Σκέφτεστε μια εκδρομή μέχρι τα πανέμορφα Ζαγοροχώρια; Περίπου 5,5 ώρες με το αυτοκίνητο από την Αθήνα, 476 χιλιόμετρα- εξαρτάται και σε ποιο χωριό θέλετε να πάτε- θα σας υποδεχτούν φιλόξενοι άνθρωποι και θα αντικρίσετε τοπία παραμυθένια. Τα χωριά του Ζαγορίου, κοινώς γνωστά ως Ζαγοροχώρια, είναι παραδοσιακά, γραφικά και πανέμορφα με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική που γοητεύουν με την άγρια ομορφιά της φύσης που τα περιβάλλει! Τα χωριά είναι δεκάδες και σε όποιο και να βρεθείτε έχει τη δική του ομορφιά. Ωστόσο εδώ θα πάμε σε 6 από αυτά, κοντινά μεταξύ τους που μπορείτε να τα συνδυάσετε για μια εκδρομή όνειρο!
Ξεκινώντας από το πιο απομακρυσμένο αλλά και ένα από τα πιο όμορφα! Το υπέροχο Τσεπέλοβο…
Τσεπέλοβο
Το Τσεπέλοβο είναι χτισµένο σε υψόµετρο που ξεπερνά τα χίλια µέτρα, στην κορυφή Καζάρμα του όρους Τύμφη,είναι το µεγαλύτερο σε πληθυσµό από τα χωριά του Ζαγορίου, αλλά και το πιο απομακρυσμένο. Βρίσκεται 51 χλμ. βόρεια από τα Ιωάννινα.
Φηµίζεται για το τριήµερο πανηγύρι του, το οποίο γίνεται τον Αύγουστο και συγκεντρώνει κόσµο από όλα τα Zαγοροχώρια. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα. Με τη χλωρίδα να οργιάζει στο φόντο, δείχνει σαν να έχει ενσωματωθεί ανάγλυφα πάνω στον ίδιο το βράχο, να αποτελεί πλέον προέκταση, κομμάτι του ίδιου του βουνού.
Η ιστορία του χωριού
Η ιστορία του είναι μακρά και δεν θα μπορούσε να μην εμπλέκεται με την Ελληνική Επανάσταση αφού από εκεί το 1820, ο ποιητής Ιωάννης Βηλαράς μαζί με τον δάσκαλο του Γένους Αθανάσιο Ψαλίδα, καθοδήγησαν την πρώτη φάση του Αγώνα.
Η εμπορική ακμή του, η οποία παρατηρήθηκε κυρίως στον τομέα της ξυλείας, χρονολογείται από πιο πριν, κάπου το 18ο αιώνα και ενώ όλα βρίσκονται υπό την Οθωμανική αυτοκρατορία. Από το 1700 λειτουργούσε εκεί ένα από τα πρώτα σχολεία στο οποίο μάλιστα ο Ψαλίδας εκτελούσε χρέη δασκάλου. Σήμερα απαριθμεί λιγότερους από 300 κατοίκους.
Η αρχιτεκτονική
Όπως όλα τα γνήσια ηπειρώτικα χωριά είναι ένας παραδοσιακός οικισμός που η πέτρα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο όπου και αν κοιτάξει κανείς. Από τον αιωνόβιο πλάτανο που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού ξεκινάει ένα οδοιπορικό στα λιθόστρωτα σοκάκια του που καλύπτονται κάθε φθινόπωρο από πορτοκαλί φύλλα.
Οι περίπατοι οδηγούν σε γέφυρες όπως αυτή του Κονόμου, του Χάτσιου και της Κοβάτσαινας, σε κομψές αυλόπορτες πετρόχτιστων αρχοντικών με καμινάδες που καπνίζουν τους χειμερινούς μήνες. Πολλά από τα κτήριά του, έχουν κριθεί διατηρητέα.
Η διαμονή στο μαγευτικό Τσεπέλοβο είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστη για τους επισκέπτες, καθώς τους προσφέρει στιγμές χαλάρωσης σε γραφικούς ξενώνες και χώρους εστίασης.
Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου
Στην πλατεία του οικισμού βρίσκεται η εκκλησία του 1753 του Αγίου Νικολάου με το εξάγωνο καμπαναριό στην οποία μπορεί ο καθένας να θαυμάσει αγιογραφίες ανεκτίμητης ιστορικής αξίας.
Μόλις 60 μέτρα πιο πάνω υπάρχουν τα ερείπια του σπιτιού της μεγάλης ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη. Βγαίνοντας λίγο πιο έξω από τον οικισμό και πριν περάσουμε στο Καπέσοβο, κοντά στο φαράγγι “Βικάκι”, υπάρχει η Μονή Αη-Γιάννη Ροκοβού που ιδρύθηκε με προτροπή της αυτοκράτειρας Πουλχερίας το 1028, ενώ οι τοιχογραφίες του χρονολογούνται από το 18ο αιώνα και έπειτα.
Κάθε χειμώνα το “μεγάλο” Ζαγοροχώρι, “σκαρφαλώνει” στις θέσεις των τουριστικών προορισμών. Όλο και περισσότερος κόσμος στρέφεται βόρεια αναζητώντας λίγες στιγμές ανάπαυσης, απολαμβάνοντας την αυθεντική ζαγορίτικη φιλοξενία.
Ο επισκέπτης του χωριού απ’ όσο μακριά κι αν έρχεται, είναι σίγουρο ότι θα αποζημιωθεί από την απέραντη άγρια, ορεινή ομορφιά του και τις ζεστές καρδιές των ανθρώπων!
Βραδέτο
Φεύγοντας από το Τσεπέλοβο και με κατεύθυνση στα δυτικά θα φτάσετε στο όμορφο Βραδέτο. Τα δυο χωριά απέχουν μεταξύ τους μόλις 15 χιλιόμετρα αλλά λόγω του ορεινού δρόμου θα χρειαστείτε περίπου 30 λεπτά οδικώς.
Το Βραδέτο είναι ένα ιστορικό χωριό με υπέροχο φυσικό κάλλος, γνωστό και ως το «μπαλκόνι του Ζαγορίου»
Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.340 μ. από το 1616, οπότε και γίνεται μνεία για το χωριό σε ιστορικά κείμενα, ενώ αριθμεί ελάχιστους κατοίκους. Ξεχωρίζει για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών του, όλα χτισμένα με πέτρα, που θα απολαύσετε κάνοντας μια βόλτα στα καλντερίμια.
Το Βραδέτο είναι το ψηλότερο χωριό από τα Ζαγοροχώρια, 49 χιλιόμετρα από τα Γιάννενα, και διαθέτει πλείστες φυσικές ομορφιές, που αξίζει να τις γνωρίσει από κοντά ο επισκέπτης, αποτελώντας έναν από τους ωραιότερους φθινοπωρινούς προορισμούς. Μάλιστα, η θέα από ψηλά είναι το λιγότερο μαγευτική και κόβει την ανάσα.
Παλιότερα δρόμος επικοινωνίας δεν υπήρχε παρά μόνο η περίφημη πέτρινη σκάλα-μονοπάτι, μέσω της οποίας επικοινωνούσε το Βραδέτο με το κοντινότερο χωριό, το Καπέσοβο, που, σημειωτέον, είναι ένα πανέμορφο ελληνικό χωριό του 16ου αιώνα…
Η κεντρική εκκλησία του Βραδέτου, «Η γέννηση της Θεοτόκου», χτίστηκε το 1799 από τον Νικόλαο Τσιγαρά και γιορτάζει κάθε 8 Σεπτεμβρίου, με τριήμερο πανηγύρι που είναι διάσημο σε ολόκληρο τον νομό Ιωαννίνων.
Μπελόη: Η πανέμορφη θέα
Η Μπελόη, μια τοποθεσία στην άκρη της χαράδρας του Βίκου προσφέρει πανοραμική θέα στο φαράγγι, αφού οι επισκέπτες έχουν στα πόδια τους ολόκληρο τον Βίκο. To πολύχρωμο πετρόδασος… σχηματίζεται από ασβεστολιθικές πλάκες και δέντρα, ένα μωσαϊκό που παραπέμπει σε τρισδιάστατο πίνακα ζωγραφικής και μοιάζει να έχει γίνει από κάποιον σπουδαίο καλλιτέχνη.
