινούργιο. Να φτιάξουμε τη ζωή μας από την αρχή».
(Ομιλία της Σταματίνας Πάλμου στην έκθεση «Λευκάδα, η πόλη του ποδήλατου)
Η Σταματίνα Πάλμου, περιβαλλοντική καλλιτέχνις και επιμελήτρια εκθέσεων. Συμμετέχει στην ομάδα ecoart (Costis, Nanos Valaoritis, Sotiris Therianos, A. Alieas, N. Moschos, O. Alexopoulou κ.ά.).
Aκολουθήστε μας στo Google News
