Όλοι μας, λίγο πολύ και με ή χωρίς παιδιά έχουμε πάει κάποια στιγμή διακοπές. Έχουμε ζήσει το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι στα παράλια του Αιγαίου και του Ιονίου.
Σίγουρα έχουμε δει τις μικροκοινωνίες που διαμορφώνονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ιδιαίτερα στα επίκεντρα των διακοπών όπως είναι τα παραλιακά χωριά και τα νησιά. Αυτές οι ομαδοποιήσεις που γίνονται το καλοκαίρι μπορεί να κρατάνε λίγο, μα έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας, όπως το ν’ αποτελούνται από μικρότερες ομάδες.
Οι ομάδες των καλοκαιρινών μικροκοινωνιών μας λοιπόν, ή οι φυλές του καλοκαιριού αν θέλετε, περιλαμβάνουν:
Τους ντόπιους. Μένουν στο χωριό ή το νησί όλο το χρόνο, βρέξει χιονίσει. Οι νεότεροι ανυπομονούν να ‘ρθει το καλοκαίρι για να «γεμίσει με κόσμο» το μέρος, ενώ οι μεγαλύτεροι δεν αντέχουν τη βαβούρα και το πήξιμο και κάνουν υπομονή έως το φθινόπωρο.
Τους πρώην ντόπιους. Αυτοί μεγάλωσαν στο χωριό ή το νησί κι έρχονται πλέον μόνο για τις γιορτές και το καλοκαίρι. Συνήθως θα ‘ρθουν πρώτα οι μη εργαζόμενοι γονείς και οι εκπαιδευτικοί με το που θα κλείσουν τα σχολεία. Τα λοιπά μέλη της οικογένειας, στενής ή ευρύτερης, θα πηγαινοέρχονται καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα Σαββατοκύριακα ή όταν έχουν άδεια. Νιώθουν σα στο σπίτι τους, ώρες ώρες βαριούνται και λίγο, αλλά «σαν τον τόπο σου δεν έχει». Άσε που δεν πληρώνουν και διαμονή στο σπίτι των γονιών ή των παππούδων.
Τους «παλιούς» τουρίστες. Έρχονται στο ίδιο μέρος εδώ και χρόνια, μπορεί ν’ αγόρασαν και σπίτι κι αισθάνονται τόσο άνετα που είναι πιο ντόπιοι κι απ’ τους ντόπιους. Ξέρουν όλα τα κουτσομπολιά του χωριού και θεωρούν τους εαυτούς τους ειδήμονες για όλη την περιοχή.
Είναι γεγονός!Η πρώτη ελληνική ταξιδιωτική εφαρμογή!!!Θα σε ‘ξεσηκώσει’!
Τους τουρίστες «μακράς διάρκειας». Μπορεί να έρχονται για πρώτη ή δεύτερη φορά στον τόπο, αλλά θα μείνουν αρκετά ώστε να γνωρίσουν πρόσωπα και πράγματα. Είναι οι τουρίστες με τους οποίους θ’ ασχοληθούν οι προηγούμενοι, καθώς ανανεώνουν λίγο τη «ροή» της μικροκοινωνίας, αλλά επειδή υπάρχει και η προοπτική να τους ξαναδούν την επόμενη χρονιά.
Τους τουρίστες, σκέτο. Είναι όσοι ήρθαν για διακοπές, για πέντε ή το πολύ δέκα ημέρες και τους οποίους ελάχιστοι θα θυμούνται, εκτός ίσως από ορισμένους νεαρούς και νεαρές σε περίπτωση που παίξει φλερτ.
Τους τουρίστες του Σαββατοκύριακου. Οι καλεσμένοι των παιδιών ή των εγγονών των ντόπιων που έρχονται για ένα Σαββατοκύριακο, γιατί δεν γίνεται να κατσικωθείς όταν δεν έχεις και τόσα πολλά θάρρητα με τη μαμά ή τη γιαγιά της φίλης ή του φίλου σου.
Επίσης είναι όσοι πρόλαβαν να κλείσουν κανένα δωμάτιο και ήρθαν για να ξεσκάσουν για ένα Σαββατοκύριακο γιατί μεγαλύτερες διακοπές δεν παίζουν, λόγω δουλειάς ή οικονομικών. Πολύ λίγο τους καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι, εκτός ίσως απ’ τη γκρίνια που θα βγάλουν πως «το Σαββατοκύριακο είναι αφόρητα με τόσο κόσμο και δεν μπορείς να πας πουθενά».
Τους αλλοδαπούς τουρίστες. Αυτοί πια περνάνε και δεν αγγίζουν, μ’ εξαίρεση ίσως όσους προκαλέσουν προβλήματα. Οι αλλοδαποί πρέπει να είναι ευγνώμονες που μπορούν να έρχονται στις όμορφες παραλίες μας και ν’ αφήνουν το παραδάκι τους χωρίς παράπονο και πολλές απαιτήσεις.
Αυτές οι ομάδες, οι προσωρινές «φυλές», θα έρθουν σ’ επαφή μ’ ένα πιθανό φλερτ, κάποια μέρα που θα τύχουν σε διπλανές ξαπλώστρες στην παραλία, θα περάσουν ο ένας δίπλα στον άλλο στο σούπερ μάρκετ, θα μιλήσουν όταν τα παιδιά κάποιων παίζουν με τα παιδιά κάποιων άλλων στην παραλία ή την παιδική χαρά και γενικώς θα συνυπάρξουν κατά τη διάρκεια της θερινής σεζόν. Παρόλα αυτά όμως θα παραμείνουν ευδιάκριτες και ξεχωριστές έως το τέλος του καλοκαιριού όταν, με την εξαίρεση των ντόπιων, οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν στη βάση τους.
πηγή:huffingtonpost.gr
Aκολουθήστε μας στo Google News