Η περίφημη Δρακολίμνη
Στα όρια του Βραδέτου και του Παπίγκου βρίσκεται η Δρακολίμνη, μια εκδρομή που αξίζει να κάνετε. Μια λίμνη σε υψόμετρο 2.150 μέτρα, στην οποία ζουν χιλιάδες χρόνια τώρα τα αμφίβια Τρίτωνες και γύρω τους έχει «χτιστεί»ο μύθος των δράκων-φυλάκων της λίμνης. Η λίμνη απέχει 1 ώρα πεζοπορίας από το οργανωμένο καταφύγιο στο διάσελο της Αστράκας και 4 ώρες πεζοπορίας από το Μικρό Πάπιγκο. Η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο με τα πόδια.
Οι σπηλιές του Βραδέτου
Μερικά από τα βαθύτερα σπηλαιοβάραθρα της χώρας αλλά και της Ευρώπης βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του Βραδέτου. Η Τρύπα στα Αλώνια, η τρύπα της Σκάλας, η Καλόγρια, η Ρεπετίνα, η Γκαϊλότρυπα, η τρύπα στα Κορνίσια είναι μερικές από τις ονομαστές σπηλιές, που προσελκύουν εκατοντάδες φανατικούς της σπηλαιολογίας. Φυσικά και τους λάτρεις της φύσης και της πεζοπορίας, που θα συναντήσουν μοναδικές εικόνες.
Η περίφημη Σκάλα του Βραδέτου
Η περίφημη Σκάλα του Βραδέτου που ένωνε το χωριό Βραδέτο με το Καπέσοβο και τον υπόλοιπο κόσμο έως τη δεκαετία του ’70 αποτελεί σήμερα μία εκπληκτική πεζοπορική διαδρομή και ένα προσκύνημα στην τοπική αρχιτεκτονική.
Η κατάβαση μέχρι τα δύο γεφυράκια, το Πέρα και το Δώθε, που ενώνουν την κοίτη της χαράδρας της Μεζαριάς, διαρκεί περίπου 1 ώρα αλλά θα σου πάρει πολύ περισσότερο. Κάθε λίγα μέτρα θα κοντοστέκεσαι για να παρατηρήσεις το εντυπωσιακά μελετημένο έργο που λέγεται ότι χρειάστηκε 20 χρόνια για να κτιστεί (χρονολογείται με επιφύλαξη στις αρχές του 18ου αι.).
Τρεις λωρίδες κυκλοφορίας, μία για τα ζώα με μαύρη πέτρα και δύο για τους ανθρώπους με άσπρη, μετρημένο πλάτος υπολογισμένο ακριβώς ώστε τα ζώα να μπορούν να στρίβουν μαζί με το ογκώδες φορτίο τους και περισσότερα από 1.000 λιθόστρωτα σκαλοπάτια που καλύπτουν ομαλά υψομετρική διαφορά 250 μ.
Κατασκευάστηκε από ντόπιους τεχνίτες της πέτρας, με σκοπό να ενώσει τα χωριά Καπέσοβο και Βραδέτο και αυτό εξυπηρετούσε μέχρι το 1974 οπότε έγινε η διάνοιξη του σημερινού δρόμου. Χτίστηκε με ξερολιθιές (πέτρες τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη), αποτελείται από 39 στροφές, έχει ανάπτυγμα 1500μ, διαθέτει 1100 σκαλοπάτια και καλύπτει υψομετρική διαφορά 250μ.
Η σκάλα ανεβαίνει την μια πλαγιά του φαραγγιού της Μεζαριάς, ένα φαράγγι που ενώνεται με αυτό του Βίκου. Η πλαγιά ενώνεται με την απέναντί της με δύο μικρά πέτρινα μονότοξα γεφύρια που κτίστηκαν ειδικά για την σκάλα.
Καπέσοβο
Επόμενη στάση, το υπέροχο Καπέσοβο! Το πέτρινο εντυπωσιακό χωριό του 16ου αιώνα και ένα μνημείο της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής. Από το Βαρδέτο θα φτάσετε στο Καπέσοβο μόλις σε 20 λεπτά. Τα δύο χωριά όπως βλέπετε και στον χάρτη απέχουν μόλις 9,5 χιλιόμετρα.
Ανάμεσα στα πολλά, γνωστά και λιγότερο γνωστά Ζαγοροχώρια, είναι το εντυπωσιακό “πέτρινο” Καπέσοβο του 16ου αιώνα ένα πραγματικό “στολίδι” του Ζαγορίου, που έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Εντυπωσιακά πέτρινα σπίτια, καλοδιατηρημένα καλντερίμια, επιβλητικά αρχοντικά μέσα σε ορεινό τοπίο με τους βραχώδεις όγκους και το πράσινο να κυριαρχούν γύρω του.
Ένα πανέμορφο σκηνικό που αξίζει να ανακαλύψουν όλοι. Το Καπέσοβο, ένα πραγματικό μνημείο της ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής, φτιαγμένο από πέτρα και ήλιο, όπως λένε και οι κάτοικοι, ιδρύθηκε γύρω στον 16ο αιώνα και στην ακμή του είχε εύρωστη αγροτική οικονομία, όμως το εμπόριο ήταν αυτό που έφερε αληθινό πλούτο και φήμη στο χωριό.
Το χωριό είναι η πατρίδα του Αλέξη Νούτσου, ο οποίος ήταν Γενικός Προεστός Ζαγορίου και Ιωαννίνων, σύμβουλος του Αλή Πασά και μέλος της Φιλικής Εταιρείας αλλά και του Ιωαννούτσου Καραμεσίνη, προεστός του Ζαγορίου.
Χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα ονόματα των κατοίκων του
Οι περισσότεροι κάτοικοι εδώ έχουν αρχαία μικρά ονόματα όπως Πλάτωνας, Κλέαρχος και Θουκυδίδης. Αυτό συμβαίνει από τον 19ο αιώνα αφενός γιατί οι κάτοικοί του ήταν μορφωμένοι με κλασική παιδεία, αφετέρου γιατί έτσι ήθελαν να τονώσουν το φρόνημα και την ελληνικότητα της τουρκοκρατούμενης τότε περιοχής.
Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου
Στο κέντρο του χωριού υπάρχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία του Ζαγοριού. Είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, του 1793, με μοναδικές τοιχογραφίες στο εσωτερικό της φτιαγμένες από τους περίφημους Καπεσοβίτες ζωγράφους και με σαφείς δυτικές επιρροές. Οι καλλιτέχνες αυτοί ζωγράφισαν πολλούς ναούς ή φορητές εικόνες και χρύσωσαν πολλά τέμπλα στη Βόρεια Ελλάδα.
Ήταν επαγγελματίες ζωγράφοι με μόρφωση και απόλυτο καταμερισμό εργασιών. Τρεις καλλιτεχνικές οικογένειες έδρασαν έως τις αρχές του 19ου αιώνα όταν εμφανίστηκε το επώνυμο Μπογάς για τους Καπεσοβίτες ζωγράφους, από τις μπογιές που χρησιμοποιούσαν!
Σε επίπεδο αξίας είναι αν όχι καλύτεροι, σίγουρα εφάμιλλοι με τους διάσημους Χιονιαδίτες. Ξεχωρίζει επίσης η «Πασχάλειος Σχολή» με τις δεκατρείς αίθουσες, που χτίστηκε το 1861 από τους αδελφούς Παύλο και Κωνσταντίνο Πασχάλη.
Από το χωριό αρχίζει παρακλάδι της χαράδρας του Βίκου που ονομάζεται Μεζαριά και η οποία χωρίζει το Καπέσοβο από το απέναντι γειτονικό χωριό, το Βραδέτο. Στην κοίτη της Μεζαριάς, υπάρχουν δυο πέτρινα θολωτά γεφύρια που οδηγούν στην πέτρινη καλντεριμωτή σκάλα (Σκάλα του Βραδέτου), με διαδοχικά πέταλα που καταλήγουν στο χωριό Βραδέτο.
Στην περιοχή της Γαρδίτσας σώζονται ερείπια οχύρωσης που ανάγονται στην ελληνιστική περίοδο. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το ξωκλήσι των Ταξιαρχών (1770).
Δίλοφο
Από το Καπέσοβο μπορείτε να κατευθυνθείτε στο όμορφο και ιστορικό χωριό που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και «στολίδι» του Ζαγορίου, το Δίλοφο. Τα 2 χωριά απέχουν σχεδόν 12 χιλιόμετρα μεταξύ τους και θα χρειαστείτε λιγότερο από 20 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Το Δίλοφο είναι ιστορικό και ένα από τα πιο όμορφα της περιοχής.
Το Δίλοφο με τα μικρά εκκλησάκια, τα αρχοντικά, τις πέτρινες βρύσες και τα λιθόστρωτα δρομάκια είναι χτισμένο πάνω σε δύο κατάφυτους λόφους και σε απόσταση περίπου 32 χιλιομέτρων από τα Ιωάννινα.
Το πέτρινο αυτό χωριό του Ζαγορίου, είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις πλαγιές της Τύμφης. Το Δίλοφο ανήκει στον δήμο Κεντρικού Ζαγορίου. Η πρόσβαση στο χωριό είναι ιδιαίτερα εύκολη αρκεί να είστε προσεκτικοί στις πινακίδες που θα σας οδηγήσουν σε αυτό μίας και δεν είναι πάνω στον οδικό δρόμο.
Το χαρακτηριστικό αυτό σε συνδυασμό με την απαγόρευση διέλευσης αυτοκινήτων μέσα από τον οικισμό, έχει βοηθήσει σημαντικά στην διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα και της αυθεντικής Ζαγορίσιας ταυτότητας που το κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα από τα περισσότερα και ομολογουμένως πανέμορφα χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου.
Η ιστορία του χωριού
Ο χαρακτηρισμός του οικισμού ως παραδοσιακού και διατηρητέου έχει ενισχύσει τον αναλλοίωτο χαρακτήρα του μίας και σε αυτό επιτρέπονται μόνο αναστηλώσεις και ανακατασκευές παλαιών κτισμάτων.
Το παλαιότερο όνομα του χωριού μέχρι το 1920 ήταν Σωπετσέλι ή Σο(μ)ποτσέλι, ονομασία η οποία στα σλάβικα και βλάχικα σημαίνει “τόπος με πολλά νερά”.
Ο οικισμός, που γνώρισε περίοδο ακμής το 19ο αιώνα, αναπτύσσεται γύρω από την κεντρική πλατεία, το Μεσοχώρι. Εδώ έχουν την αφετηρία τους οι πεζόδρομοι που καταλήγουν στις συνοικίες του Πάνω Μαχαλά, του Κάτω Μαχαλά και του Πέρα Μαχαλά.
Η επίσκεψη στο παραδοσιακό αυτό Ζαγοροχώρι και η περιήγηση με τα πόδια στα γραφικά σοκάκια του είναι μία μοναδική εμπειρία. Μικρά εκκλησάκια, αρχοντικά, πέτρινες βρύσες και λιθόστρωτα δρομάκια συνθέτουν το σκηνικό, το οποίο εναρμονίζεται με τη γαλήνη και την ηρεμία που αποπνέει το τοπίο.
Το Δίλοφο αποτελεί ιδανικό προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου αλλά τώρα το φθινόπωρο τα χρώματα της φύσης το κάνουν μοναδικό!
Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκεντρώνουν η εκκλησία της Παναγίας (αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου), με ξυλόγλυπτο τέμπλο και τοιχογραφίες, το κτήριο της Αναγνωστοπουλείου Σχολής (ιδρύθηκε από τους ευεργέτες Ιωάννη και Δημήτριο Αναγνωστόπουλο), στην πλατεία με το εντυπωσιακό πλατάνι, και το αρχοντικό Μακρόπουλου (Λουμίδη), ύψους 13,5 μ., στην είσοδο του χωριού.
το αρχοντικό Μακρόπουλου ξεχωρίζει από τα άλλα αρχοντικά καθώς είναι το μεγαλύτερο σε όλο το Ζαγόρι και κουβαλάει μια δική του ιστορία.
Η παράδοση λέει για αυτό, ότι ο ιδιοκτήτης του ήταν ένας πολύ εύπορος έμπορος που παντρεύτηκε μια γυναίκα από το γειτονικό χωριό Κουκούλι. Η νύφη στεναχωρήθηκε που θα έπρεπε να αφήσει το χωριό της για να ζήσει με τον άνδρα της κι εκείνος τότε ζήτησε από τους μάστορες να του φτιάξουν ένα πανύψηλο αρχοντικό για να βλέπει, από το τελευταία πάτωμά του, το χωριό της!
Από το Δίλοφο ξεκινούν μονοπάτια που οδηγούν σε ξωκλήσια (του Αγίου Ιωάννη, με θέα στο φαράγγι του Βίκου, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας), στη Βίτσα και στο φαράγγι του Βίκου.
Στον Ξηροπόταμο, κοντά στο Δίλοφο, είναι χτισμένα τα μονότοξα γεφύρια του Εβραίου ή Καπετάν Αρκούδα (1806) και του Αγίου Μηνά, που σίγουρα αξίζει κάποιος να δει από κοντά.
Ασπράγγελοι
Επόμενη και τελευταία στάση, πριν το δρόμο του γυρισμού στα Ιωάννινα ή και στην Αθήνα, είναι οι Ασπράγγελοι. Το ιστορικό χωριό του Ζαγορίου με την προνομιακή τοποθεσία και την χαρακτηριστική ομορφιά! Από το Δίλοφο θα φτάσετε σε μόλις 11 λεπτά οδικώς -μεταξύ τους απέχουν 7 χιλιόμετρα.
Στην καρδιά του Ζαγορίου, στις πλαγιές του όρους Μιτσικέλι σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρων το χωριό απολαµβάνει προνοµιακή τοποθεσία λόγω της κοντινής απόστασης από τα Ιωάννινα.
Σήµερα συναντάµε ένα όμορφο μέρος με χαρακτηριστική ομορφιά και γραφικότητα, αντιπροσωπευτική του Ζαγορίου και μια υπέροχη πλατεία του όπου δεσπόζει η εκκλησία της Παναγίας, o ναός του Αγ. Νικολάου και το µοναστήρι της Δοβράς. Η πρώτη αναφορά για τον οικισμό γίνεται το 1380 και γνωρίζει ανάπτυξη κατά το 16ο και 17ο αιώνα. Κατά τον 19ο αιώνα, ήταν οικονομικά ανθηρό κεφαλοχώρι. Η πέτρινη εκκλησία της Παναγίας χτίστηκε το 1915. Λίγο πιο μακριά βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που χτίστηκε το 1776. Το παλαιό μοναστήρι Μονή Δοβράς, χρονολογείται από το 1600.
Πρόκειται για ένα από τα πιο ιστορικά χωριά της περιοχής, με την ταμπέλα στην είσοδο του χωριού να αναγράφει «Ασπράγγελοι, Μαρτυρικό Χωριό».Το χωριό Ασπράγγελοι µέχρι το 1927 ονοµαζόταν Δοβρά ή Ντοβρά, µαρτύρησε, από τους Γερµανούς που το πυρπόλησαν ως αντίποινα για την έντονα αντιναζιστική στάση του.
Κατά τη Γερμανική Κατοχή, το χωριό ανέπτυξε αντίσταση κατά των Ναζί, οι οποίοι σε αντίποινα το πυρπόλησαν στις 15 Ιουλίου 1943, με απολογισμό 115 καμένα σπίτια και 2 νεκρούς. Το καλοκαίρι του 1944, οι Γερμανοί συνέλαβαν δεκαεννιά άτομα και τους φυλάκισαν στο υπόγειο της Ζωσιμαίας Σχολής. Οι συλληφθέντες έμειναν εκεί για καιρό αλλά τελικά διασώθηκαν.
Περίπου ένα χιλιόμετρο πριν το χωριό έχει ανεγερθεί το Μνημείο της Ζαγορίσιας Γυναίκας της Πίνδου προς τιμήν των γυναικών του Ζαγορίου, που βοήθησαν τον Ελληνικό Στρατό το 1940, μεταφέροντας τρόφιμα, ρούχα και πολεμοφόδια στους στρατιώτες
Φωτογραφίες : Ελεάννα Κουρκουλοπούλου
Δείτε επίσης
Aκολουθήστε μας στo Google News
